Τα μισά και πλέον από τα κονδύλια που εξασφαλίζει το Κράτος από τις θυσίες του ελληνικού λαού, πάνε για τόκους και δάνεια του παρελθόντος! Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό, για κάθε 100 ευρώ που δαπανά το κράτος, τα 53 πάνε για τοκοχρεολύσια. 

Υπό την έννοια αυτή, ο κρατικός προϋπολογισμός της χώρας μας μοιάζει με μαγική εικόνα. Δεν είναι, πια, μόνον ένας… Είναι δύο! Ο πρώτος είναι ένας προϋπολογισμός όπως αυτός που έχει κάθε χώρα του κόσμου: (προ-) υπολογίζει τι έσοδα θα έχει από φόρους, αποκρατικοποιήσεις, μερίσματα κερδοφόρων ΔΕΚΟ, επιδοτήσεις από διεθνείς οργανισμούς, κοινοτικές επιδοτήσεις κλπ.  Ο δεύτερος αφορά στις δαπάνες για μισθούς, συντάξεις, λειτουργία του Κράτους, κοινωνική πολιτική, Παιδεία, Υγεία… 

Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα έσοδα αυτά ήταν πέρσι 53,5 δισ. ευρώ συνολικά και οι δαπάνες 62,3 δισ. ευρώ, ενώ για το 2011 η κατάσταση φαίνεται να «συμμαζεύεται» (με τις γνωστές μεγάλες θυσίες που επιβάλλει το Μνημόνιο) σε 59,360 δισ. ευρώ έσοδα, ενώ οι δαπάνες δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα 56 δισ. ευρώ…

Η Ελλάδα όμως βρίσκεται στο σημείο να έχει άλλον έναν, ακόμη μεγαλύτερο από τον “κανονικό” προϋπολογισμό, ο οποίος κινείται παράλληλα αλλά επηρεάζει όλους μας άμεσα: αφορά το πόσα χρήματα θα δανειστεί το Κράτος και πόσα θα πληρώσει. 

Στην περίπτωση της Ελλάδας, το 2011 τα “έσοδα” από δάνεια θα φτάσουν τα 61 δισ. ευρώ και θα αγγίζουν το 54% των συνολικών εσόδων της χρονιάς (που μαζί με τα “τακτικά” θα ανέρχονται σε 120 δισ. ευρώ). Τα υπόλοιπα 46%, θα είναι τα “τακτικά έσοδα” (φόροι κλπ). 

Αλλά και στις δαπάνες, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, το 54% όσων ξοδεύει το κράτος, πηγαίνουν πλέον για τόκους, χρεολύσια και λοιπά έξοδα δανείων. Πού πάνε τα υπόλοιπα; 

Όπως δείχνουν και οι πίνακες που ακολουθούν, για τα υπόλοιπα 46 από κάθε 100 ευρώ (από το σύνολο των 120 δισ.) που θα βγαίνουν από τα κρατικά ταμεία κατά το 2011, τα 16,4 ευρώ θα πηγαίνουν σε μισθούς και συντάξεις και τα 15,5 ευρώ  σε επιχορηγούμενους φορείς και επιδοτήσεις. Μένουν κάποια 14 ευρώ από τα οποία 1,3 ευρώ πάνε σε πρόσθετες εισοδηματικές παροχές (π.χ. ΕΚΑΣ, έκτακτα επιδόματα), άλλα 2,8 σε καταναλωτικές δαπάνες του κράτους και τα υπόλοιπα σε διάφορα άλλα.

πηγή: www.protothema.gr