Σίγουρα δεν είναι ένας, ούτε δύο υποψήφιοι που έχουν βιώσει δυσάρεστες εμπειρίες σε επαγγελματικές συνεντεύξεις, αλλά πολλοί περισσότεροι. Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο ήταν η προσωπική ιστορία που μου έστειλε ο Μάνος πριν από λίγες ημέρες. Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από τον διάλογο που είχε ως υποψήφιος με έναν εργοδότη:

Εργοδότης: Φαντάζομαι, θα έχεις και καλύτερα ρούχα…

Μάνος: Με προσβάλλετε, σαφώς και έχω. Και πολύ ακριβότερα από όλα όσα είδα εδώ μέσα. Δυστυχώς, δε μπορούμε να συνεχίσουμε. Σας ευχαριστώ για την επαγγελματική ευκαιρία. Καλή σας ημέρα και καλή συνέχεια στην εργασία σας.

«Είχα γίνει Τούρκος», μου είπε ο Μάνος. «Τα ρούχα μου κόστιζαν περισσότερο από τα δικά του. Ούτε εξεζητημένα ήταν, ούτε τίποτα. Είχα ήδη πάρει την απόφαση να φύγω. Αν μου μίλαγε σε καλύτερο ύφος π.χ. “θα ήθελα να φορούσατε κοστούμι ή πουκάμισο”, θα έμενα. Αλλά η όλη του στάση με προσέβαλλε. Δεν άντεξα, απάντησα αλλά σε πολύ ήρεμο ύφος. Αργά, κοφτά και σταθερά.», μου εξήγησε.

Η ιστορία αυτή δεν είναι η μοναδική. Ο Δημήτρης μου περιέγραφε την εμπειρία που είχε την περασμένη εβδομάδα, όταν ρωτήθηκε από τον υπεύθυνο προσωπικού τι μισθό θα ήθελε. «1.200 ευρώ, όσα έπαιρνα το 2006», του είπε και εκείνος έγινε έξαλλος, λέγοντάς του συγκεκριμένα «Που ζεις εσύ; Δεν έχεις καταλάβει ότι η χώρα έχει πτωχεύσει;». Όπως ήταν αναμενόμενο ο Δημήτρης ένοιωσε άσχημα και απογοητεύτηκε, αλλά παρόλα αυτά, έδειξε να το προσπερνάει γιατί είχε ανάγκη τη δουλειά.

Σε αντίστοιχη θέση έχω βρεθεί και εγώ αρκετές φορές. Όταν με είχαν ρωτήσει, για παράδειγμα, αν σκοπεύω να κάνω παιδιά και αν θα δώσω προτεραιότητα στη δουλειά ή στην οικογένεια. Τώρα που το επαναφέρω στη μνήμη μου, είναι αλήθεια ότι είχα νοιώσει πολύ άβολα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη για μία τέτοια ερώτηση.

Σίγουρα, ο πανικός, ο θυμός και η σύγχυση είναι οι πρώτες αντιδράσεις σε άβολα ερωτήματα, όπως ανέφερε και ο Μάνος πιο πάνω. Το πρώτο που σου έρχεται να κάνεις είναι να ουρλιάξεις και να αναρωτηθείς «Ποιος στο καλό είναι αυτός που με ρωτάει κάτι τέτοιο;». Ο έλεγχος των συναισθημάτων όμως είναι ζωτικής σημασίας για να επαναφέρεις τη συνέντευξη και πάλι στο προσκήνιο. Μία ευγενική αντιμετώπιση και μία απάντηση, όπως «Το ερώτημα αυτό με κάνει να νιώθω λίγο άβολα. Θα σας πείραζε να μιλούσαμε για τη συγκεκριμένη θέση και τι θα μπορούσα να προσφέρω στην εταιρία μέσα από αυτή;», θα μπορούσε να διευκολύνει την κατάσταση για να ξεπεραστεί η αμηχανία.

Εξάλλου, ο πιθανός μελλοντικός σου εργοδότης μπορεί να προσπαθεί να αξιολογήσει το επίπεδο εμπιστοσύνης σου και το πώς λειτουργείς κάτω από πίεση. Είναι πολύ σημαντικό να δείξεις ότι ελέγχεις την κατάσταση και να καταφέρεις να αντιστρέψεις το κλίμα υπέρ σου, αποδεικνύοντας ότι είσαι εκεί για να αναλάβεις μία θέση που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σου.Υπάρχουν πάντα και οι άλλες περιπτώσεις, όπου οι εργοδότες δεν το κάνουν για να σε τεστάρουν, αλλά γιατί δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία ή γιατί δεν σέβονται τον υποψήφιο.

Αναμφισβήτητα, πάντως, ερωτήσεις που αφορούν την οικογενειακή κατάσταση, την ηλικία, τη θρησκεία, την εθνικότητα, την αναπηρία, τη σεξουαλική προτίμηση, κ.α. ξεπερνούν τα όρια και χαρακτηρίζονται ως παράνομες, από το εργατικό δίκαιο.

Μίνα Μπαγιώτα

http://www.kariera.gr