Το νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα αναμένεται να διαμορφωθεί στα 85 δισ. ευρώ περίπου, ποσό στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, σύμφωνα με όσα δήλωσε ανώτερο στέλεχος του αυστριακού υπουργείου Οικονομικών.

Η σωρευτική δανειακή στήριξης της Ελλάδας θα ανέλθει στα 190 με 195 δισ. ευρώ, καθώς θα συμπεριληφθεί το υφιστάμενο δάνειο των 110 δισ. ευρώ από την τρόικα, όπως είπε ο επικεφαλής του τμήματος οικονομικής πολιτικής και αγορών του υπουργείου, Τόμας Βίζερ, σε συνάντηση που είχε με την υπουργό Μαρία Φέκτερ, αργά το βράδυ της Πέμπτης στη Βιέννη.

Το ΔΝΤ θα προσφέρει το 30% των κεφαλαίων (δηλαδή, τα 25,5 δισ. ευρώ) και το υπόλοιπο 70% (τα 59,5 δισ.) θα προέλθει από τις χώρες της Ευρωζώνης και τους ιδιώτες πιστωτές, προσέθεσε.

Ο στόχος για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα μέσω της εθελοντικής επανακύλισης των ελληνικών κρατικών ομολόγων που λήγουν ώς το 2014 είναι έως 35 δισ. ευρώ. Καθώς μέσα στην επόμενη τριετία η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα 60 δισ. ευρώ σε ιδιώτες πιστωτές, εάν το 80% αυτών συμμετάσχει στην εθελοντική μετακύλιση, τότε προκύπτουν τα 35 δισ. ευρώ.

Αν κρίνουμε από τη σχετικά μικρή συμμετοχή του γερμανικού χρηματοπιστωτικού κλάδου (3,2 δισ. ευρώ), τότε το όφελος αναμένεται να διαμορφωθεί κοντά στα 25 δισ. ευρώ. Το όφελος θα είναι μεγαλύτερο αν στη διαδικασία της «ανακύκλωσης» ενταχθούν και τα ομόλογα που λήγουν έως το 2020, όπως έχει προτείνει η γερμανική πλευρά.

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν στην κατοχή τους ομόλογα 17 δισ. ευρώ περίπου, που λήγουν ώς τα μέσα του 2014 και βεβαίως θα συμμετάσχουν στην επανακύλιση. Η συμμετοχή των γαλλικών τραπεζών εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει τα 4-5 δισ. ευρώ περίπου.

Εάν, για παράδειγμα, η συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών διαμορφωθεί στα 25 δισ. ευρώ, τότε το «καθαρό» δάνειο θα είναι 60 δισ. ευρώ, εκ των οποίων η Ευρωζώνη θα δώσει το 70% και το ΔΝΤ το υπόλοιπο 30%.

Στο ποσό των 85 δισ. ευρώ δεν συμπεριλαμβάνονται τα προσδοκώμενα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, ύψους τουλάχιστον 30 δισ. ευρώ.

Όπως είπε ο Τ. Βίζερ, στο νέο πρόγραμμα, που θα τρέξει από τα μέσα του 2011 έως την επόμενη τριετία, θα συνεχισθούν οι τριμηνιαίοι έλεγχοι (αξιολόγηση) από την τρόικα, όπως συμβαίνει και στο υφιστάμενο πρόγραμμα, ενώ δεν έχουν ακόμα αποφασισθεί οι ημερομηνίες καταβολής των δόσεων.

Αυτό που είναι πολύ σηματικό είναι ότι πριν από την καταβολή κάθε δόσης θα προηγείται η συζήτηση των υπουργών Οικονομικών, όπου θα εξετάζεται η πρόοδος της Ελλάδας («εάν οι Έλληνες κάνουν αυτό που τους αναλογεί», όπωςείπε ο κ. Βίζερ).

Η πρώτη δόση του νέου δανείου ίσως δοθεί τον Σεπτέμβριο και το ύψος της θα είναι περίπου το ίδιο με την 5ης δόση (του υφιστάμενου δανείου), ύψους 12 δισ. ευρώ.

Οι βασικοί άξονες του νέου πακέτου στήριξης θα συζητηθούν στην τηλεδιάσκεψη των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, το Σάββατο, όπου κύρο θέμα θα είναι η εκταμίευση της 5ης δόσης.

Η οριστικοποίηση των αποφάσεων αναμένεται μέχρι το Eurogroup της 11ης Ιουλίου.

Reuters: Κίνηση αντιπερισπασμού

Σύμφωνα με ανάλυση του Reuters, που απηχεί τις προσωπικές απόψεις του συντάκτη της, το γαλλικό σχέδιο για την μετακύλιση του ελληνικού χρέους «αποτελεί μια πολύ αποτελεσματική κίνηση αντιπερισπασμού», ενώ «δεν είναι απολύτως σαφές ποιον προσπαθούν να ξεγελάσουν οι τράπεζες με αυτό το περίπλοκο σχέδιό τους: Τους λογιστές, τους οίκους αξιολόγησης, τους φορολογούμενους ή όλους αυτούς μαζί; Η Ευρώπη πάντως θα ήταν σε πολύ καλύτερη θέση με ένα πιο απλό σχέδιο που δεν θα περιλάμβανε αλχημείες.»

»Η βασική πρόταση προβλέπει ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι (όχι μόνο οι γαλλικές τράπεζες, αλλά και άλλες τράπεζες και πιστωτές) θα επανεπενδύσουν το 70% τουλάχιστον των εσόδων που θα εισπράξουν από τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν έως τα μέσα του 2014 σε νέα ομόλογα. Καθώς τα ομόλογα αυτά θα έχουν διάρκεια 30 έτη, θα μειωθούν οι πιέσεις στην Ελλάδα για αναχρηματοδότηση του χρέους της.»

»Τα επόμενα τρία χρόνια η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα ύψους 60 δισ. ευρώ που κατέχουν οι ιδιώτες ομολογιούχοι. Οι γαλλικές τράπεζες υποθέτουν ότι το 80% των ιδιωτών θα αποδεχθούν το σχέδιο, το οποίο σημαίνει ότι θα συγκεντρωθούν σχεδόν 34 δις ευρώ για την Ελλάδα.»

»Μέχρι εδώ καλά. Το πρόβλημα είναι ότι το 30% αυτών των κεφαλαίων δεν θα το εισπράξει η Ελλάδα, αλλά θα τοποθετηθεί σε εταιρία ειδικού σκοπού (SPV), η οποία με τη σειρά της θα αγοράσει ομόλογα από κάποιον φορέα με αξιολόγηση ΑΑΑ, την γερμανική κυβέρνηση ας πούμε. Άρα, η Ελλάδα θα λάβει μόνο 24 δισ. ευρώ.»

»Ποιος ο λόγος τα άλλα 10 δισ. ευρώ να εισφερθούν σε εταιρία ειδικού σκοπού; Ένας λόγος είναι το ότι η εταιρία αυτή θα αγοράσει ομόλογα μηδενικού τοκομεριδίου. Η αγορά ομολόγων που δεν δίνουν τόκο για 30 χρόνια ίσως να μην αποτελεί μια φοβερά ελκυστική επένδυση. Αλλά σημαίνει ότι όποιος και αν είναι αυτός που εκδίδει τα ομόλογα, θα μπορέσει να καταβάλει πάνω από 10 δισ. το 2041. Στην πράξη, οι γαλλικές τράπεζες υποθέτουν ότι ο εκδότης θα μπορέσει να δεσμευθεί ότι θα αποπληρώσει και τα 34 δισ. ευρώ.»

»Πρώτος στόχος του σχεδίου αυτού είναι να πειστούν οι λογιστές ότι οι τράπεζες δεν θα χρειαστεί να προχωρήσουν σε απομείωση της έκθεσής τους στην Ελλάδα, διότι ούτως ή άλλως θα πάρουν πίσω όλα τα χρήματά τους. Δεύτερος στόχος είναι να πειστούν οι οίκοι αξιολόγησης, πιθανόν με τα ίδια επιχειρήματα, ότι αυτό δεν θα οδηγήσει την Ελλάδα στην χρεοκοπία.»

»Ένας άλλος ακόμη στόχος είναι να πειστούν οι φορολογούμενοι ότι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην διάσωση της Ελλάδας είναι μεγαλύτερη από την δική τους. Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τις τράπεζες να λένε ότι η συνεισφορά τους ανέρχεται σε 34 δισ. και όχι σε 24.»

»Μένει να δούμε αν τελικά πετύχει αυτή η εξυπνάδα και πειστεί ο κόσμος. Πάντως ένα πράγμα είναι σαφές. Ότι το σχέδιο αυτό στερείται διαφάνειας. Μια πιο ξεκάθαρη λύση ισοδύναμου οικονομικού αποτελέσματος θα ήταν να ζητηθεί από τους ιδιώτες ομολογιούχους να μετακυλίσουν πάνω από το ήμισυ των ομολόγων που λήγουν σε νέα ομόλογα και να ξεχάσουμε την εταιρία ειδικού σκοπού. Αν το 80% των ομολογιούχων δεχόταν να το κάνει αυτό, η Αθήνα και πάλι θα έπαιρνε 24 δισ. ευρώ.»

»Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, οι τράπεζες θα έπρεπε να πάρουν προβλέψεις. Αλλά όσο πιο σύντομα αντιληφθούν την πραγματικότητα, τόσο το καλύτερο. Ομοίως και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα έπρεπε πάψει να λέει ότι δεν αποδέχεται ως εγγύηση για δανεισμό ομόλογα χώρας που βρίσκεται σε καθεστώς χρεοκοπίας (όπως ορίζεται η χρεοκοπία από τους οίκους αξιολόγησης). Αλλά είναι καιρός η ΕΚΤ να σταματήσει να θεοποιεί τους οίκους αξιολόγησης.»

»Οι πολιτικοί και οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν θα πρέπει να γίνουν συνεργοί σε μια τέτοια απάτη.»

Newsroom ΔΟΛ

http://news.in.gr