Οι ευθύνες της αντιπολίτευσης είναι μεγάλες. Οι παγκόσμιες ανακατατάξεις αφήνουν αδιάφορες τη Ν.Δ. και την Αριστερά. Το μόνο που επιζητούν είναι η πολιτική εκμετάλλευση της απογοήτευσης των πολιτών

Η Ελλάδα βιώνει μια από τις κρισιμότερες στιγμές της ιστορίας της. Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτό εκδηλώνεται με επώδυνες, πολλές φορές, αλλαγές στην καθημερινότητα των πολιτών και με μία επακόλουθη και δικαιολογημένη επιφυλακτικότητα και καχυποψία.

Δυστυχώς, κάποιοι -και είναι αυτοί που πραγματικά «ξεβολεύονται»- επιχειρούν να μετατρέψουν τον προβληματισμό και τις αγωνίες της κοινωνίας σε μηδενισμό. Χρησιμοποιούνται δε γι’ αυτό το σκοπό, ξεπερασμένοι τρόποι ανάλυσης και σύνθεσης, με στόχο την επιβολή μιας αναχρονιστικής πολιτικής ατζέντας, που τραυματίζει την τιτάνια προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση και υποστηρίζεται από τις θυσίες που γίνονται από τους πολίτες.

Πρέπει κατ’ αρχάς να ειπωθεί ότι εμείς ξεκινήσαμε με το αυτονόητο, επιτακτικό και κραυγαλέο: τη διάσωση της χώρας. Τη συνέχεια του κράτους, τη συνοχή της κοινωνίας. Με ένα πρόγραμμα ειδικής και, συν τω χρόνω, ολοένα ευνοϊκότερης δανειοδότησης από το διεθνές σύστημα, προκειμένου να μην καταρρεύσει άδικα η χώρα. Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται τι θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η ασφάλεια και η δανειακή ηρεμία που μας παρέχει το δάνειο των 110 δισ. Κανείς σήμερα δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει, να προτείνει ή να απορρίψει οποιαδήποτε πρόταση, γιατί απλά το κράτος θα είχε καταρρεύσει. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να θυμόμαστε όλοι. Ότι σχεδιάζουμε, μιλάμε και συμφωνούμε ή διαφωνούμε πάνω στην ασφάλεια που μας παρέχουν τα 110 δισ., τα οποία η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε και έφερε στην Ελλάδα.

Επιπρόσθετα, η ασφάλεια που μας παρέχει ο Μηχανισμός Στήριξης, μας επέτρεψε, με ιδιαίτερα γοργό ρυθμό να προωθήσουμε τις αναγκαίες μεγάλες αλλαγές. Τις αλλαγές που θα αποτρέψουν κάθε κρίση τέτοιας έκτασης και έντασης στο μέλλον.

Αντιμετωπίζουμε σήμερα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μία μεγάλη πρόκληση: να αποκτήσουν ξανά ορμή και πνοή οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου μας. Πολυετείς δομικές στρεβλώσεις και ατελής διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων, με ευθύνη όλου του κομματικού σκηνικού των περασμένων ετών (καταστάσεις που δυστυχώς αποθεώθηκαν την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ.), οδήγησαν σε τέλμα την πραγματική οικονομία.

Εμείς είμαστε συνεπείς σε μια δηλωμένη πορεία απομάκρυνσης από τις ελλειμματογενείς πολιτικές πρακτικές και στη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου. Χωρίς να διεκδικούμε ούτε το αλάθητο των πρακτικών μας ούτε το μονοπώλιο των θετικών πολιτικών. Αλλά και χωρίς καμία ενοχή γι’ αυτή την πολιτική. Έχουμε έτσι αποδυθεί σε μια πρωτοφανή παραγωγή νομοθετικών πρωτοβουλιών, ώστε να μη χαθεί ούτε μία ευκαιρία.

Η προσπάθειά μας αυτή περιέχει τα στοιχεία του διαλόγου και της διαρκούς πρόσκλησης για συναίνεση. Αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες για τους πολίτες, αλλά μη παραγνωρίζοντας ότι η ευκαιρία για να αποκτήσει η οικονομία μας μια νέα βιώσιμη δυναμική είναι τώρα. Κάθε καθυστέρηση απλά χειροτερεύει τα πράγματα. Δυστυχώς, στο εσωτερικό της χώρας διαπιστώνεται μια πολύ κακή τακτική διαφόρων πολιτικών δυνάμεων και συγκεκριμένων συντεχνιών, με σκοπό την κατεδάφιση της προσπάθειας που συντελείται. Επιχειρείται ένας αντιπερισπασμός από το σημαντικό, με χοντροκομμένες και επιθετικές διατυπώσεις.

Θυμίζοντας κάποιες φορές το ποιος ακριβώς φωνάζει μήπως και φύγει ο νοικοκύρης. Με πλεονάζοντα μηδενισμό για πολιτικά πρόσωπα που δίνουν μια μάχη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για τη χώρα. Με μια πρωτοφανή μοχθηρία εναντίον οποιουδήποτε συμμετέχει στην σωτήρια προσπάθεια.

Οι ευθύνες της αντιπολίτευσης είναι μεγάλες. Αντί να επιτρέψει, με καλόπιστη κριτική και καλοπροαίρετες βελτιωτικές προτάσεις, την οξυγόνωση της κοινωνίας με νέες εφεδρείες πολιτικών, υποθάλπει ανοικτά τις τυφλές αντικυβερνητικές υπερβολές. Οι παγκόσμιες κοσμογονικές ανακατατάξεις, αφήνουν αδιάφορες τη Ν.Δ. και την αριστερά. Το μόνο που επιζητούν είναι η πολιτική εκμετάλλευση της απογοήτευσης των πολιτών από μια αναμενόμενα δύσκολη περίοδο, στην οποία τα εργαλεία που διαθέτουμε είναι πενιχρότερα από ποτέ. Αντί λοιπόν να υπάρξει συνεννόηση επί της ουσίας, κάποιες πολιτικές δυνάμεις επιλέγουν την τακτική του διχασμού, και της προσπάθειας να ξεχωρίσουν «φιλολαϊκά». Ας είμαστε απέναντι από την κυβέρνηση για τα πάντα, σκέφτονται ανεύθυνα, και ό,τι βγει κέρδος είναι.

Ελπίζω προσωπικά ότι όλο και περισσότερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα σταθούν τελικά δίπλα στην πανεθνική προσπάθεια. Η επιτυχία δε, θα ανήκει σε όλους, αλλά πρωτίστως στους απλούς πολίτες. Για τις θυσίες, την υπομονή, την κατανόηση και την υπεύθυνη στάση τους. Εμείς με απόλυτο σεβασμό στις ευαισθησίες τους, τις ανάγκες τους και τις απόψεις τους, όσο κριτικές κι αν είναι, εξακολουθούμε να μη φοβόμαστε να τους κοιτάμε στα μάτια.

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα “Ημερησία”, 26-2-11