Οι περισσότεροι πυρήνες του πολιτισμού της Πολυνησίας αναπτύχθηκαν πολύ κοντά στη θάλασσα και ποτέ δεν προχώρησαν στο εσωτερικό.

 Σε αυτό το νησί, όμως, υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα ερείπια στο εσωτερικό του, γνωστά στους δυτικούς με το γενικό όνομα ‘Marae’, που χρονολογούνται στον 13ο αιώνα μ.Χ.Οι φυλές που ζούσαν στο εσωτερικό του νησιού εγκατέλειψαν τη γη τους και μετανάστευσαν και αυτές στα παράλια όταν έφτασαν οι δυτικοί Ιεραπόστολοι στις αρχές του 19ου αιώνα.

Ο Κάπτεν Κουκ ήταν ο πρώτος δυτικός που είδε την Ταϊτή και την Μουρεά το 1774. Υπολόγισε τον πληθυσμό της Ταϊτής στους 200.000 περίπου κατοίκους. Ενώ ήταν εκεί, είδε ένα στολίσκο 200 πολεμικών κανό με 50 πολεμιστές περίπου το καθένα, δηλαδή ένα σύνολο 10.000 πολεμιστών, να αναχωρεί για να επιτεθεί στην Μουρεά. Όταν ξαναγύρισε το 1777, έμαθε πως η επίθεση εκείνη υπήρξε ανεπιτυχής. Στην Μουρεά, ο αρχηγός Μαχίνε της φυλής Μαραμά του επέτρεψε να ρίξει άγκυρα σε ένα κόλπο που σήμερα ονομάζεται Κόλπος του Κουκ.

Τα Marae ήταν υπαίθρια ιερά που οι Πολυνήσιοι τα χρησιμοποιούσαν ως τόπους κοινωνικής, πολιτικής και εμπορικής συνεύρεσης, κάτι δηλαδή κοντινό στην αρχαία ελληνική Αγορά. Νέα Marae κτίζονταν γύρω από τα κτίσματα παλαιότερων Marae, ή πέτρες μεταφέρονταν από άλλα Marae για να μεγαλώσουν νεότερα.Στον χώρο του Marae λάμβανε χώρα και μία ειδική τελετή, σε περίπτωση θανάτου ενός αρχηγού. Ένα ιερό πολεμικό κανό μεταφερόταν από τα παράλια και καιγόταν μέσα στο Marae. Η καλύτερη ημέρα για την αποτέφρωση ήταν το θερινό ή το χειμερινό ηλιοστάσιο, καθώς αυτό θεωρούνταν σαν διάδρομος εξόδου πος τα αστέρια. Η αιτία των περισσοτέρων πολέμων που έκαναν οι παλιοί Πολυνήσιοι ήταν η αρπαγή γυναικών από άλλες φυλές. Η απομονωμένη θέση των νησιών δημιουργούσε πολλά προβλήματα στη διατήρηση σταθερών υγιών πληθυσμών. Οι διαρκείς επιμειξίες δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης εκ γενετής ασθενειών. Οι Πολυνήσιοι αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με τη διαρκή προσπάθεια να απαγάγουν γυναίκες από τα άλλα νησιά και να τις ενσωματώνουν στις φυλές τους για να πετυχαίνουν εμπλουτισμό των ‘γονιδιακών δεξαμενών’ τους.

Σήμερα οι παραδοσιακές τελετές επιβιώνουν στο νησί Μουρεά για λόγους τουριστικούς. Θα βρείτε αρκετά μουσικά και χορευτικά δρώμενα αν επισκεφθείτε στο νησί.

Οι απότομες ηφαιστειακές κορυφές, που αντανακλώνται στα ήρεμα νερά του Κόλπου του Κουκ και του Κόλπου Οπονούχου, υψώνονται σαν τα σαγόνια καρχαρία από τη βασαλτική βάση του νησιού. Οι δενδροσκέπαστες πλαγιές τους είναι καλυμμένες από δάσος της βροχής ή από φυτείες ανανά. Λευκές αμμουδερές παραλίες περιβάλλουν τις λιμνοθαλασσες με τα κρυστάλλινα νερά.Φτάνοντας στο μικρό αεροδρόμιο ή το λιμάνι, μπορείτε να νοικιάσετε ένα αυτοκίνητο ή μηχανάκι, αλλά και να χρησιμοποιήσετε τη δημόσια συγκοινωνία για τις μετακινήσεις σας. Σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία θα σας προσφέρουν μεταφορά με τα δικά τους μέσα.

Αυτό το νησί έχει ένα καλοστρωμένο περιμετρικό δρόμο μήκους  64 χιλιομέτρων που μπορεί εύκολα κανείς να καλύψει με αυτοκίνητο, μηχανάκι, ή, αν είστε σε φόρμα, με ποδήλατο.Το καραούλι Μπελβεντέρε είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό καραούλι στον κόσμο. Βρίσκεται ανάμεσα στους κόλπους Κουκ και Οπονόχου, μέσα στην τροπική οργιώδη βλάστηση και είναι σχεδόν υποχρεωτική εκδρομή για όλους. Οι καλύτερες φωτογραφίες βγαίνουν πριν τις 10 το πρωί, όταν ο ήλιος είναι πίσω μας. Εύκολα φτάνουμε εδώ, είτε από τον Κόλπο του Κουκ, είτε από τον Οπονόχου. Στο δρόμο υπάρχει μικρή ενημερωτική πινακίδα.

Στο χωριό Αφαρεάιτου υπάρχει δρόμος που φέρνει στον καταρράχτη, που είναι τόσο πιο εντυπωσιακός όσο περισσότερο είναι το νερό του, πράγμα που εξαρτάται από το πότε ήταν η πιο πρόσφατη βροχή. Η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο σε οχήματα 4Χ4, γι’ αυτό θα ήταν καλύτερα να πάμε με μια από τις επιτόπου πωλούμενες εξορμήσεις με τα κατάλληλα οχήματα. Επίσης μπορούμε να πάμε και για παρακολούθηση δελφινιών ή φαλαινών με εκδρομές που γίνονται καθημερινά. 

Ο καλύτερος αρχαίος ναός Marae βρίσκεται στο δρόμο για το Μπελβεντέρε. Δεν πρόκειται για κτίσμα, είναι επίπεδες πλάκες από κοραλλιογενή ασβεστόλιθο που δημιουργούν ένα είδος περίκλειστου χώρου. Όλες οι παραλίες είναι δημόσιες, η καλύτερη από αυτές είναι περίπου 400 μέτρα έξω από τον δημόσιο δρόμο από το Sofitel Ia Ora προς το βενζινάδικο του αεροδρομίου.

Στο νησί Μουρεά δεν υπάρχει αυτό που λέμε πόλη ή κωμόπολη. Θα βρούμε, όμως, λίγες περιοχές δίπλα στο δρόμο, σα μικρούς οικισμούς, όπου όμως βρίσκονται κυρίως καταστήματα για την πώληση διάφορων εμπορευμάτων, ειδών τοπικής χειροτεχνίας και χειροποίητων πολύχρωμων παρεό. Λίγα είναι τα καταστήματα πώλησης μαύρων μαργαριταριών στο νησί, όπου θα πρέπει να διαλέξετε προσεκτικά πριν κάνετε τις αγορές σας.