Κάποιες πόλεις ξεκινούν ως τουριστικοί μύθοι. Το Στρασβούργο προχωρά ένα βήμα παραπέρα και γίνεται… παραμύθι.

Μπορεί όταν ακούμε Γαλλία να σκεφτόμαστε αυτόματα Παρίσι, και όταν ακούμε Στρασβούργο, να μας έρχονται εικόνες κοστουμάτων γιάπηδων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά η αλήθεια από κοντά είναι αφοπλιστική. Το Στρασβούργο, σύμβολο ενότητας της Ευρώπης, βρίσκεται κοντά στα γαλλογερμανικά σύνορα, και συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά και των δύο εθνών, αποκτώντας… διεθνή ομορφιά.

Επιβλητικά κτίρια, σπιτάκια με παιχνιδιάρικη αρχιτεκτονική πάνω κυριολεκτικά στο ποτάμι, ιδιαίτερη κουζίνα και ένα ιστορικό κέντρο, φτιαγμένο για να φιλοξενεί παραμυθένιες βόλτες. Ιδιαίτερα τώρα, που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η πόλη βάζει το κερασάκι στην τούρτα της μοναδικότητάς της: τα ζωντανά της στενά μετατρέπονται σε «χωριό α λα Χάνσελ και Γκρέτελ» και γίνεται ολόκληρη ένα αξιοθέατο.

Στο «Σταυροδρόμι» της ιστορίας
Το Στρασβούργο ετυμολογικά σημαίνει «η πόλη-σταυροδρόμι», καθώς από την Ρωμαϊκή εποχή ακόμη, υπήρξε κέντρο… διερχομένων. Ως πρωτεύουσα της Αλσατίας, πέρασε έναν σπουδαίο Μεσαίωνα, μέχρι που άρχισε να αλλάζει χέρια. Η Γερμανία και η Γαλλία το διεκδικούσαν η μία από την άλλη αδιάλειπτα, με αποτέλεσμα το Στρασβούργο να γίνει γαλλογερμανικό «μπαλάκι του πινγκ-πονγκ».

Λέγεται ότι ο Αδόλφος Χίτλερ, όταν το κατέκτησε, πέρασε μέσα από το κέντρο του θαυμάζοντας την «γερμανικότητά του». Τότε, το Στρασβούργο είχε ερημωθεί και έγινε μια πόλη-φάντασμα. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία, σε κίνηση καλής θέλησης, παραχωρεί την πόλη και την περιοχή στην Γαλλία και αργότερα το Στρασβούργο γίνεται συνώνυμο της ευρωπαϊκής ένωσης.

Είναι η μόνη πόλη στον κόσμο, μαζί με την Νέα Υόρκη και την Γενεύη, που δεν είναι πρωτεύουσα κράτους αλλά φιλοξενεί την έδρα σημαντικών διεθνών θεσμών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ε.Ε. και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κινούν τα νήματα της Γηραιάς Ηπείρου από την πόλη της βορειοανατολικής Γαλλίας.

Το status του Στρασβούργου, όμως δεν κρύβεται εκεί: πρόκειται για μια ζωντανή πόλη, με εκπλήξεις στους δρόμους του, με υπαίθριες αγορές που μετατρέπουν έναν περίπατο σε κυνήγι θησαυρού από μικροπωλητές, και με πολλούς φοιτητές, καθώς πολλοί Ευρωπαίοι – ανάμεσά τους και ουκ ολίγα Ελληνόπουλα- το εμπιστεύονται για τις μεταπτυχιακές τους σπουδές.

Μια πόλη-αξιοθέατο
Οι αμέριμνες βόλτες στους γραφικούς δρόμους και στις λιθόστρωτες πλατείες του Στρασβούργου ικανοποιούν από μόνες τους την ανάγκη για sightseeing, καθώς η ομορφιά δεν έκανε τσιγγουνιές στο κέντρο της πόλης. Η κεντρική συνοικία ονομάστηκε «Petite France», μικρογραφία δηλαδή ολόκληρης της Γαλλίας και είναι η πρώτη φορά που ολόκληρο ιστορικό κέντρο μιας πόλης ανακηρύχθηκε «Παγκόσμια κληρονομιά» από την UNESCO.

Δεν έχει άδικο ο διεθνής οργανισμός, καθώς η «Μικρή Γαλλία», ή αλλιώς η «Υδάτινη Συνοικία» αποτελείται από γέφυρες και σπίτια, χτισμένα στο ίδιο επίπεδο με το νερό του ποταμού Ιλλ, παραπόταμου του Ρήνου που διαρρέει την πόλη. Μια μικρή Βενετία, εμπλουτισμένη με όμορφες διαδρομές και χαριτωμένη αρχιτεκτονική –οι χαρακτηριστικές στέγες των σπιτιών έχουν μείνει επικλινείς, από την εποχή που η περιοχή φιλοξενούσε τα σπιτικά των ψαράδων και των εργατών- γίνεται το νούμερο ένα μέρος για αλσατική αυτό-ξενάγηση.

του Γιώργου Κόκουβα

http://www.in2life.gr