H νεομφανιζόμενη οργάνωση «Πυρήνας Ασύμμετρου Πολέμου, ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση με γκαζάκια την Τρίτη στο Δικαστικό Μέγαρο Ξάνθης.

Σε μακροσκελή προκήρυξη που αναρτήθηκε στο Indemedia Athens η οργάνωση διαφοροποιείται μερικώς από τα κείμενα άλλων οργανώσεων που έχουν εμφανιστεί μετά από επιθέσεις στην Ξάνθη. Πιο συγκεκριμένα, δεν υπάρχει άμεση αναφορά και σύνδεση του στόχου που επελέγη με την τοπική πραγματικότητα και περισσότερο γίνεται μια γενικότερη αναφορά στον αντιεξουσιαστικό αγώνα, την κοινωνική δικαιοσύνη και τον διαχωρισμό του παρανόμου από το νόμιμο. Επίσης  αρκετά είναι τα αποσπάσματα του Ντοσντογέφσκι και του Νίτσε.

Εξαίρεση αποτελεί η ιδιαίτερη αναφορά στις συνθήκες κράτησης των λαθρομεταναστών στη Βέννα Ροδόπης, που έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης τις τελευταίες μέρες ενώ προς το τέλος της προκήρυξης ζητείται η απελευθέρωση των φερόμενων ως απαγωγέων του βιομήχανου Μυλωνά.

Πιο αναλυτικά η Προκήρυξη αναφέρει:

«Πότε έτυχε ο άνθρωπος να δράσει βάσει του προσωπικού του συμφέροντος και μόνο?Τι θα γινόντουσαν τότε τα εκατομμύρια γεγονότα που μαρτυρούν ότι οι άνθρωποι εν γνώσει τους, κατανόοντας δηλαδή απολύτως τα προσωπικά τους συμφέροντα τα άφηναν σε δεύτερη μοίρα και ακολουθούσαν άλλον δρόμο, τον κίνδυνο, το τυχαίο, ενώ κανείς δεν τους υποχρέωνε να το κάνουν, λες και το μόνο που δεν ήθελαν ήταν να ακολουθήσουν το δρόμο που τους υποδείκνυαν, και πεισματικά αυθαίρετα, επέλεγαν τον άλλον,τον δύσκολο, τον παράλογο, γυρεύοντάς τον μάλιστα στο σκοτάδι. Αυτό όμως σημαίνει ότι όντως τούτο το πείσμα και τούτη η αυθαιρεσία ήταν για τον άνθρωπο πιο ευχάριστα από κάθε άλλο συμφέρον…» Φ. Ντοστογιέφσκι

Βλέπουμε τα σημάδια που χάραξαν οι προγόνοι μας, νιώθουμε τα χνώτα των συνοδοιπόρων μας. Δεν γνωρίζουμε που ακριβώς πηγαίνουμε,δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η μοίρα. Όμως παλεύουμε, παλεύουμε για να αντικρύζουμε το γερασμένο τούτο κόσμο με αξιοπρέπεια και υπερηφάνια. Προσπαθούμε να τον ξεπεράσουμε καταστρέφοντας κάθε εμπόδιο που βρίσκεται μπροστά μας. Σ’αυτή την αέναη επιστροφή για την οποία τόσο ωραία μίλησε ο Νίτσε πεθαίνουμε και ξαναγεννιόμαστε απ’τις στάχτες μας.

Ο κόσμος μας δίνει ζωή και εμείς την επιστρέφουμε πίσω, Τον χρησιμοποιούμε όπως μας χρησιμοποιεί και αυτός ρουφώντας ο ένας απ΄τον άλλον εως ότου εκπληρωθεί η μοίρα μας ως θνητοί, σ’αυτό τον ατέρμωνα κύκλο της ζωής και του θανάτου. Αλλά μέχρι τότε διεκδικούμε και θέλουμε τα πάντα και όπως είχε πει ο Ντοστογιέφσκι αν μία λέξη χαρακτηρίζει τους ανθρώπους αυτή είναι η απληστία .

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΙΣΜΩΝ

Ο πόλεμος για τον έλεγχο του κόσμου είναι πόλεμος ορισμών. Ο αγώνας καθορισμού και ελέγχου των νοημάτων είναι αγώνας για επιβίωση. Αυτός που θα καταβάλει τη μεγαλύτερη δύναμη για να όρισει το νόημα μιας κάταστασης επιβάλλει στον άλλο τη δίκη του πραγματικότητα. Μια γενική αλήθεια δεν δείχνει τίποτε άλλο παρα μόνο το ποσό της δύναμης που καταναλώθηκε για την επικράτηση αυτής.

Η έννοια του δικαίου ουσιαστικά αντικατοπτρίζει την επιβολή της ηθικής της εξουσίας πάνω στους εκμεταλλευόμενους μέσα απο τον διαχωρισμό των πράξεων σε νόμιμες και παράνομες.

«Χρειαζόμαστε την ιστορία αλλά την χρειαζόμαστε με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ότι οι ανόητοι τους κήπους της γνώσης» Φ.Νίτσε

Ένα καθεστώς που πεθαίνει δεν έχει άλλη δικαιολογία για την αυταρχική του φύση παρα μόνο την παράλογη αποφασιστικότητα του να παραταθεί. Περιθωριοποιεί ολόκληρα κοινωνικά κόμματια, αποϊδεολογικοποιεί πολιτικές πρακτικές, ανασκευάζει το νομικό του οπλοστάσιο και όχι μόνο. Γι’αυτό δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε νόμιμο και παράνομο, όλα τα μέσα ειναι θεμιτά απέναντι στον εσωτερικό εχθρό. Μπορεί πολυ εύκολα κανείς να διακρίνει το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό της δικτατορίας κάτω από τη θεαματική του αντανάκλαση, την δημοκρατία.

Τιμωρεί προς παραδειγματισμό όλων. Η πειθαρχία του κοινωνικού σώματος ειναι η ζωοποιός δύναμή του.Προφυλακίζει και διώκει χωρίς στοιχεία, κατασκευάζει βαρία κατηγορητήρια (τρομονόμος), ποινικοποιεί ακόμα και τις διαπροσωπικές σχέσεις (αποτυπόματα σε σακούλα).

Ωστόσο ο εσωτερικός εχθρός δεν έχει εθνικότητα. Στο δυτικό κόσμο ζούμε την αναβίωση του σύγχρονου απαρτχάιντ με κοινές μεταναστευτικές πολιτικές όπως η frontex, τον διάχυτο κοινωνικό ρατσισμό, τη γκετοποίηση περιοχών, τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε νόμιμους και λαθραίους, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στις χώρες ΄΄υποδοχής΄΄ της ευρωπαϊκής ένωσης, όπου άνθρωποι στιβάζονται για μήνες κάτω απο άθλιες συνθήκες εώς ότου αποφασίσουν αν θα τους απελάσουν. Και όταν αυτοί δεν διαπραγματεύονται πλέον την αξιοπρέπειά τους και εξεγείρονται τους τιμωρεί με εξοντωτικές ποινές και δικαστικές απελάσεις. Όπως συνέβη μετά την εξέγερση στις 3 Φλεβάρη στη Βέννα για 42 μετανάστες.

Μετέχοντας στον ταξικό πόλεμο o οποίος είναι και πόλεμος ορισμών τοποθετήσαμε εμπρηστικό μηχανισμό ξημερώματα τρίτης 9 Φλεβάρη στην είσοδο του δικαστκού μεγάρου ξάνθης, προτάσσοντας τις δικές μας ηθικές αξίες. Αυτές της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.

«Οι ιδεές δεν μπορούν να οδηγήσουν πέρα απο την παλιά κατάσταση του κόσμου. Μπορούν μόνο να οδηγήσουν πέρα απ’τις ιδέες της παλιάς κατάστασης του κόσμου. Οι ιδέες δεν μπορούν να πραγματώσουν απολύτως τίποτα. Για την πραγμάτωση των ιδεών χρειάζονται οι άνθρωποι που θα επιστρατεύσουν την πρακτική βία »

Μαρξ-Ενγελς

Να κινηθούμε χαοτικά για την καταστροφή του γερασμένου τούτου κόσμου, δημιουργώντας κάθετες ρωγμές στο χωροχρονικό συνεχές.

Μιλώντας πλέον τη γλώσσα της επανάστασης.

Λευτερία στους Π. Γεωργιάδη και Β.Χρυσοχοϊδη που κατηγορούνται για την απαγωγή του αρχιβιομήχανου Μυλωνά.

Λευτεριά στους κατηγορούμενους για συμμετοχή στην οργάνωση συνομοσία πυρήνων της φώτιας.

Λευτεριά σε όλους τους αγωνιστές ομήρους του κράτους.» καταλήγει η ανακοίνωση και υπογράφεται ως «Πυρήνας ασσύμετρου πολέμου»