Ο ΤΑΖ προσπαθεί να εξηγήσει τον παραπάνω αντιφατικό τίτλο και το πως ενώ πέρασε ένα υπέροχο διομισάωρο σαν να ήταν έφηβος, στο φινάλε ένιωσε ξανά απογοητευμένος όσον αφορά την ταινία που θα μπορούσε να έχει γίνει.

THE AMAZING SPIDERMAN 2

Βαθμολογία: 7 / 10

Είχα την ευτυχία να απολαύσω μετά από χρόνια μια ταινία βασισμένη σε κόμικ όπως της πρέπει: Σαν να είμαι ένα τρελό fan boy, σε μεταμεσονύχτια προβολή (με εισιτήριο) και με άλλους βαρεμένους γύρω σαν εμένα. Για την ακρίβεια όχι απλώς ακόμα μια ταινία βασισμένη σε κόμικ, αλλά ίσως τον πιο γνωστό και δημοφιλή σούπερ ήρωα του πλανήτη.

Οι αναμνήσεις μου από την προηγούμενη ταινία της νέας σειράς, ομολογώ πως δεν ήταν πολύ καλές. Πολύ απλά γιατί έπρεπε να ανεχτώ ξανά το origin της ιστορίας του σούπερ ήρωα με μερικές παραλλαγές όπως το είχε γυρίσει εντυπωσιακά το 2002 ο Σαμ Ράιμι. Με τη διαφορά του ότι αυτή τη φορά, τα σκηνοθετικά ηνία είχε αναλάβει ο “ανεξάρτητος” Μαρκ Γουέμπ του οποίου οι σκηνές δράσης δεν είναι το φόρτε του. Πρωταγωνιστής ήταν και είναι ο χαρισματικός Άντριου Γκάρφιλντ που είναι σαφώς πολύ καλύτερος από τον υποτονικό Τόμπι Μαγκουάιρ. Το ερωτικό κομμάτι δεν αφορούσε στην Μέρι Τζέιν αλλά στην Γκουέν Στέισι με τα χαρακτηριστικά της υπέροχης Έμα Στόουν. Και ο γενικότερος χαρακτήρας της ταινίας ήταν πιο νεανικά προσανατολισμένος, με κουραστική ενίοτε έμφαση στο ρομάντζο. Κι ένα εντελώς υποτονικό φινάλε.

Κι ερχόμαστε εδώ, στον δεύτερο Spiderman αυτής της νέας σειράς, με τους ίδιους πάνω κάτω συντελεστές, αλλά και μια σημαντική προσθήκη. Το σεναριακό δίδυμο των Άλεξ Κάρτζμαν ­ Ρομπέρτο Όρτσι (στενοί συνεργάτες του Τζ. Τζ. Έιμπραμς) οι οποίοι είναι μάστορες όσον αφορά τις ιδέες τους σε τέτοιου είδους ταινίες αλλά χαοτικοί στο τελικό “δέσιμο” τους. Άλλες δύο σημαντικές παρουσίες: ο βραβευμένος με Όσκαρ υπερμοντέρ του Ρίντλεϊ Σκοτ (“Ο Μονομάχος”) Πιέτρο Σκάλια, που δούλεψε και στον προηγούμενο Spidy. Και χάρη στον οποίο επί μέρους κομμάτια της δράσης απογειώνονται.

O θεϊκός αν και επαναλαμβανόμενος, επίσης βραβευμένος με Όσκαρ, συνθέτης Χανς Ζίμερ. Η πάντα ευπρόσδεκτη Σάλι Φιλντ και ο βραβευμένος κι αυτός με Όσκαρ Τζέιμι Φοξ στο ρόλο του κακού Ελέκτρο, μαζί με μια μικρή αλλά απολαυστική εμφάνιση του πάντα αγαπημένου Πολ Τζιαμάτι.

Τι συμβαίνει από κει και πέρα; Σε αυτόν εδώ τον Spiderman υπάρχουν πραγματικά τρομερά απολαυστικές ιδέες που απογειώνουν το μύθο. Λίγο με το παρελθόν των γονιών του Πίτερ Πάρκερ που παραπέμπει σε συνωμοσιολογική περιπέτεια βιομηχανικής κατασκοπίας, ακόμα περισσότερο με τον τραγικό αντιήρωα Χάρι Όσμπορν και το πως μεταμορφώνεται σε Green Goblin, τον πρώην κολλητό του Σπάιντι και την αιώνια νέμεση του. Και με ένα δραματικό φινάλε που αντιστέκεται στη λογική των blockbuster αλλά μένει πιστό στο στόρι του κόμικ.

Όλα αυτά τα ευχαριστήθηκα σαν παιδάκι όσο έβλεπα την ταινία. Που είναι λοιπόν το πρόβλημα; Στο ότι κάπου δεν κάνουν επαφή σαν σύνολο ειδικά από τη στιγμή που οι σεναριογράφοι έχουν αποφασίσει να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τη χαρισματική φιγούρα του Άντριου Γκάρφιλντ και να του δώσουν έναν κουβά από ομολογουμένως απολαυστικές ατάκες. Αυτό ακριβώς που δεν κάνει επαφή για να στο πιο πολύ πιο απλά, είναι η από τη μία σοβαρή και πιο ρεαλιστική προσέγγιση με την οπερατική διάθεση κι όλο αυτό με την εφηβική πλάκα. Και το ρομάντζο του Σπάιντι με την Γκουέν που τραβάει πολύ παραπάνω από ότι θα έπρεπε σε μια ταινία 2μισι περίπου ωρών, με αποτέλεσμα ειδικά στο πρώτο μέρος να τον πάρω λίγο (τον ύπνο. Οκ είχα πιει κι ένα ουζάκι, ίσως φταίω εγώ).

Και σε αυτήν ακριβώς την προβληματική σύνδεση είναι που εξαφανίζεται ο κύριος κακός της ιστορίας, ο Τζέιμι Φοξ – Ελέκτρο, μολονότι και σε αυτόν δίνεται το πάτημα της τραγωδίας αλλά περνάει ξώφαλτσα. Από τις 2μισι ώρες ταινία, η καθαρόαιμη δράση πες ότι είναι η μία ώρα και κάτι. Και ναι, τα αξίζει τα λεφτά της μολονότι κάποιες στιγμές όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις ταινίες, τα ψηφιακά εφέ ενοχλούν και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν βλέπεις καρτούν η κανονικό έργο. Παρ’ όλα αυτά, η τολμηρή και με κόστος για ταινία του είδους, απόφαση των παραγωγών να την γυρίσου σε κανονικό φιλμ κι όχι ψηφιακά, αποδίδει σαν ατμόσφαιρα και σαν αίσθηση και μας κάνει να νοσταλγούμε μια άλλη εποχή κινηματογράφησης. Όσο για το 3D που δεν είναι αυθεντικό αλλά προϊόν μετατροπής, ναι σε πολλά σημεία έχει την πλάκα του αλλά ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί.

Η κορύφωση της σύγκρουσης στο φινάλε είναι κομματάκι χαοτική και χωρίς το βάρος που θα έπρεπε να έχει αλλά δεν παύει να είναι ψυχαγωγία πρώτης τάξεως. Και γούσταρα πραγματικά πάρα πολύ το πως δομείται το φινάλε, με μια τραγική κατάληξη και δύο μετά συγκρούσεις με άλλους κακούς από το σύμπαν του Spiderman εκ των οποίων η τελευταία ειδικά, μένει με έναν αριστοτεχνικό σκηνοθετικά τρόπο μετέωρη, σαν οι δημιουργοί να σου κλείνουν το μάτι και να σου λένε “μα αφού ξέρεις πως θα καταλήξει”.

Προσωπικά τη βρήκα σαν ένα από τα πιο μοντέρνα φινάλε σε ταινία του είδους. Φυσικά μετά τους τίτλους του τέλους, υπάρχουν οι απαραίτητες για ταινία της Μarvel σκηνές που κάνουν διπλό παιχνίδι, τόσο με το σύμπαν του Spiderman αλλά και σαν teaser για τους επερχόμενους Χ ­Men με έκπληξη cameo εμφάνιση της Τζένιφερ Λόρενς. Επιχειρηματικά λογικό αλλά και περίεργο εφ’ όσον ο Spiderman και οι X – Men, είναι οι δύο τίτλοι της Marvel που όμως τα κινηματογραφικά τους δικαιώματα δεν ανήκουν στα Marvel Studios αλλά στη Sony και τη Fox αντίστοιχα (γι αυτό και δεν τους βλέπουμε στις original παραγωγές της Marvel που περιλαμβάνουν τον Captain America, τον Thor και τους Εκδικητές).

Φινάλε: Βγαίνοντας από την αίθουσα έλεγα μέσα μου: “Είδα Spiderman γαμάτο και το ευχαριστήθηκα”. Όμως η στιγμιαία ευχαρίστηση δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος σε πολλά πράγματα. Ο Μαρκ Γουέμπ και το team του, έχουν κάνει μια υπέροχη δουλειά. Όμως, έστω και με το υπέρογκο κόστος των 200 εκατ. δολαρίων, δεν παύει να είναι ακόμα ένα work in progress. Ναι, πιθανότατα αυτός είναι ο καλύτερος Spiderman που έχω δει στο σινεμά. Κρίμα όμως που φοβάται ακόμα να είναι τόσο καλός όσο υπόσχεται και μπορεί, όσο με πείθει την ώρα που τον βλέπω. Το φινάλε αφήνει πολλές υποσχέσεις για την επόμενη ταινία της σειράς. Θα χαρώ πολύ να τις δω να πραγματοποιούνται.

*Στις αίθουσες από 1 Μαΐου.

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook, www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.

Πηγή:www.iefimerida.gr