Δε σκοπεύω να πω πολλά  για τη φυγή του Χρόνη Μίσσιου. Θα ήθελα απλά να τονίσω δυο τρία πράγματα από την παρουσία και προσφορά του καβαλιώτη αυτού αγωνιστή και πνευματικού ανθρώπου.

  Τα μέσα ενημέρωσης (ή συσκότισης, ανάλογα) είπαν και έδειξαν και έγραψαν πολλά τούτες τις μέρες.

  Το βιβλίο του «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» που κυκλοφόρησε το 1985 σε ηλικία 55 ετών, ενώ είχε φάει τις φυλακές και τις εξορίες με το κουτάλι, είναι ένα βιβλίο ‘σύμβολο’ μιας εποχής και μιας στάσης. Και μόνος ο τίτλος, για όσους δε διάβασαν το βιβλίο, είχε ένα βαρύ σημαινόμενο.

  Το δεύτερο, πολύ σημαντικό, ο Μίσσιος προκάλεσε προβληματισμό για το τι είναι και τι δεν είναι αριστερά. Γι’ αυτό το πρώτο και τα επόμενα βιβλία του τα κόμματα της αριστεράς τα έβλεπαν κάπως μουδιασμένα έως εχθρικά. Ας το πούμε απλά, Αριστερά δεν είναι τι ψηφίζεις αλλά τι κάνεις στην καθημερινή σου ζωή.

  Το τρίτο σημείο είναι η πρωταρχική σημασία που έδινε στον άνθρωπο και στη φύση. Οποιαδήποτε άποψη, θεωρία και κοσμοαντίληψη όταν δε δίνει πρωταρχική θέση στις ανθρωπιστικές αξίες και στη διάσωση του περιβάλλοντος, δεν είναι προοδευτική και αριστερή.  Δεν είναι παρεπόμενα, είναι προαπαιτούμενα της ανάπτυξης – ο ανθρωπισμός και ο σεβασμός της φύσης.

  Αυτά ήθελα να πω, χαιρετώντας το Χρόνη Μίσσιο.

  Κλείνοντας, ας του δώσουμε το λόγο :

• Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει
• Για πρώτη φορά ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να ’χει πάθει εγκεφαλικό
• Η οικολογία είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος προς την ελευθερία
• Τότε, εμείς οι ρομαντικοί είχαμε μια ιδεολογία, ένα όραμα, ένα όνειρο, είχαμε και έναν αντίπαλο απέναντί μας. Το σύστημα ασκούσε τη βία στο σώμα μας. Μας φυλάκιζε, μας βασάνιζε, μας τουφέκιζε. Σήμερα το σύστημα ασκεί τη βία του στον εγκέφαλο. Τους κάνει λοβοτομή.
• Για μένα κάθε πρωινό είναι μια έκπληξη, κάθε δειλινό μια νοσταλγία, κάθε νύχτα ένα μεγάλο μυστήριο, ένα ποτήρι κρασί, ένα φιλί.
• Μόνο με αυτογνωσία της ύπαρξής μας και τη συμφιλίωσή μας με αυτόν τον υπέροχο αινιγματικό κόσμο που μας γέννησε, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας. Χρειαζόμαστε άλλη ιεράρχηση των αξιών, άλλους κοινωνικούς θεσμούς, άλλη φιλοσοφία.
• Το πρόβλημα των αλλαγών της κοινωνίας  είναι πρόβλημα συνείδησης των ανθρώπων και η Αριστερά μπορεί να υπάρξει μόνο ως παραγωγός πολιτισμού, ως παραγωγός συνειδήσεων. Η επανάσταση είναι χαρά, είναι ρομαντισμός, είναι ελευθερία. Δεν είναι η βία, δεν μπορείς με το ζόρι να κάνεις τους ανθρώπους ούτε ευτυχισμένους, ούτε ελεύθερους.

  Καλό ταξίδι Χρόνη !

Ξάνθη, 23 Νοεμβρίου 2012