Η Διοικούσα Επιτροπή της ΠΟΣΔΕΠ ανακοίνωσε την απόφαση της για το χώρο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης και την παράνομη λειτουργία δήθεν «ιδιωτικών πανεπιστημίων».

Η απόφαση έχει ως εξής:

«Με αμείωτο ενδιαφέρον η Ομοσπονδία παρακολουθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια το πολύ σοβαρό θέμα των εξελίξεων στο χώρο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης και της παράνομης λειτουργίας δήθεν «Ιδιωτικών Πανεπιστημίων». Μετά από πολύ περίσκεψη έχουμε καταλήξει στις ακόλουθες διαπιστώσεις:

1)  Συνεχίζει να καλλιεργείται σκόπιμα η σύγχυση σχετικά με τις υποχρεώσεις της χώρας στο θέμα αυτό, που απορρέουν από την ευρωπαϊκή οδηγία και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ). Γι’ αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αποσαφηνιστεί ότι: Τόσο η ευρωπαϊκή οδηγία, όσο και το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), επιβάλλουν την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων όσων κατέχουν πανεπιστημιακούς τίτλους, ακόμη και αν τμήμα των σπουδών τους έχει πραγματοποιηθεί σε μη πανεπιστημιακούς φορείς. Όμως, ούτε το ευρωπαϊκό δίκαιο ούτε το ΔΕΚ επιβάλλουν – ούτε θα μπορούσαν να επιβάλουν- στα κράτη-μέλη τον τρόπο οργάνωσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Συνεπώς, η Ελλάδα δεν υποχρεούται να ανέχεται τη λειτουργία ούτε, πολύ περισσότερο, να αναγνωρίζει φορείς παροχής ανώτατης παιδείας άλλους απ’ αυτούς που προσδιορίζονται από το Σύνταγμα και την εθνική νομοθεσία. Υπογραμμίζουμε ότι οι περίφημες συμβάσεις δικαιόχρησης (franchising) ιδιωτών με πανεπιστήμια του εξωτερικού δεν ρυθμίζονται ούτε από το ευρωπαϊκό ούτε από το ελληνικό δίκαιο. Επομένως, η ίδρυση και λειτουργία τέτοιων μορφωμάτων μπορεί να απαγορευθεί χωρίς η χώρα να αντιμετωπίζει πρόβλημα συμμόρφωσης προς τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

2) Το Υπουργείο Παιδείας -παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις-  εξακολουθεί να έχει σε ισχύ το Νόμο 3696/2008  για τα Κολέγια (και τις μέχρι σήμερα τροποποιήσεις του). Κεντρικό σημείο του Νόμου αποτελεί το Άρθρο 10, το οποίο ουσιαστικά ιδρύει (καθαρώς κερδοσκοπικά) ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, δημιουργώντας έτσι ένα σοβαρό συνταγματικό πρόβλημα και αναπτύσσοντας παράλληλα έναν αποικιακού χαρακτήρα «εκπαιδευτικό πολιτισμό». Το άρθρο 10 στην πράξη επιφέρει ουσιαστική ανατροπή στη δομή της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Τη στιγμή που η Πολιτεία ανοίγει με βήμα ταχύ το θέμα του ριζικού χωροταξικού ανασχεδιασμού των 40 Ιδρυμάτων της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, με τον τρόπο της οικοδομεί την Ιδιωτική Ανώτατη Εκπαίδευση των 42 «Κολεγίων» και μάλιστα με τη συνέργεια ή τη σιωπή ή την άγνοια όλων των πολιτικών δυνάμεων.

3) Είναι προφανές ότι στην εποχή μας είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός καλά οργανωμένου, αποτελεσματικού και ευέλικτου συστήματος εκπαίδευσης και κατάρτισης. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε ότι ο Νόμος 3696/2008 για τα «Κολέγια» δεν καλύπτει το ουσιαστικό θεσμικό κενό,  που για πολλές δεκαετίες υπάρχει στη μεταλυκειακή (προπανεπιστημιακή) εκπαίδευση και κατάρτιση. Ο νόμος αυτός, στην ουσία ρυθμίζει κάποια θέματα, που αφορούν κυρίως 40-50 «Κολέγια», ενώ ελάχιστα αναφέρεται στα υπόλοιπα δυόμισι χιλιάδες περίπου Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, συντηρώντας έτσι τη γενική αταξία στο μεταλυκειακό επίπεδο. Επομένως, θεωρούμε ότι το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει, με αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα, να παρέμβει θεσμικά στο πλαίσιο της τελευταίας Οδηγίας 2005/36/ΕΚ στο χώρο της Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης για να εκλείψουν τα ποικίλα αρνητικά φαινόμενα και να μη φτάσουμε στο σημείο της αναγνώρισης των πάντων χωρίς κανόνες και όρια.

4) Πρόσφατα εντοπίσαμε ένα μικρό αριθμό  ιδιωτικών επιχειρήσεων, οι οποίες προβάλλονται – μέσα μάλιστα και από τα πιο έγκυρα ΜΜΕ έντυπα και ηλεκτρονικά- με τον τίτλο Πανεπιστήμιο (University). Οι επιχειρήσεις αυτές -εκμεταλλευόμενες τον τίτλο τους- δεν πληρώνουν φόρους, αγνοούν επιδεικτικά τις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας, δεν υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεων των αρμοδίων οργάνων Προστασίας του Καταναλωτή, δεν εφαρμόζουν αποφάσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Όλα αυτά φαίνονται να συγκροτούν ένα  πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Καλούμε τους Υπουργούς Παιδείας, Οικονομικών και Προστασίας του Πολίτη, να παρέμβουν. Γνωρίζουμε ότι έχουν στην διάθεσή τους όλα τα απαιτούμενα στοιχεία. Δεν είναι δυνατόν, την εποχή που όλοι μας καλούμαστε να κάνουμε τεράστιες θυσίες, κάποιοι να κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ εξαπατώντας τους νέους μας και τις  οικογένειές τους. 

5) Το μέλλον των παιδιών μας είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και ο χρόνος τους -πέραν των όποιων δικών μας οικονομικών επιβαρύνσεων- αποτελεί μια σημαντική επένδυση, όχι μόνο γι’ αυτά, αλλά και για την κοινωνία μας γενικότερα. Ενημερώνουμε την ελληνική οικογένεια – ειδικά αυτή με μέσο και χαμηλό εισόδημα- που εξετάζει το ενδεχόμενο να αναθέσει τη μεταλυκειακή μόρφωση των παιδιών της σε επιχειρήσεις αυτής της μορφής να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και να εξετάζει με περίσκεψη όσα αυτές υπόσχονται απλόχερα. Οι επιχειρήσεις αυτές – σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας- μπορούν να απασχολούν εκπαιδευτικό προσωπικό με απαράδεκτα μειωμένα προσόντα (δεν απαιτείται καν πτυχίο Ανώτατης Εκπαίδευσης!!!) και οι αξιολογήσεις ποιότητας που γίνονται από φορείς του εξωτερικού είναι – σύμφωνα με στελέχη τους- επίσης υπό σοβαρή αμφισβήτηση.

6) Γνωρίζουμε ότι ποικίλα εκφυλιστικά φαινόμενα που έχουν εμφανιστεί στο χώρο μας, συγκροτούν μερικούς μόνο από τους λόγους που έχουν οδηγήσει το πανεπιστημιακό μας σύστημα στη σημαντική απώλεια ζωτικού χώρου τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο στρατηγικής σημασίας ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον της πατρίδας μας.

7) Από όλα τα παραπάνω καθίσταται προφανές ότι η εφαρμογή μιας συνεκτικής, κοινωνικά δίκαιης, διορατικής, αναπτυξιακής και πάνω απ’ όλα εθνικά αξιοπρεπούς και επωφελούς πολιτικής της Παιδείας αποτελεί μια μεγάλη αναγκαιότητα αλλά και ένα επιτακτικό ζητούμενο, ειδικά στις μέρες μας,

Η Διοικούσα Επιτροπή της ΠΟΣΔΕΠ στην 7η Συνεδρίαση της 18ης  Ιουλίου 2012, αφού έλαβε υπόψη της παλαιότερες αποφάσεις της Ομοσπονδίας (βλέπε[1]) καθώς και τις πρόσφατες εξελίξεις στο σχετικό θέμα αποφασίζει τα ακόλουθα:
1.  Να ζητήσει από Υπουργείο Παιδείας για μια ακόμα φορά να αποσύρει τον αποικιακού τύπου και καθαρά αντισυνταγματικό Νόμο 3696/2008  για τα «Κολέγια», με τον οποίο (Άρθρο 10) ουσιαστικά ιδρύονται  (καθαρώς κερδοσκοπικά) ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Ελλάδα, επιφέροντας έτσι στην πράξη ουσιαστική ανατροπή στη δομή της Ανώτατης Εκπαίδευσης. 

2.  Να ζητήσει από το Υπουργείο Παιδείας την απαγόρευση  της λειτουργίας των επιχειρήσεων μεταλυκειακής εκπαίδευσης και κατάρτισης, που συνεργάζονται με σχέση δικαιόχρησης (franchising) με ξένα Πανεπιστήμια. Υπενθυμίζουμε ότι αυτό έχει κάνει η Πορτογαλία, κατά δήλωση του αντίστοιχου Υπουργού Παιδείας ενώπιον του έλληνα Πρωθυπουργού και όλης της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας στη συνάντηση των Δελφών του 2010.

3. Να αποστείλει επιστολές προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Παιδείας κκ. Ι. Στουρνάρα και Κ. Αρβανιτόπουλο αντίστοιχα, με λεπτομερή ενημέρωση για άλλη μια φορά  για το όλο  θέμα που έχει διαμορφωθεί και τις σημαντικές παραλήψεις των αρμοδίων σχετικά με τη δράση συγκεκριμένων επιχειρήσεων στο χώρο της εκπαίδευσης και κατάρτισης. 

4. Τη διοργάνωση Συνεδρίου το φθινόπωρο στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου στην Αθήνα με θέμα «Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση – Μεταλυκειακή Εκπαίδευση και Κατάρτιση – Επαγγελματικά Δικαιώματα». Στο συνέδριο αυτό θα κληθούν να συμμετάσχουν ενεργά όλες οι Επαγγελματικές Ενώσεις, τα Επιμελητήρια, οι Επιστημονικές Ομοσπονδίες, η Πολιτεία με τους φορείς της  και άλλοι εμπλεκόμενοι με γνώση και εμπειρία στα θέματα αυτά.

Κύριος γνώμονας όλων των δράσεων και πρακτικών μας αποτελεί πάντα η προάσπιση -ως κόρης οφθαλμού- της ερευνητικής, εκπαιδευτικής, αλλά και διοικητικής λειτουργίας των ελληνικών ΑΕΙ, παράλληλα με τη διαφύλαξη αλλά και περαιτέρω εντατικοποίηση της διαδικασίας αναβάθμισης της ποιότητας και ακαδημαϊκότητας αυτών. Αποτελεί πάγιο και σταθερό πιστεύω μας ότι το μέγιστο έργο της αλλαγής και της μεγάλης ανάταξης του συστήματος εναπόκειται στους ώμους των λειτουργών της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Η διεθνής εμπειρία φανερώνει ότι καμιά άλλη συνιστώσα του Πανεπιστημίου ή της Πολιτείας, ακόμα και αν έχει τη θέληση, δεν είναι σε θέση από μόνη της να  φέρει σε πέρας το δύσκολο αυτό έργο.»