Υπάρχουν πολλοί τρόπο για να διχάσει κανείς μια κοινωνία. Αλλά η καθοδήγηση που λαμβάνει χώρα εδώ και αρκετά χρόνια προκειμένου να απομονώσει τη μειονότητα από την κοινωνία, οδηγεί σε καταστάσεις που φαντάζουν γελοίες αλλά είναι επικίνδυνες και αποκαλύπτονται πλέον σε όλη τους την έκταση.

Το κρέας που καταναλώνουν οι μουσουλμάνοι γίνεται αντικείμενο θρησκευτικής και πολιτικής εκμετάλλευσης καθώς η γραμμή που ακολουθείται μέσα από τους θρησκευτικούς χώρους της μειονότητας υπαγορεύει την κατανάλωση κρέατος μόνο από εγκεκριμένους κρεοπώλες, οι οποίοι ακολουθούν συγκεκριμένη διαδικασία σφαγής και «διαβάζουν» τα κρέατα κατά τη σφαγή τους! Για να αποδειχθεί αυτή η προϋπόθεση επιστρατεύεται ο Μουφτής Ξάνθης Εμίν Σινίκογλου (ο νόμιμος μάλιστα και όχι ο ψευδομουφτής) ο οποίος εκδίδει βεβαιώσεις ότι συγκεκριμένοι παραγωγοί κρέατος έχουν τη σχετική πιστοποίηση που ονομάζεται Χαλάλ !

Όσο και αν αυτό φαίνεται απίστευτο, πραγματικά συμβαίνει. Στην εικόνα 2 (κλικ για μεγέθυνση) εμφανίζεται βεβαίωση του 2003 στην οποία ο Μουφτής βεβαιώνει με περισσή ιλαρότητα ότι τα κοτόπουλα της εταιρίας Πίνδος διαθέτουν την αντίστοιχη πιστοποίηση  καθώς κατά τη διαδικασία σφαγής διαβάζεται μια συγκεκριμένη ευχή.  Έλεγχος φυσικά για την περιβόητη διαδικασία που πιστοποιείται προφανώς και δεν έχει γίνει ποτέ από θρησκευτικό λειτουργό, αποδεικνύοντας την προφανή σκοπιμότητα της έκδοσης. Αντίστοιχα πιστοποιητικά έχουν εκδοθεί για μειονοτικούς κρεοπώλες στην Ξάνθη.

Υποχρέωση σήμανσης και κείμενη νομοθεσία.

Κρέατα τύπου Χαλάλ υπάρχουν πράγματι, όμως με βάση όσα ισχύουν η σχετική διαδικασία, δεν είναι αυτή που βεβαιώνεται στο επίμαχο πιστοποιητικό (για το οποίο η Μουφτεία αποφεύγει να τοποθετηθεί), και δεν διαβάζεται απλώς μια ευχή. Η εν λόγω πιστοποίηση  προβλέπει συγκεκριμένη διαδικασία σφαγής που διαφοροποιεί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κρέατος. Άρα, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία  τα συγκεκριμένα κρέατα πρέπει να φέρουν υποχρεωτικά ειδική σήμανση, γνωστή στον καταναλωτή ( Ε.Κ. 178/2002) και να ακολουθούν συγκεκριμένη διαδικασία θρησκευτικής σφαγής(Ε.Κ. 1099/2009) που γίνεται σε αντίστοιχο σφαγείο.

Αντίδραση χριστιανών υπαλλήλων και καταγγελία !

Το γεγονός αυτό όμως έχει και δεύτερη όψη. Υπάλληλοι υπηρεσιών, κάποιοι από τους οποίους σχετίζονται με τον κτηνιατρικό κλάδο, υπέγραψαν καταγγελία που απέστειλαν στο Σωματείο Κρεοπωλών (Εικόνα 3), στην οποία αναφέρουν ότι αν αληθεύουν όσα βεβαιώνονται από το Μουφτή, χριστιανοί καταναλωτές ψωνίζουν από κρεοπώλες, προϊόντα που έχουν «διαβαστεί» στο όνομα άλλης θρησκείας και κάνουν λόγο για παρεμβάσεις της δικαιοσύνης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν και πρακτικά δεν υπάρχουν πολλοί νοήμονες που δέχονται τη θεωρία περί «διαβασμένων» και «αδιάβαστων» κρεάτων, εντούτοις η καταγγελία εγείρει ένα βάσιμο λατρευτικό ζήτημα.

Πάντως τα κοτόπουλα της εταιρίας ΠΙΝΔΟΣ καταναλώνονται από όλη την Ελλάδα και μάλλον κανείς δεν ήξερε ότι έχουν σχετική πιστοποίηση, παρότι θα έπρεπε. Πρακτικά όλοι, λίγο ή πολύ, υποκρίνονται για διαφορετικούς λόγους.

Σοβαρό πολιτικό και θρησκευτικό ζήτημα. Τι γίνεται στην Ευρώπη

Το γεγονός έχει φέρει σε δυσχερή και αμήχανη θέση τις αρμόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες,  το Σωματείο Κρεοπωλών αλλά και τη Μητρόπολη Ξάνθης που επιχειρούν να χειριστούν ένα ζήτημα ευαίσθητο που αφορά και στις δύο θρησκείες, χωρίς να προκληθεί ένταση. Είναι όμως προφανές ότι η Μουφτεία έχει χειριστεί το θέμα χωρίς επίγνωση της βαρύτητας που έχει, έχει εξυπηρετήσει κύκλους που δεν θα ήθελε,  υποβαθμίζοντας την ίδια της την αποστολή ως θρησκευτικής ηγεσίας και αποδεικνύοντας  προφανή ανεπάρκεια.

Το ζήτημα της θρησκευτικής ευσέβειας και για τις δύο θρησκείες είναι κάτι που ορίζεται ως ατομικό δικαίωμα και, ως εκ τούτου,  προκύπτει μια διένεξη που έχει λογική βάση. Όμως, παρόλο που δεν είναι κομψό να κατηγορείται η θρησκευτική εμμονή, εντούτοις είναι προφανές ότι στο πλαίσιο μιας πολιτισμένης κοινωνίας υπάρχει μεγάλη δόση υποκρισίας. Φυσικά,  η θρησκεία χρησιμοποιείται για άλλη μια φορά διχαστικά, υπηρετώντας τη γνωστή επιδίωξη της οικονομικής και κοινωνικής αυτονόμησης της μειονότητας αλλά και του κέρδους. Σε αυτή τη λογική υπακούουν τα κάθε λογής κηρύγματα που εκπορεύονται από συγκεκριμένους κύκλους και βρίσκουν έδαφος σε θρησκευτικούς χώρους.

Το θέμα της θρησκείας είναι προφανώς ένα αναχρονιστικό πρόσχημα που επιχειρεί να οδηγήσει πολιτισμένες κοινωνίες σε θρησκευτικές μεθόδους και πιστοποιητικά, που ανάγονται στο μεσαίωνα.  Στη Γαλλία, σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού τύπου και σχετικά άρθρα στο Βήμα (κλικ εδώ) , οι κληρικοί που δίνουν τις αντίστοιχες βεβαιώσεις καρπώνονται ποσοστό των εσόδων από τα προϊόντα που φέρουν την πιστοποίηση ενώ έχουν προκληθεί σοβαρές κοινωνικές διενέξεις.  Ταυτόχρονα όμως είναι σαφές ότι η μέθοδος που επιλέγεται για να προκληθεί ένταση και διχασμός οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, που προσεγγίζουν περισσότερο το Αφγανιστάν και λιγότερο μια ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά η πραγματικότητα αυτή, όπως είναι γνωστό, αμφισβητείται έντονα στη Θράκη με πολλές αφορμές.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
isidister@gmail.com