Ανακοίνωση της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από την εξέγερση του Κιλελέρ, η οποία αναφέρει:

“Η ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζει την αγωνιζόμενη αγροτιά, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης φέτος 100 χρόνων από την ηρωική εξέγερση των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, αποτελώντας σταθμό στην ιστορία του αγροτικού κινήματος.
Ο αγώνας και σήμερα συνεχίζεται ενάντια στη θύελλα των σκληρών, βάρβαρων, αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, που εξυπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου, των μονοπωλίων στην Ελλάδα, στην ΕΕ, σε όλο τον κόσμο. Μέτρα – φωτιά για την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, που δε θα έχουν τέλος, αν δεν αποφασίσει ο λαός να σηκώσει το ανάστημά του.
Θύμα της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι και η πλειοψηφία της αγροτιάς, που βιώνει την καταστροφή της ακόμη πιο έντονα την τελευταία 10ετία. Χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες, ζώντας στην ανασφάλεια, αβεβαιότητα και φτώχεια έχουν εξαναγκαστεί να έχουν ή να ψάχνουν άλλη κύρια πηγή εισοδήματος για να ζήσουν.
Το 2007 το 74,74% των αγροτικών εκμεταλλεύσεων (642.880) είχε τυπικό ακαθάριστο κέρδος από 1.200 έως 9.600 ευρώ, το οποίο επιδεινώθηκε τα επόμενα χρόνια. Οι τιμές παραγωγού στα αγροτικά προϊόντα μειώθηκαν τουλάχιστον κατά 50%, σε αντίθεση με το κόστος παραγωγής που αυξήθηκε, κυρίως λόγω των ακριβών τιμών των αγροτικών εφοδίων (μηχανήματα, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, κ.ά.) που αγοράζουν οι αγρότες από τα μονοπώλια. Αποτέλεσμα οι μικροπαραγωγοί να φτωχαίνουν, οι εμποροβιομήχανοι και τραπεζίτες να αυξάνουν τα κέρδη τους.
Την τελευταία 10ετία, ετησίως, εκτοπίζονται 20.000 από την αγροτική παραγωγή. Το 2010, με τα νέα «μέτρα υγείας» της ΚΑΠ, αυτή η τάση επιδεινώνεται. Ετσι θα εξοστρακισθούν 200.000 αγροτοπαραγωγοί, οι οποίοι θα στερηθούν τις πενιχρές επιδοτήσεις και τα δικαιώματα που είχαν μέχρι τώρα. Το «έγκλημά» τους γι’ αυτήν την ποινή είναι ότι έχουν μικρό κλήρο και παραγωγή.
Αυτά τα προβλήματα επιβίωσης ήταν η αιτία για τις πρόσφατες μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με εργαλεία τον κοινωνικό διάλογο κοροϊδίας και νέους νόμους σχετικά με τον αγροτικό συνδικαλισμό, το μητρώο αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων, τους συνεταιρισμούς, τον ΕΛΓΑ (Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων), τον ΕΦΕΤ (Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων) κ.ά. επιταχύνει τη συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής και της γης σε λίγα χέρια, στους μεγαλοαγρότες, που θα πάρουν και όσες επιδοτήσεις έχουν απομείνει μετά το 2013, κινούμενοι στα πλαίσια της ΕΕ. Ταυτόχρονα, αλλάζει τη χρήση γης σε βάρος της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, ενώ για τους καταστρεφόμενους αγρότες στην καλύτερη περίπτωση θα υπάρχει μια εποχική εργασία, στον τουρισμό ή ως εργάτες γης στους μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες.
Αυτό το στόχο εξυπηρετεί ο διαχωρισμός των αγροτών σε δήθεν κατά κύριο και μη επάγγελμα, ο τρόπος καταβολής των επιδοτήσεων αλλά και ενισχύσεων από τα κοινοτικά προγράμματα «Αλέξανδρος Μπαλτατζής».
Ο εκσυγχρονισμός που υπόσχεται η κυβέρνηση με την πράσινη ανάπτυξη, το «νέο μοντέλο» αγροτικής παραγωγής, που θα πριμοδοτεί κάποια συμπληρωματικά προϊόντα, στο πλαίσιο του αγροτουρισμού και των φωτοβολταϊκών, δε δίνει ούτε εργασία, ούτε ζωή στο χωριό, ούτε φτηνά και ποιοτικά διατροφικά προϊόντα για το λαό, ούτε κατάλληλες πρώτες ύλες για την εγχώρια βιομηχανία, σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες.
Η κυβερνητική επίθεση στους μικροπαραγωγούς εντείνεται και με τη νέα φοροεπιδρομή του Προγράμματος Σταθερότητας για τη δήθεν αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης: Με το πάγωμα των πενιχρών συντάξεων του ΟΓΑ, με την αύξηση της εισφοράς στον κλάδο Υγείας των αγροτών κατά 67% και των συνταξιούχων αγροτών κατά 25%, με την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, αλλά και την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στη βενζίνη και το πετρέλαιο κίνησης, που επιβαρύνει το σύνολο των εμπορευμάτων πλατιάς κατανάλωσης, με την ουσιαστική μείωση του αφορολόγητου στο εισόδημα.
Το ΚΚΕ έγκαιρα είχε ενημερώσει. Επιβεβαιώθηκε και για το τι θα ακολουθούσε την επαύριον των εκλογών και τι σήμαινε ΕΕ για το λαό. Αυτή η πείρα πρέπει να γίνει αφετηρία μιας μεγάλης αλλαγής στην πολιτική σκέψη και στάση μεγάλου μέρους των αγροτών. Να μην πέσουν σε νέες παγίδες και εκβιασμούς.
Είναι κοροϊδία ότι για τα προβλήματα φταίει μόνο η προηγούμενη κυβέρνηση ή ότι η κρίση δεν επιτρέπει την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των αγωνιζόμενων αγροτών.
Το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα πολιτικό, ποια τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία, πώς διαφεντεύουν την οικονομία και κάθε κοινωνική σχέση τα μονοπώλια, ο ιμπεριαλισμός. Μόνο στη γραμμή της σύγκρουσης και ρήξης υπάρχει μέλλον για τον αγρότη και την οικογένειά του, όπως και για τον εργατοϋπάλληλο, τον αυτοαπασχολούμενο της πόλης.
Καμιά ψεύτικη ελπίδα σε καμιά παραλλαγή παγίδας – αποπροσανατολισμού. Τα μονοπώλια στηρίζει και η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ., ενώ ο ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ έχει ειδικό ρόλο στον αποπροσανατολισμό, σπέρνοντας συγχύσεις με αριστερή φρασεολογία, που αφορά και το χαρακτήρα της ΕΕ.
Ενας δρόμος υπάρχει: Να συσπειρωθούν στο αντιμονοπωλιακό πλαίσιο πάλης της ΠΑΣΥ, σε κοινούς αγώνες με το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΕΒΕ, στο λαϊκό μέτωπο που καλεί το ΚΚΕ, για να συντρίψει την αντιλαϊκή εξουσία, από όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προέρχεται, για να φέρουν στην ημερήσια διάταξη τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας. Γιατί μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να δώσει προοπτική στον αγροτοπαραγωγό.
Διασφάλιση του αγροτοπαραγωγού και της αγροτικής παραγωγής μπορεί να υπάρξει μόνο μέσω του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, με την κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις μεταφορές, στη βιομηχανία μεταποίησης (όπως στα λιπάσματα, φάρμακα, ζωοτροφές, αγροτικά μηχανήματα). Με την κοινωνικοποίηση της γης και των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων εξασφαλίζεται η απαλλαγή του αγροτοπαραγωγού από τα μονοπώλια, η ένταξή του σε αγροτικούς συνεταιρισμούς, με στόχο να ανέβει η παραγωγικότητα της εργασίας. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλισθεί ο αγροτοπαραγωγός από την κρατική συγκέντρωση του προϊόντος του, να επωφεληθεί από τις κεντρικά σχεδιασμένες και πραγματοποιημένες υποδομές, να έχει περισσότερο μη εργάσιμο χρόνο, να βελτιωθούν οι γενικές πολιτιστικές συνθήκες της ζωής του, να έχει ισότιμη πρόσβαση στις αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας, Παιδείας, Φυσικής Αγωγής.
Ο δρόμος αυτός της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας απαιτεί μαζικούς, δυνατούς αγώνες και θυσίες, που θα έχουν αντίκρισμα και θα πιάσουν τόπο, γιατί είναι σε όφελος του λαού και της χώρας.
Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα σε αυτόν το δρόμο αγώνα και πάλης στους αγρότες και τις αγρότισσες. Αυτός ο δρόμος δεν είναι μονόπρακτο έργο, έχει διάρκεια, φάσεις, που η κάθε μία προετοιμάζει την επόμενη για την τελική έφοδο. Σε αυτήν την κατεύθυνση αγωνιστικά, διεκδικητικά τιμάμε και το συλλαλητήριο για τα 100 χρόνια από το Κιλελέρ, μπαίνουμε πιο μαζικά στους αγώνες που έρχονται.”