Τα συσσίτια της χ.α. , πασαρέλες αδιαφορίας, επίδειξης και φτηνής προπαγάνδας, είναι γνωστά. Κάθε τρίμηνο-και σε ημερομηνίες χαρακτηριστικές, όπως η 24η Ιουλίου,- να δηλώνουν απέχθεια, μίσος, ακόμη και προς αυτούς στους οποίους απευθύνονται, αφαιρώντας και το τελευταίο ψήγμα αξιοπρέπειας τους. Με την ταυτότητα στο χέρι για ένα μακαρόνι και ένα πεπόνι. 
Αυτός ο διαχωρισμός των ανθρώπων και μάλιστα με βάση ένα στοιχείο, που έχει απορριφθεί από την ιστορία πάρα πολλές φορές, που σπέρνει σε ένα-εύφορο είναι η αλήθεια έδαφος-, ότι χειρότερο και απεχθέστερο, δεν φαίνεται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον να έχει ενοχλήσει τον κατ εξοχή φορέα της “αγάπης”-με κοπυράϊτ αιώνων-που είναι η χριστιανική Εκκλησία της Ελλάδας.

Κάποια ψελλίσματα του αρχιεπισκόπου, κάποιες, τολμηρές αναφορές του επισκόπου Παύλου και από κει και πέρα είτε σιωπή, είτε κραυγές , που πρίμο σεγκόντο με αυτές της χ.α., ενισχύουν και κατακλύζουν τον αγωγό βοθρολυμάτων που πάει να σκεπάσει όλη την ελληνική κοινωνία.

Η λαλίστατη, παλιότερα, εκκλησία που έπαιρνε τον λόγο-χωρίς να της τον δίνει κανείς- στα “εθνικά” λεγόμενα ζητήματα και προβλήματα, τώρα σιωπά. Ούτε καν στο δικό της φιλανθρωπικό έργο δεν αναφέρεται , απαντώντας έτσι, ότι αυτή δεν κάνει διαχωρισμούς, δεν βλέπει τους ανθρώπους στο χρώμα του δέρματος ή στην καταγωγή, αλλά στις ανάγκες τους και στην προσπάθεια τους για επιβίωση, στις δύσκολες αυτές μέρες. Η ανάγκη και η πείνα δεν έχουν εθνικότητα.

Και επειδή η φτώχεια μπορεί να μην έχει τίποτα άλλο, αλλά συνήθως έχει αξιοπρέπεια, πρέπει να την ανακαλύψεις και διακριτικά να την πλησιάσεις, σεβόμενος την αυτονομία των ανθρώπων και την εύλογη προσπάθεια τους να μην κάνουν την ανέχεια τους βούκινο και παράσταση για αρπαχτικά.
Οι οργανώσεις που δουλεύουν σ αυτόν τον τομέα εδώ και καιρό το ξέρουν καλά αυτό και ο σεβασμός τους προς τους ανθρώπους που βοηθούν είναι προφανής.

Οι άλλοι, το “κακέκτυπο του ναζισμού”-αλήθεια μπορεί να υπάρξει και…καλέκτυπο του ναζισμού κ. Δένδια;-οργανώνουν μια παράσταση σε στυλ Νυρεμβέργης,-εδώ ίσως πάει το κακέκτυπο-και το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι απαθή πρόσωπα, φουσκωμένα μπράτσα και ξυρισμένα κεφάλια. Και αυτοί που τρέχουν για ένα μακαρόνι με την ταυτότητα στο χέρι , όσο και να προσπαθήσεις να τους δεις με συμπάθεια και όσο και να έχεις πεινάσει στην ζωή σου, …ε δεν τους δικαιώνεις.

Και για να ξαναγυρίσω στην εκκλησία, αν παραφράσουμε αυτό που είπε ο Καμίνης, εκείνη θα έπρεπε να λέει (και όλοι μας ελπίζω):

“θα τους ταράξουμε στην αξιοπρέπεια”.

Σ.Σαρακενίδης