Με την αποχή από τα μαθήματα, όπως είχαν προειδοποιήσει, οι φοιτητές της Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης πιέζουν για την επίλυση των σοβαρών λειτουργικών ζητημάτων που αντιμετωπίζει το Τμήμα τους. Μετά από απόφαση του Συλλόγου Φοιτητών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, προχώρησαν σε αναστολή των μαθημάτων και με ανακοίνωσή τους τονίζουν:

«Το τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ξάνθης ανήκει σε ένα περιφερειακό πανεπιστήμιο, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, με χαμηλές χρηματοδοτήσεις και εξ ιδρύσεως έχει περιορισμένες μόνιμες θέσεις διδασκόντων. Έντεκα χρόνια μετά την ίδρυσή του, παραμένει μη αυτοδύναμο και η λειτουργία του βασίζεται στους συμβασιούχους διδάσκοντες σύμφωνα με το ΠΔ 407/80. Το μόνιμο διδακτικό προσωπικό δεν επαρκεί για την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων λόγω του εργαστηριακού χαρακτήρα αυτών, που απαιτεί την άμεση συνεργασία διδασκόντων και φοιτητών. Ιδιαίτερα φέτος το πρόβλημα εντάθηκε, καθώς έχουν περάσει ήδη δύο μήνες, που  το Τμήμα υπολειτουργεί χωρίς τους συμβασιούχους διδάσκοντες. Φέτος εν μέσω οικονομικής κρίσης, το υπουργείο Παιδείας αφενός μειώνει τα κονδύλια για την Ανώτατη Εκπαίδευση, και αφετέρου θέτει σε λειτουργία 2 νέα τμήματα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και ιδρύει νέα Αρχιτεκτονική Σχολή στα Ιωάννινα. Περαιτέρω, όχι μόνο δεν διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία των ήδη υφιστάμενων τμημάτων, αλλά διακόπτει και τις τόσο απαραίτητες πιστώσεις για τις συμβάσεις.

Γνωρίζουμε ότι οι συμβασιούχοι καθηγητές, όπως και κάθε θέση εργασίας με σύμβαση στο δημόσιο τομέα, αποτελούν μόνο μια προσωρινή λύση του προβλήματος, ενώ η ουσιαστική αντιμετώπισή του επιβάλλει την άμεση προκήρυξη νέων μόνιμων θέσεων διδασκόντων. Δεδομένης της κατάστασης θεωρούμε ότι οι απαιτήσεις αυτές δεν είναι παράλογες ούτε απόρροια του νεαρού της ηλικίας μας, αλλά είναι οι ελάχιστες για την επιβίωση του τμήματος μας. Εν γνώσει μας εστιάζουμε σε αυτές, παραβλέποντας προσωρινά την πληθώρα άλλων λειτουργικών αναγκών του τμήματος (έλλειψη κτιριακών εγκαταστάσεων, υλικοτεχνικής υποδομής, συντήρησης, τεχνικού προσωπικού κλπ). Ως μόνη διέξοδο βρίσκουμε την αναστολή μαθημάτων και την κοινοποίηση της κατάστασης μέχρι την έναρξη διαδικασιών για την οριστική λύση του προβλήματος, γιατί αν θέλουμε η παιδεία να παραμείνει δωρεάν είναι ευθύνη όλων μας».