Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι ο ουρανός. Είναι ψηλό δέντρο η δρυς. Στην πιο συνηθισμένη περίπτωση φτάνει τα είκοσι μέτρα, στην πιο σπάνια αγγίζει τα σαράντα. Τα κλαδιά της ξεκινούν από τόσο ψηλά, που πλέκουν μια βαθυπράσινη σκεπή στο δάσος.

Κι όμως, το πρώτο πράγμα που τραβάει το βλέμμα είναι ο ουρανός, κι αυτή η παράξενη αίσθηση που δημιουργεί, σαν να προσπαθεί να στριμωχτεί ανάμεσα στα κλαδιά, να ανοίξει λίγο χώρο για να κατέβει το φως κάτω. Δύσκολο εγχείρημα, αν έχεις να κάνεις με πέντε εκατομμύρια δρύες.

«Τι πέντε εκατομμύρια; Δέντρα;». Για τον νεοφερμένο επισκέπτη, ο αριθμός ακούγεται εξωπραγματικός. Την πρώτη φορά που θα αφήσεις το αυτοκίνητο σε κάποιο από τα πολλά ξέφωτα στην άκρη του δρόμου που διασχίζει το ομορφότερο κομμάτι του δάσους, θα μπεις στον πειρασμό να αρχίσεις να μετράς, με τον ίδιο αφελή τρόπο που τα μικρά παιδιά μπαίνουν στον πειρασμό να αρχίσουν να μετρούν τα αστέρια. Μόνο που εδώ το τοπίο είναι πολύ εντυπωσιακότερο. Τόσο, που μετά από λίγο ξεχνάς ότι μετρούσες.

Σκονάκι… πατριδογνωσίας

Η Φολόη απέχει περί τα 20 χιλιόμετρα από την Αρχαία Ολυμπία, στον Δήμο της οποίας ανήκει μετά τις συγχωνεύσεις του Καλλικράτη. Απλώνεται σε μια έκταση που αγγίζει τα 42.000 στρέμματα, και αποτελεί ένα από τα σπανιότερα δρυοδάση της Ευρώπης και το μοναδικό των Βαλκανίων. Είναι εντελώς επίπεδο, χάρη στο γεγονός πως βρίσκεται πάνω στο ομώνυμο οροπέδιο, το οποίο οι ντόπιοι αποκαλούν χαϊδευτικά «Το μπαλκόνι της Ηλείας». Αν τύχει να ξεστρατίσετε λίγο από το δάσος, η υπέροχη πανοραμική θέα από την άκρη του οροπεδίου θα σας εξηγήσει το γιατί.

Το όνομά της η Φολόη το πήρε από τον Κένταυρο Φόλο, που κατοικούσε στο δάσος. Ο Φόλος ήταν φίλος του Ηρακλή, κι αυτό είναι εντυπωσιακό, διότι οι Κένταυροι δεν φημίζονταν για τις φιλίες τους. Για την ακρίβεια, ο Φόλος, μαζί με τον Χείρωνα του Πηλίου, ήταν οι μόνοι «καλοί» Κένταυροι. Ο Φόλος σκοτώθηκε κατά λάθος από βέλος του Ηρακλή, όταν ο τελευταίος ενεπλάκη σε σύρραξη με τους υπόλοιπους Κενταύρους, που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τις φιλίες γενικότερα, και δη τη δική τους.

Η πινακίδα στην τελευταία στροφή πριν το δάσος εξακολουθεί να γράφει «επισκεφθείτε το μπαλκόνι της Ηλείας, το μέρος όπου έζησε ο Κένταυρος Φόλος». Μερικές φορές σε αυτά τα μέρη η μυθολογία και η πραγματικότητα μπλέκονται σε ένα χαριτωμένο κουβάρι.

Βάζω τα παπούτσια μου…

Καθότι το δάσος της Φολόης είναι στα περισσότερα σημεία του εντελώς επίπεδο, προσφέρεται ιδιαίτερα για φυσιολατρικές πεζοπορίες και ανοιξιάτικες ποδηλατάδες. Αμέτρητα μονοπάτια και δασικοί δρόμοι διασχίζουν το καταπράσινο «χαλί» του, κάνοντας ζιγκ ζαγκ ανάμεσα σε πανύψηλους κορμούς δέντρων, λουλουδιασμένα ξέφωτα και κελαρυστά ρυάκια.

Οι λιγότερο αθλητικοί τύποι θα χαρούν να μάθουν πως πολλά από τα δασικά δρομάκια του τα διασχίζει άνετα και (μη 4×4) αυτοκίνητο –χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα μπείτε, τελικά, στον πειρασμό να περπατήσετε, έστω και για λίγο, σε κάποια σημεία. Ένας από αυτούς τους δρόμους, μάλιστα, εκείνος που ξεκινά από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και καταλήγει κοντά στη διασταύρωση Φολόης-Κούμανη, είναι μία από τις ειδικές διαδρομές του Ράλλι Ακρόπολης.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Ηρώ Κουνάδη

http://www.in2life.gr/