Λαμβάνοντας μέρος στη Θερινή Δράση των Δημιουργικών Εργαστηρίων Νέων[1], δεν περίμενα ότι θα αποκομίσω τόσο πολλές εμπειρίες και γνώσεις μέσα στον μήνα που διήρκησε. Το πρόγραμμα αυτό βέβαια δεν ξεκίνησε τώρα και αυτό φαίνεται. Το δίκτυο συνεργατών που δουλεύει στο πρόγραμμα τουλάχιστον τον τελευταίο χρόνο έχει ανεβασμένο πολύ ψηλά τον πήχη με αποτέλεσμα να γίνονται πολύ ωραία πράγματα.

Η διαπολιτισμικότητα, ο σεβασμός για το τι μας περιβάλλει και η αποδοχή της διαφορετικότητας έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των ΔΕΝ με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την διαμόρφωση μιας πιο προοδευτικής κοινωνίας που το χρώμα, η θρησκεία και οι προτιμήσεις δε θα αποτελούν ταμπού αλλά θα είναι πλήρως αποδεκτά από όλους.

Αυτά όλα βέβαια τα γνώριζα και από έφηβος, όπου συμμετείχα στα ΔΕΝ. Τότε όλα αυτά μας βγήκαν βιωματικά. Με συζητήσεις, προβληματισμούς και με όποιο άλλο μέσο έκφρασης. Η διαφορά όμως με το να είσαι εμψυχωτής[2] πλέον και όχι εμψυχωνόμενος είναι ότι αυτό θα πρέπει να το περάσεις στις ομάδες. Μια διαδικασία που στην αρχή είναι αρκετά δύσκολη και δεν ξέρεις από το πώς να την αρχίσεις μέχρι και πώς θα την προχωρήσεις. Η απάντηση που δίνω εγώ έτσι όπως το βίωσα το καλοκαίρι είναι ότι βγαίνει από μόνο του, δηλαδή βιωματικά. Σε αυτό έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο οι δραστηριότητες που οργανώναμε στις ομάδες με τα παιχνίδια και το ποτάμι μέχρι και τις συζητήσεις που ξεκινούσαν πάνω στον αυθορμητισμό τους. Συζητήσεις βέβαια που δεν έγιναν από την αρχή, αλλά μετά από κάποια διεργασία κάποιων ημερών. Από τις νέες έννοιες που εντάχθηκαν αυτό το καλοκαίρι ξεχωρίζει αυτή των ορίων, όπου στην ουσία αναλύθηκε το τι είναι τα όρια, πως μπαίνουν και γιατί είναι αναγκαίο να τηρούνται. Μια διαδικασία αρκετά πολύπλοκη λόγω των μορφολογιών των ομάδων, όπως για παράδειγμα των εφήβων.

Καθώς είχαμε καθημερινή παρουσία στο ποτάμι, είχαμε μαζί μας και τον Ερυθρό Σταυρό ο οποίος συν τοις άλλοις, διέθεσε και κάποιο χρόνο ώστε δείξει σε κάποιες ομάδες κάποια βασικά πράγματα όσων αφορά τις πρώτες βοήθειες και την πρόληψη ατυχημάτων. Η συνεργασία μεταξύ μας, των εμψυχωτών, στο ποτάμι ήταν η καλύτερη δυνατή και με ανατροπές αλλά πάντα με συνέπεια μεταξύ μας.

Τις Κυριακές δεν είχαμε ομάδες και για αυτό κάναμε συνολικό απολογισμό της εβδομάδας με χρήσιμα συμπεράσματα που βοηθούσαν στο επόμενο βήμα που ήταν η οργάνωση των δραστηριοτήτων της επόμενης εβδομάδας. Οι καταγραφές με τα συμπεράσματα ήταν μια συνεχής ανατροφοδότηση που συνεχίστηκε και μετά το τέλος του προγράμματος, το οποίο καταδεικνύει ότι το πρόγραμμα έχει παρελθόν παρόν και μέλλον και όλα συνυπολογίζονται για τις μελλοντικές δράσεις.

Καθώς οι εμψυχωτές είχαμε αναλάβει συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες και το σχεδιασμό των δράσεων τους, στο τέλος κάναμε συνολικές καταγραφές όπου σχεδόν όλες ήταν βίντεο. Κατά τη διάρκεια αυτών των καταγραφών μπόρεσα και είδα όλη τη δράση από μια πιο συνολική ματιά, καθώς με το οπτικό/ακουστικό υλικό που είχαμε συλλέξει μπορούσαμε εύκολα να θυμηθούμε σημαντικά πράγματα. Τελικά οι καταγραφές αυτές βγήκαν πολύ ωραίες και ανέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο το πως εκτυλίχθηκαν οι δράσεις.

Τα ΔΕΝ έχουν μια φυσική εξέλιξη μέσα στο χρόνο και μια ολοένα ανοδική πορεία όσον αφορά τους στόχους που θέτουν. Οι δεσμοί που δημιουργήθηκαν πριν από μερικά χρόνια θεμελιώνονται και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται στέρεες βάσεις για μια κοινωνία ισότητας. Για αυτό το λόγο είναι σημαντική και η ίδια η συνέχιση του προγράμματος και τα επόμενα χρόνια.

Πολυχρόνης Δημήτρης

Φοιτητής Μαθηματικών

του Πανεπιστημίου Κρήτης