Νέα Υόρκη: Οι ηλικιωμένοι με κακή όραση, ειδικά με μη αντιμετωπιζόμενα προβλήματα, μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης άνοιας

από τους συνομηλίκους τους με καλύτερη όραση, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Epidemiology τα οποία αναφέρει το health.in.gr

Η Δρ Μαίρη Ρότζερς και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν διαπίστωσαν σε δείγμα 625 ηλικιωμένων με αρχικά φυσιολογική γνωστική λειτουργία ότι εκείνοι που είχαν κακή όραση ακόμα και με διορθωτικούς φακούς είχαν περισσότερες πιθανότητες εκδήλωσης άνοιας τα προσεχή 8,5 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, 168 συμμετέχοντες εκδήλωσαν νόσο Αλτσχάιμερ ή άλλες μορφές άνοιας. Εκ των ανδρών και γυναικών, λιγότερο από το 10% είχε χαρακτηρίσει την όραση του «εξαιρετική», στην αρχή της μελέτης. Το αντίστοιχο ποσοστό ήταν σχεδόν 31% για όσους είχαν φυσιολογική εγκεφαλική λειτουργία κατά την διάρκεια της μελέτης.

Περίπου το ένα τέταρτο των συμμετεχόντων που τελικά εκδήλωσε άνοια είχαν χαρακτηρίσει την όραση του ως «καλή» ή «κακή» στην αρχή, έναντι του 11% αυτών που η μνήμη και η σκέψη έμειναν άθικτες.

Όταν οι επιστήμονες μελέτησαν τις επιδράσεις της θεραπείας, διαπίστωσαν ότι τις περισσότερες πιθανότητες άνοιας είχαν εκείνοι με κακή όραση που δεν είχαν υποβληθεί σε θεραπεία. Ο κίνδυνος ήταν μικρότερος όταν υποβλήθηκαν σε κάποιας μορφής οφθαλμολογικής θεραπεία.

Η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι τα προβλήματα όρασης συντελούν στην άνοια ή ότι η οφθαλμολογική φροντίδα επιβραδύνει την πνευματική εξασθένηση. Απλώς τεκμηριώνεται η άποψη ότι τα προβλήματα όρασης προηγούνται της διάγνωσης άνοιας.

Αν και δεν είναι ξεκάθαρο γιατί συμβαίνει αυτό, μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η περιορισμένη όραση μπορεί να στερεί την ενεργητικότητα από τους ηλικιωμένους, ενώ η κοινωνική συναναστροφή, το περπάτημα και τα πνευματικά παιχνίδια έχει διαπιστωθεί ότι προάγουν τη πνευματική ευεξία και απομακρύνουν την άνοια.