Το ίδιο έργο. Το ίδιο στρυφνό έργο. Οι ήρωες; Αποστεωμένες πολιτικές ηγεσίες, είτε της μειονότητας είτε της πλειονότητας.

Προξενεία και πράκτορες. Ιντριγκες και πολιτικές της εικόνας. Μεγάλοι τηλεοπτικοί αστέρες των κεντρικών ΜΜΕ προσπαθούν να «σώσουν» τη Θράκη. Από ποιον άραγε; Δημιουργούν κλίμα, γιατί έτσι και αλλιώς δεν μπορούν να προτείνουν σοβαρές πολιτικές. Αυτό έμαθαν. Αυτό ξέρουν. Τις τελευταίες ημέρες γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω. Ζητούνται δηλώσεις «εθνικοφροσύνης» και «αποκαλύπτονται» ταξίδια «επικίνδυνα». Για γέλια ή για κλάματα. Τούρκος, τουρκογενής, Πομάκος, γύφτος, Τσιγγάνος, ρομ, άθεος, χριστιανός, μουσουλμάνος, όλες οι ιδιότητες ανακατεύονται σ’ αυτό το χαρμάνι της αθλιότητας. Και τα κόμματα εξουσίας ανίκανα να διαχειριστούν τα αυτονόητα. Πως ο καθένας είναι ό,τι νιώθει και ό,τι αισθάνεται. Σας κάνουμε λοιπόν μια πρόταση: Η δημοκρατία μας ας εγγυηθεί μια τίμια διαδικασία. Αν δεν μπορεί να το κάνει, τότε να μη συζητάμε. Θα είναι απογραφή όπως εκείνη του 1951, θα είναι δημοψήφισμα; Ας το βρει εκείνη. Αλλά να εγγυηθεί. Αυτό ζητάμε. Και ο κάθε μειονοτικός θα πει τι είναι. Και ας αναγνωρίσει το αποτέλεσμα η δημοκρατία μας, μια τουρκική και μια πομάκικη μειονότητα. Με συγκεκριμένους αριθμούς. Αυτούς που θα βγάλει η κάλπη. Σ’ αυτή τη διαδικασία απαγορεύεται να πάρουν μέρος η ΕΥΠ, το ΥΠΕΞ, το τουρκικό προξενείο, η ΜΙΤ και άλλες συναφείς «οργανώσεις» όπως το Δ. Σώμα Στρατού και ιδιώτες επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται για το «εθνικό συμφέρον». Για να τελειώνουμε μια για πάντα μ’ αυτή την ιστορία. Γιατί έχουμε να ασχοληθούμε με τα σοβαρά.

Με την εκπαίδευση, την οικονομία, την ανεργία που θερίζει, έχουμε να ασχοληθούμε στα σοβαρά με τα σοβαρά. Για το πώς δηλαδή θα ξαναβρούν ιθαγένεια οι άνθρωποι-σκιά, οι ανιθαγενείς της Θράκης. Για το πώς σιγά σιγά θα δημιουργηθεί η κοινή κοινωνία των πολιτών. Γι’ αυτό σας λέμε, μη μας γυρνάτε πίσω. Γιατί αυτό κάνετε. Τόσο οι «έγκυροι» αναλυτές όσο και τα πολιτικά κόμματα εξουσίας. Αμήχανα. Μη θιγεί το κράτος. Αλλά δεν σκέφτονται πως τόσα χρόνια, αλλά και με αυτά που γίνονται σήμερα έχουν προσβάλει τη δημοκρατία πολύ.

Κουραστήκαμε να λέμε τα ίδια πράγματα χρόνια τώρα και να ακούμε από τα πιο επίσημα χείλη για την ισονομία και την ισοπολιτεία. Εχει καταντήσει αυτή η φράση ανέκδοτο.

Τι πιο ωραίο άραγε σε μια περιοχή να υπάρχουν άνθρωποι από διαφορετικές εθνότητες, με διαφορετικές κουλτούρες και να μπορούν να υπάρχουν και να συνυπάρχουν; Γιατί πλούτος είναι οι διαφορετικές λαλιές των ανθρώπων. Και στη Θράκη έχουμε πολλές. Αλλά άφεριμ. Ολα βορά στον τηλεοπτικό χαβαλέ που κινδυνολογεί ασυστόλως; Συνεχής δηλαδή επιδότηση των φοβικών συνδρόμων; Κουραστήκαμε πια. Γιατί ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητό πως στον εθνικισμό απαντάς με δημοκρατία και όχι με εθνικισμό; Βλέπουμε ιερωμένους να ανησυχούν «εθνικώς» και πολιτικούς να ανησυχούν ακόμη παραπάνω, μπας και χάσουν τις ψήφους των ιερωμένων. Αλλά έλεος. Αυτά δεν είναι σοβαρή πολιτική που κοιτά στο μέλλον.

Ολα αυτά έρχονται από το παρελθόν. Αποτρόπαια και χυδαία. Γιατί δεν είναι σαφές πως η μειονότητα δεν είναι πρόβλημα αλλά έχει προβλήματα; Γιατί συνεχώς στα θολά νερά όλες οι πολιτικές για τη Θράκη; Οι μπάρες έπεσαν, αλλά οι μπάρες είναι κάθε ημέρα εδώ.

Γιατί φαίνεται πως η λογική της μπάρας είναι αήττητη. Ως πότε; Ως πότε θα κινούμαστε στα όρια του κράτους, του βαθέος κράτους, του «ρηχού» κράτους, των παραφυάδων όλων αυτών, ώς πότε θα ασκούνται πολιτικές που λες και έχουν συνεννοηθεί στην ανοησία τους ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, λες και κάποια φωνή λέει πως θα παιχτεί ξαφνικά αυτό το ίδιο κακοπαιγμένο και άθλιο έργο και μάλιστα με τους ίδιους κακούς ηθοποιούς όλων των τελευταίων χρόνων, τόσο από τη μειονότητα όσο και από το κράτος; Γιατί, διάολε, οι ίδιοι είναι.

Χωρίς ούτε καν ένα φτιασίδι. Ιδιοι και απαράλλαχτοι. Γιατί δεν φρόντισαν καθόλου να αλλάξουν. Τόση αναισχυντία. Δεν τους ένοιαξε ποτέ να αλλάξουν. Γιατί έχουν σίγουρους τους ρόλους τους. Τόσο καλά, τόσο παστρικά.

Και λέμε στα κόμματα εξουσίας. Απ’ ό,τι φαίνεται αυτήν τη Θράκη θέλετε. Εικόνα της εικόνας σας. Κανείς άραγε από τους «έγκυρους» αναλυτές δεν βρήκε λίγο χρόνο για να πει σχετικά με τρεις συναντήσεις που έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια ανάμεσα σε μειονοτικούς της Πόλης και μειονοτικούς της Κομοτηνής και της Ξάνθης; Είναι αυτές οι ειδήσεις που δεν πουλάνε, που δεν πριμοδοτούν το φόβο. Γι’ αυτό απλώς χαιρετίσματα.

Δικό σας το μαχαίρι, δικό σας και το πεπόνι. Δεν μας ρωτήσατε ποτέ. Να είσαστε καλά.

* Ο Σαμή Καραμπουγιούκογλου είναι Δημοσιογράφος από Ξάνθη

** Ο Σταμάτης Σακελλίων είναι Θεολόγος-δημοσιογράφος από την Κομοτηνή.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 03-06-2006)