Ο βουλευτής Λάρισας της ΝΔ, Χ. Κέλλας, αντέδρασε σε αίτημα των μειονοτικών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, Αϊχάν Καραγιουσούφ και Χουσεΐν Ζειμπέκ ως εξής: «όσοι θέλουν τα τουρκικά για επίσημη γλώσσα, ας πάνε στην Τουρκία»! Οι τελευταίοι, ζήτησαν να διδάσκεται στα μειονοτικά μουσουλμανικά νηπιαγωγεία της Θράκης και η τουρκική ως επίσημη γλώσσα μαζί με την ελληνική.

Ας αφήσουμε προς το παρόν το δίκαιο ή όχι του αιτήματος για εισαγωγή της τουρκικής ως επίσημης γλώσσας στα μειονοτικά νηπιαγωγεία. Ας σκεφτούμε για μια στιγμή ότι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, κάλεσε από το βήμα της βουλής Έλληνες πολίτες –και μάλιστα βουλευτές!– να φύγουν από την χώρα εξαιτίας αιτήματος τους με το οποίο ο ίδιος διαφωνεί. Το πόσο απαράδεκτη είναι μια τέτοια κίνηση φαίνεται καλύτερα αν την μεταφέρουμε σε άλλους τομείς. Σκεφτείτε για παράδειγμα, να λέει βουλευτής σε όσους ζητούν αύξηση του βασικού μισθού, «όσοι θέλουν υψηλότερο μισθό, ας πάνε στην Αγγλία», ή, «όσοι θέλετε καλύτερο σύστημα υγείας, ας πάτε στην Γερμανία»! Με λίγα λόγια, βουλευτής είπε σε Έλληνες πολίτες, «αν δεν σας αρέσει, να πάτε σε άλλη χώρα»!

Μια τέτοια αντίδραση δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται δημόσια. Αντίστοιχο επιχείρημα είχε χρησιμοποιήσει ο Μ. Θεοδωράκης κατά την διακήρυξη της κίνησης «Σπίθα»: ‘Πολλοί μας λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε την επιθυμία των ανθρώπων για την καταγωγή τους. Εγώ τους λέω: Αν θες να είσαι Τούρκος, να πας στην Τουρκία!’.

Γιατί όμως τέτοιες δηλώσεις περνάνε στα ‘ψιλά’ χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερη αίσθηση; Η διάχυτη εντύπωση είναι ότι αιτήματα σαν και αυτά των μειονοτικών βουλευτών, «εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Τουρκικού Προξενείου», γι’ αυτό και μπορούν ως και βουλευτές να καταφέρονται εναντίων Ελλήνων πολιτών. Μήπως όμως είναι τελικά δηλώσεις σαν και αυτές του βουλευτή Λάρισας –ή του Μ. Θεοδωράκη– που εξυπηρετούν το Τουρκικό Προξενείο; Το τελευταίο, χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια το επιχείρημα της ‘καταπίεσης’ και ‘στέρησης δικαιωμάτων’ της μειονότητας για να αυξήσει την απήχηση του σε αυτήν. Κατά το παρελθόν μάλιστα πολιτικές του ελληνικού κράτους που περιόρισαν δραστικά τα δικαιώματα των μειονοτικών της Θράκης ήταν αυτές που έδωσαν την ευκαιρία στο Προξενείο να αναγορευτεί σε ‘προστάτη’ της. [1]  Προσπάθειες του παρελθόντος να φύγουν οι μειονοτικοί από την Θράκη (στην ίδια λογική του βουλευτή Λάρισας), ήταν αυτές που τους έφεραν πιο κοντά στο Προξενείο.

Η λογική προς τις μειονότητες ‘αν δεν σας αρέσει, να φύγετε’, είναι μια δοκιμασμένη και αποτυχημένη λογική. Πέρα του ότι καταπατά κάθε έννοια δικαιώματος που έχουν όλοι οι πολίτες μιας χώρας να διεκδικούν από το κράτος την αναγνώριση της πολιτισμικής τους ταυτότητας και την ικανοποίηση συγκεκριμένων αιτημάτων, αποξενώνει περαιτέρω τους μειονοτικούς και φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που (υποτίθεται) επιδιώκει. Με τέτοιες δηλώσεις λοιπόν, είναι πιο πιθανό αντί να πάνε οι μειονοτικοί στην Τουρκία, να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η επιρροή της Τουρκίας στην Θράκη, όπως έγινε και στο παρελθόν.

Και δυο λόγια για το δια ταύτα: είναι αυτονόητο να μπορούν έλληνες πολίτες που έχουν μητρική γλώσσα διαφορετική από την ελληνική να ζητούν από το κράτος του οποίου είναι πολίτες να την αναγνωρίσει και να την εντάξει στην (προσχολική) εκπαίδευση ως ισότιμη με τα Ελληνικά. Και είναι αυτονόητο για ένα κράτος που δεν θέλει να αφομοιώσει γλωσσικά τους μειονοτικούς πληθυσμούς να δέχεται τέτοιο αίτημα. Όσο και να φαίνεται παράδοξο, έτσι αυξάνει τις πιθανότητες ένταξης τους και μειώνει την επιρροή εξωτερικών προστατών.

Ο Χρήστος Ηλιάδης είναι πολιτικός επιστήμονας, διδάκτορας του πανεπιστημίου Έσσεξ της Μ. Βρετανίας.

Αναδημοσίευση από το rednotebook.gr

______________

[1] Χ. Ηλιάδης, «Μυστική πολιτική για την Θράκη. Το Συντονιστικό Συμβούλιο», Αναγνώσεις Κυριακάτικης Αυγής, 21-05-2006