Με ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αριστέρα, επιτίθεται στην κυβέρνηση για την προωθούμενη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.

Στην ανακοίνωσή της αναφέρει: “Με μεγάλη σπουδή, το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να κλείσει τη μεγάλη πληγή των αυθαιρέτων –προ και μετά του 1984– με μια ρύθμιση-«σκούπα», μια περαίωση με πολύ χαμηλότερα από τα ήδη προβλεπόμενα εκ του νόμου πρόστιμα, ώστε να εξασφαλίσει κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για τα κρατικά –και άδεια, φευ!– ταμεία.

Η προφανής αντισυνταγματικότητα μιας παρόμοιας ρύθμισης, που παραβιάζει την ισονομία μεταξύ των πολιτών ευνοώντας σκανδαλωδώς τους παρανομούντες, δεν φαίνεται να ιδρώνει τα αφτιά των κυβερνητικών οικονομικών ταγών. Ούτε και οι ολοφάνερες επιπτώσεις στο περιβάλλον το οποίο δεν φαίνεται να πολυενδιαφέρει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, παρά τα όσα ηχηρά και «εμπνευσμένα» ακούγονται κατά καιρούς, ακόμη και από τα πιο επίσημα χείλη – κάτι που απεδείχθη και αρκετά πρόσφατα, με τη λυσσαλέα αντίδραση που προβλήθηκε και από κυβερνητικούς βουλευτές στο νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, με τα περίφημα «10 στρέμματα». Άλλωστε, μια αντιμετώπιση του προβλήματος των αυθαιρέτων με τη λογική «ό,τι έγινε, έγινε», θα γεννήσει νέα γενιά αυθαιρέτων, αφού όποιος πρόλαβε κι έχτισε θα αντιμετωπίζεται πάντα με επιείκεια και χωρίς να «κινδυνεύει» το αυθαίρετό του με γκρέμισμα. Επομένως, οποιαδήποτε «ρύθμιση» της γάγγραινας των αυθαιρέτων, αν δεν προβλέπει και γκρέμισμα ορισμένων κατηγοριών από αυτά, θα είναι καταστροφική για τον κατακερματισμένο φυσικό μας χώρο.

Εκφράζουμε απερίφραστα την αντίθεσή μας σε αυτό το σχεδιαζόμενο περιβαλλοντικό «πραξικόπημα», πόσο μάλλον που επιχειρείται εκβιαστικά να καλυφθεί με πολεοδομικό και περιβαλλοντικό μανδύα, ενώ στην ουσία πρόκειται για ρύθμιση εισπρακτικού αποκλειστικά χαρακτήρα.

Και υπερθεματίζουμε: όχι μόνο αυτή αλλά και καμιά άλλη ρύθμιση που υποβαθμίζει το περιβάλλον – και τη λογική μας!– δεν νοείται να περάσει από το ελληνικό κοινοβούλιο.

Γιατί στο τέλος, όχι μανδύας αλλά ούτε φύλλο συκής δεν θα καλύπτει την περιβαλλοντική, και όχι μόνο, γύμνια του βασιλιά…”