Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. Αυτό είναι το συμπέρασμα, για μια ακόμη φορά.
Κι αν δε επιπλέον η μπουκιά είναι αξιώσεων τότε ξέχνα τελείως τα μεγάλα λόγια περί διαίτης, νηστείας και συναφών αποχών. Θέλετε να το πω κι αλλιώς; Αν είναι να κολαστείς, τότε φρόντισε να μην κάνεις εκπτώσεις. Όχι τσιγκούνικα, όχι τσουρούτικα. Κλείσε τα μάτια και πήδα στο καλύτερο καζάνι.

Όλα αυτά είναι η εισαγωγή για το αξεπέραστο πιάτο που δοκίμασα μόλις προχτές στη διάρκεια ενός ταξιδιού – αστραπής (δυστυχώς) στην Ξάνθη και το Σουφλί. Ήταν το ανεπιτήδευτο αριστούργημα, πρελούδιο ενός λουκούλειου γεύματος σε ένα από τα πιο ζεστά και ζωντανά σπιτικά που έχω γνωρίσει. Πρίν από τα ξακουστά (και αξίως) λουκάνικα του Σουφλιού και τα λοιπά κοψίδια, πριν από τον λόφο με τους ζοχούς που είχε μαζέψει ο πατέρας της οικογένειας δίπλα από ένα λιβάδι ολόγιομο άγριες τουλίπες (ναι, υπάρχει αυτή η ζωή, την είδα με τα στρεβλά αθηναϊκά μου μάτια) εμφανίστηκε ο κύριος που με έριξε στην αμαρτία και για χάρη του θα τρέχω σε λίγο στον Μιράν της Ευριπίδου για να τον αναζητήσω. Είχε βάλει το χεράκι του ο φίλος Σοφιανός Ουτατζής:
Καβουρμάς με τ’ αυγά

(για ένα σαγανάκι)

Και να τι φαντάζομαι ότι έκανε ο Σοφιανός και θα εφαρμόσω κι εγώ σε λίγες ώρες.
Ζεσταίνουμε το λάδι ή βούτυρο σε ένα τηγανάκι-σαγανάκι και περνάμε την πιπεριά να μαραθεί. Ρίχνουμε και το μπούκοβο να μοσχομυρίσει η σπιρτάδα. Σπάμε τον καβουρμά με το πηρούνι και τον προσθέτουμε. Φέρνουμε μια δυο γύρες να λιγοθυμίσει ο καβουρμάς από τις πιπεριές, λίγο αλάτι και σβήνουμε με το τσίπουρο (της περιοχής παρακαλώ, είναι ασύγκριτο!). Ανοίγουμε χώρο: έρχονται τα ωά. Τα ρίχνουμε προσεκτικά μέσα στη φωλιά του καβουρμά. Πιπέρι στροφές από πάνω και λίγο αλατάκι και κατευθείαν στον φούρνο. Πόσο; όσο χρειάζεται να σφίξει το ασπράδι τους.
Από δίπλα καλό ζυμωτό, αληθινό ψωμί. Αλλά για να σας κάνω να ζηλέψετε ακόμη περισσότερο και να σας βάλω ιδέες, η συνονόματη μου οικοδέσποινα είχε ζυμώσει και φουρνίσει τυρόψωμο!
www.bostanistas.gr