Ήταν Οκτώβριος του 2009 όταν οι οπαδοί της Skoda Ξάνθη μάθαιναν πως από την ΠΑΕ απομακρυνόταν –ίσως- το μοναδικό στέλεχος που όλα αυτά τα χρόνια ήταν απόλυτα αποδεκτό από τον κόσμο, ο Μπάμπης Κυρλίδης. Ποτέ δεν μάθαμε γιατί απομακρύνθηκε, το πιο αγαπημένο παιδί του Χρήστου Πανόπολου αλλά και ο πιο αγαπημένος των φιλάθλων, παρότι δεν έπαιρνε σημαντικές αποφάσεις στο πλαίσιο του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Το κλίμα εκείνης της εποχής επικρατεί και αυτές τις ημέρες στην Ξάνθη με την πιθανή όπως φαίνεται απομάκρυνση του Νίκου Παπαδόπουλου. Η ομάδα ουσιαστικά φέτος (δια)σώθηκε από το ξεπέταγμα λίγο πριν και λίγο μετά τα Χριστούγεννα και τις εκτός έδρας νίκες στον Άρη, Τρίπολη και Πανιώνιο. Νίκες που ήρθαν κάτω από τις οδηγίες του νεαρού τεχνικού  και δεν ήταν απόρροια μια διαδικασίας που ακολουθήθηκε από την αρχή της χρονιάς αλλά περισσότερο έμπνευση της στιγμής και επίδειξη αυτοπεποίθησης του τεχνικού. Ειδικά με τον τρόπο που κοουτσάρισε κάποια ματς, κάνοντας αλλαγές που τον δικαίωσαν ακόμη και στο  ’30, , «κέρδισε» τον κόσμο αρκετά εύκολα γιατί αυτή η νοοτροπία ήταν που αναζητούσε το κοινό για χρόνια.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος δεν είναι σίγουρα ο προπονητής με τις εμπειρίες άλλων τεχνικών αλλά δίπλα στην μετριότητα των επώνυμων και λιγότερο γνωστών τεχνικών που πέρασαν κατά καιρούς από την Skoda Ξάνθη, ξεχώρισε αρκετά εύκολα , ενδεχομένως και γιατί η φυσιογνωμία του , που έχει καλλιεργήσει και ως παίκτης, «ταιριάζει» πολύ με τον κόσμο της ομάδας, 

Ποιος εισηγήθηκε την απομάκρυνση του?

Αν υποθέσουμε ότι ο προπονητής κρίνεται από τα αποτελέσματα, τότε ο Ν.Παπαδόπουλος μπορεί να θεωρηθεί χωρίς καμιά αμφιβολία πετυχημένος και ειδικά από την στιγμή που ανέλαβε την ομάδα με το ένα πόδι στην Β Εθνική. Αν τώρα υπολογίσουμε και άλλες παραμέτρους-σημαντικές-για το μεγαλομέτοχο-όπως είναι το χαμηλό κόστος και η σωστή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας, φάνταζε η τέλεια επιλογή για το Χρήστο Πανόπουλο (και δικαίωση, δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε γιατί το ρίσκο ήταν δικό του). Όλα αυτά δεν ισχύουν εκτός αν κάποιοι εισηγήθηκαν στο μεγαλομέτοχο ότι ο Νίκος Παπαδόπουλος δεν ήταν ο καταλληλότερος για το κάτι παραπάνω οπότε έπρεπε να πάμε σε μια ποιο «σίγουρη» επιλογή.

Μαρίνος Ουζουνίδης, ένα φλερτ που κρατάει χρόνια.

Το όνομα του Μ.Ουζουνίδη δεν είναι καινούριο στο μυαλό του Μεγαλομέτοχου (και του κόσμου), ούτε φυσικά και το σχήμα που βγαίνει στην επικαιρότητα με το τρίγωνο Ουζουνίδης, Κεχαγιάς και Παπαδημητρίου. Τα «παιδιά» της ομάδας, πολύ περισσότερο ο Μαρίνος που έχει δώσει τα καλύτερα διαπιστευτήρια εκτός Ξάνθης και «κουβαλάει» ένα πρωτάθλημα Κύπρου στις πλάτες του και τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή καριέρα και εμπειρία μετά το Ζήση Βρύζα, ήταν πάντοτε ένα ζητούμενο για την ομάδα και δικαίως φυσικά.

Όταν πέρσι ο Χρήστος Πανόπουλος μιλούσε για αλλαγές μάλλον το πίστευε όσο ποτέ άλλοτε και ως ένα βαθμό τις υλοποίησε. Σε αυτές τις αλλαγές ήταν και η σχέση της ομάδας με τον κόσμο και με την αξιοποίηση των δικών του παικτών, είναι προφανές ότι επενδύει σε κάτι τέτοιο.

Επικοινωνιακή διαχείρηση?

Αν τελικά ο Νίκος Παπαδόπουλος αποχωρήσει με τον τρόπο που φαίνεται ότι θα γίνει, θα είναι μια αφορμή ακόμη για κάποιους φίλους της ομάδας να απογοητευτούν γιατί κατάφερε πολύ γρήγορα να γίνει αγαπητός . Η επιλογή του Μαρίνου Ουζουνίδη, όμως,  που είναι προ των πυλών είναι το μοναδικό ουσιαστικά και επικοινωνιακό όπλο που θα μπορούσε να αντιπαραβάλλει ο Χρήστος Πανόπουλος. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να μπει στο γήπεδο έχοντας την απόλυτη υποστήριξη του κόσμου για το χαρακτήρα, την προσωπικότητα και την καταγωγή του, που είναι για τον κόσμο, εξόχως σημαντική αυτές τις στιγμές.  Οι φίλαθλοι έχουν δηλώσει πολλές φορές ότι ακόμη και αν οι επιτυχίες δεν έρχονται για την ομάδα, αν διαθέτει πάθος, ξανθιώτες και επιθετική φιλοσοφία είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν μια κατάσταση

Και αυτό θα κριθεί και την επόμενη χρονιά. Η επιλογή Ουζουνίδη λοιπόν έχει το μικρότερο δυνατό ρίσκο για όλους και τις καλύτερες προοπτικές (αρκεί να ενισχυθεί προφανώς το έμψυχο δυναμικό ) ώστε ο κόσμος να ξεχάσει την αποχώρηση του Νίκου Παπαδόπουλου και μερικές πολύ δυνατές συγκινήσεις που ένιωσε φέτος. Φυσικά αποδεικνύει ότι ο κόσμος και η γνώμη του συνεχίζουν από πέρυσι να ασκούν πίεση για τις κινήσεις του μεγαλομετόχου. (δυστυχώς μόνο σε αυτόν αφού όσοι διαμένουν μόνιμα στην Ξάνθη, συνήθως θεωρούν τους φιλάθλους αναγκαίο ντεκόρ στο γήπεδο).

Ας μην ξεχνάμε μια σκηνή που έδωσε τον τόνο αυτής της αντεπίθεσης που έκανε φέτος η ομάδα. Ήταν όταν ο Βλάσσης Καζάκης ανέβηκε στην κερκίδα των XanthiFans για να πανηγυρίσει μαζί τους την εντυπωσιακή επιστροφή του. Αυτή η νοοτροπία είναι οδηγός για καλύτερες μέρες.