Ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος (που εκτιμώ) έγραψε στο πρωτοχρονιάτικο Βήμα ένα άρθρο με τίτλο «Δεν τα φάγαμε μαζί».

Ανάμεσα στα επιχειρήματα του ήταν ότι «δεν μπορείς να εξομοιώνεις τον φοροφυγά των 10 εκατομμυρίων με τον φτωχοδιάβολο που κατάφερε να διορίσει τον ανιψιό του ως κλητήρα». Αντίστοιχα σχόλια έκαναν και κάποιοι που διάβασαν το κείμενο μου για τις «παραστρατημένες μέλισσες». Καμία έκπληξη. Όλοι συμφωνούμε ότι ένα έγκλημα δεν είναι το ίδιο με ένα πλημμέλημα. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό και είναι άδικο να μαλώνουμε για τα αυτονόητα. Το ερώτημα είναι αν η κοινωνία επέτρεψε να γίνονται αυτά τα εγκλήματα ή έγιναν ερήμην της. Η δική μου άποψη είναι ότι τα περισσότερα εγκλήματα έγιναν με την ανοχή αν όχι την ενθάρρυνση αρκετών εξ ημών. Και επειδή σας βλέπω δύσπιστους για τις ευθύνες μας, σας θυμίζω μερικά από τα οικουμενικά μας εγκλήματα.

Στρατιωτικές δαπάνες
Η Ελλάδα είναι η χώρα με τα περισσότερα (άχρηστα από ό,τι αποδεικνύεται) όπλα. Τις πολεμικές δαπάνες όμως δεν τις ψήφιζε μόνο το κόμμα που κυβερνούσε αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των Βουλευτών. Το κόλπο ήταν γνωστό. Μια εφημερίδα φώναζε ότι οι Τούρκοι έφτασαν στο Φάληρο και την επομένη οι πολιτικοί μας στοιχισμένοι παρήγγελλαν μια ντουζίνα φρεγάτες. Πλούτιζαν έτσι υπουργοί, παρατρεχάμενοι, μεσάζοντες αλλά και οι κολαούζοι τους που είχαν δημιουργήσει το πολεμικό κλίμα. Ο πλουτισμός λοιπόν του Άκη, Μάκη, Λάκη που χειρίστηκαν τις πολεμικές δαπάνες δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, έγινε με την άδειά μας ή τέλος πάντων με την ανοχή μας.

Δημόσια διοίκηση
Η φούσκα του Δημοσίου δεν είναι επίσης έργο μόνο ενός. Η διόγκωση του ήταν… λαϊκή απαίτηση. Μπορεί ο Πάγκαλος να παραδέχτηκε ότι οι σύντροφοί του διόριζαν κοπρίτες για να παίρνουν τις ψήφους τους, όμως όλοι ξέρουμε ότι στο παιγνίδι των προσλήψεων ενεπλάκησαν παράγοντες από όλο το πολιτικό φάσμα. Πολλές φορές μάλιστα (βλέπε Ολυμπιακές υπηρεσίες), με ποσοστώσεις. Μετά από κάθε εκλογική μάχη οι χαμένοι έμπαιναν στο ψυγείο, οι νικητές έκαναν νέους διορισμούς και όλοι βολεύονταν. Δείτε τι έχει συμβεί στους περισσότερους δήμους – αριστερούς και δεξιούς- τι ελλείμματα έχουν, τι εταιρίες σφραγίδες συντηρούν και πόσα κομματικά στελέχη απασχολούν.

Αγροτικές ενισχύσεις
Ότι η Ευρώπη έχει πληρώσει πολλές φορές την αναδιάρθρωση των ελληνικών καλλιεργειών είναι σε όλους γνωστό. Αντί να αποκτήσουμε όμως μια σύγχρονη γεωργία μετά από 30 χρόνια συνεχών επιδοτήσεων το μόνο που έχει μείνει είναι οι αντιπροσωπείες πολυτελών αυτοκινήτων στις απομακρυσμένες κωμοπόλεις και οι κιτρινισμένες ταμπέλες των σκυλάδικων. Το «προσεχώς Βουλγάρες» δεν ήταν μόνο στίχος του Πανούση ήταν το εθνικό αγροτικό μας σπορ. Και μετά τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις ερχόντουσαν οι πολιτικοί – καταχειροκροτούμενοι – να δώσουν εθνικές επιδοτήσεις. Πρόσφατα η χώρα μας καταδικάστηκε να πληρώσει πρόστιμα στην Ευρώπη 1.3 δισεκατομμύρια ευρώ γιατί ο Χατζηγάκης (τον θυμάστε;) σε μια προσπάθεια να εξευμενίσει τους πράσινους, γαλάζιους και κόκκινους αγρότες έδωσε «όλα τα λεφτά για όλα τα κιλά».

Υγεία και Παιδεία
Δεν θα πω λεπτομέρειες γιατί όλοι έχουμε τις προσωπικές μας εμπειρίες παραπαιδείας και ιατρικού λαδώματος. Πρόσφατα πάντως σας θυμίζω ότι εντοπίσθηκε ένας γιατρός του ΙΚΑ ο οποίος είχε συνταγογραφήσει ένα σκεύασμα για την ψωρίαση σε 700 ασθενείς! Όχι δεν επρόκειτο για επιδημία στην γειτονιά του απλώς το σκεύασμα έκανε 1.100 ευρώ και τα λεφτά τα μοιράζονταν γιατρός, φαρμακοποιοί και ασθενείς!

Για την παραπαιδεία αρκεί να αναφέρω ότι σύμφωνα με τις συντηρητικότερες εκτιμήσεις οι ελληνικές οικογένειες ξοδεύουν 1 δισεκατομμύριο κάθε χρόνο για συμπληρωματικά μαθήματα πάσης φύσεως.

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμη. Να σας θυμίσω ποιος συντήρησε τα προνόμια της εκκλησίας, ποιος διεκδίκησε την ασυλία των ποδοσφαιρικών παραγόντων (και εξέθρεψε την μαφία του ποδοσφαίρου), ποιος συμμετείχε στην φοροδιαφυγή, ποιος ενίσχυσε τις συντεχνίες πάσης φύσεως, ποιος εκμεταλλεύτηκε τους μετανάστες, ποιος έσπρωξε στο περιθώριο τις μειονότητες, ποιος συγκάλυψε την ανασφάλιστη εργασία (σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς), ποιος κακοποίησε το περιβάλλον, ποιος έχτισε παντού αυθαίρετα, ποιος ανέχτηκε την βραδυκίνητη απονομή της (μη) δικαιοσύνης…

Και πολλοί θα με ρωτήσετε «εσείς τι κάνατε για όλα αυτά». Θα σας πω λοιπόν ότι αρκετοί δημοσιογράφοι αρθρογραφούσαν συχνά για αυτά τα θέματα. Μπορεί στις μέσα σελίδες ή πιο δειλά από ό,τι θα έπρεπε, αλλά μιλούσαμε. Η πλειοψηφία όμως δόξαζε δημοσιογράφους και Μέσα που συμμαχούσαν σε όλα αυτά τα οικουμενικά εγκλήματα. Οι «νοικοκυραίοι» ήθελαν ήρωες που τους μοιάζουν, ήρωες που τους χάιδευαν καλύτερα τα αυτιά. Ας πάψουμε λοιπόν να παριστάνουμε τους ανήξερους. Ένα τόσο μεγάλο έγκλημα ήθελε πολλούς συνενόχους.

www.protagon .gr