Απίστευτη φαίνεται ότι είναι η αντίληψη κάποιων για το παρκάρισμα στους δρόμους της πόλης και για το όριο που μπορεί να ανεχτεί κάποιος.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία δεν απεικονίζε ένα όχημα που κινείται στη μέση του δρόμου αλλά ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο (στη μέση του δρόμου)!

Τα όρια δεν καθορίζονται μόνο από το είδος της αστυνόμευσης, η οποία ούτως ή άλλως – για τους γνωστούς αποδεκτούς και μη αποδεκτούς λόγους- είναι ανύπαρκτη στις παρυφές του κέντρου και ελάχιστη μέσα στο κέντρο.

Τα όρια καθορίζονται και από το μέγεθος της ανευθυνότητας και του αμοραλισμού που μπορεί να έχει κάποιος. Μπορεί η κοινωνική συνοχή να «ξεχειλώνει» στις επαρχιακές πόλεις και να μετατρέπονται σε μικρές «Αθήνες», όμως το παρκάρισμα του (της) εν λόγω οδηγού δεν μπορεί να μείναι ασχολίαστο. Η κλήση δεν είναι το ζητούμενο αφού το ίδιο πρόστιμο θα πληρώσει και κάποιος που έκανε μια «αθώα» παράβαση.

Η διαπόμπευση είναι το ζητούμενο για τέτοιες περιπτώσεις και αυτό θα πρέπει να κάνει κάποιος. Η κοινωνία των ενεργών πολιτών θα πρέπει να ευαισθητοποιείται σε τέτοια ζητήματα. Η φωτογράφιση του αυτοκινήτου από συμπολίτη είναι ένα βήμα. Φυσικά και δημοσιεύονται οι πινακίδες του αυτοκινήτου, φυσικά θα δημοσιεύαμε και το πρόσωπό του αν είχε φωτογραφηθεί.

Σε μια μικρή πόλη όπως η Ξάνθη ένα μοντέλο αυτού του χρώματος με αθηναϊκές πινακίδες δεν μπορεί να κρυφτεί εύκολα και ένα αυτοκόλλητο δεν αρκεί για να «βάλλει μυαλό» στον οδηγό. Ειλικρινά δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι σίγουρος ότι αν σε αυτές τις περιπτώσεις οι πολίτες πετάνε γιαούρτια στο παρμπρίζ, κανείς δεν θα τους κατηγορήσει και καμία επίπτωση δεν θα έχουν.