Αρκετές ημέρες έχουμε αφήσει πίσω μας καθώς έληξε το τελεσίγραφο του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης αναφορικά με τις τελευταίες εγκύκλιες ή υποδεικνύουσες κινήσεις που πρέπει να προβούν οι δημόσιες υπηρεσίες προκειμένου να αξιολογηθούν οι υπάλληλοι και τα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης. Η αποχή καλά κρατεί. Η «γραμμή» επιμένει : Όχι στην αξιολόγηση γιατί μέσω των αποτελεσμάτων θα γεννηθούν μελλοντικές αξιώσεις για απολύσεις. Όχι στην αξιολόγηση γιατί ο νόμος είναι «κακός» και η κα. Υπουργός όφειλε, ως αριστερή, να συνδιαμορφώσει κάποιο νόμο μαζί με την ΑΔΕΔΥ. Όχι στην αξιολόγηση γιατί “τόσο τα συνδικαλιστικά στελέχη, όσο και κυρίως το συντριπτικό ποσοστό των εργαζομένων στο Δημόσιο έχουν καταλάβει πολύ καλά πως η προωθούμενη αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη για επιστημονική και επαγγελματική στήριξη των Δημοσίων Υπαλλήλων. Δεν έχει ως στόχο να γίνουν καλύτερες, πιο σύγχρονες και ποιοτικές οι Δημόσιες Υπηρεσίες. Αντίθετα, επιχειρεί να λειτουργήσει ως ένα σύστημα ενοχοποίησης των εργαζομένων στο Δημόσιο, δημιουργώντας ένα μόνιμο μηχανισμό κινητικότητας, μειώσεων μισθών, εκβιασμού και πειθαναγκασμού των εργαζομένων” (ΑΔΕΔΥ – http://adedy.gr/sinexisiapergias_apoxisapoaxiologisi/).
Όλες οι διατυπώσεις ισχύουν στο βαθμό που προστατεύουν εν συνόλω την εργασιακή ιδιότητα.
Ποιοι και πώς προπαγανδίζουν; Γιατί αποχή και όχι απόκρουση του νόμου εκ των έσω; Ποιο είναι το σχέδιο της «γραμμής» προκειμένου να εν τοις πράγμασι να τεθούν οι βάσεις για επιστημονική και επαγγελματική στήριξη των υπαλλήλων της Δημόσιας Διοίκησης;

Σίγουρα δεν είναι χώρος σε ένα ή δυο φύλλα χαρτιού να αναπτύξω τη συμβολή του συνδικαλιστικού κινήματος σε δύσκολους καιρούς στην πατρίδα μας. Αξιόλογα στελέχη, τις περισσότερες φορές χάνοντας τη ζωή τους, προστατεύοντας – οργανώνοντας – πείθοντας με το ατομικό παράδειγμα που μετεξελίχθηκε σε ιστορικό μύθο και ενσωματώθηκε από το μαζικό λαϊκό κίνημα ως πρακτική, όπως οι ιδρυτές της Γ.Σ.Ε.Ε. ,της ΑΔΕΔΥ και άλλων μικρότερων συντεχνιών , οργανώσεων, ομάδων ή συνδικάτων.

Σήμερα ΑΠΟΧΗ. Η «γραμμή» επιτάσσει αποχή που πάει να πει ό,τι δεν έχω άποψη και μέσω ενός κενού φύλλου αξιολόγησης προσπαθώ να ανατρέψω μια κατάσταση, και ταυτόχρονα να καθίσω στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης προκειμένου να καταλήξουμε από κοινού σε κάποιο άλλο νόμο για την αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων . Φυσικά δεν είναι δυνατό να ενημερωθούν όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι για την ουσία της αποχής, αφού θα διαβάσουν μια ανακοίνωση, ενδεχομένως copy paste άλλων εποχών και καιρών, και ω! του θαύματος σήμερα μετράμε 90% αποχή (συνειδητή;) από τη διαδικασία της αξιολόγησης. Η αντιπρόταση, αλήθεια, ποια είναι; Θα ήθελα πολύ να γνωρίζω τις επιστημονικές και επαγγελματικές προτάσεις της ΑΔΕΔΥ και όλων των σωματείων που συνταυτίζονται με τη «γραμμή» της προκειμένου να εκσυγχρονιστεί η Δημόσια Διοίκηση. Άλλωστε τόσα χρόνια η ΑΔΕΔΥ φρόντιζε γι’αυτό. Επίσης φαίνεται και φάνηκε στα χρόνια του μνημονίου : δικαιώματα θεμελιωμένα στο αίμα και στη θυσία των παλαιοτέρων έγιναν καπνός εν μια νυκτί! Πώς αντιμετωπίστηκε αυτό; Τι οχυρά υπήρχαν προκειμένου να μην πέσουν τα κάστρα των δικαιωμάτων τόσο εύκολα; Αλλά σήμερα αποχή! κοινώς δεν έχω άποψη!

Ανέκαθεν πίστευα ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι να επιδιώξεις κάτι , να προτείνεις μια τακτική που αποσκοπεί σε μια στρατηγική και να πετύχεις τον στόχο σου. Να λοιπόν μια πρόταση : ας συμπληρώσουν τα φύλλα αξιολόγησης όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι αναγράφοντας τα πραγματικά προβλήματα των υπηρεσιών και ενδεχόμενους τρόπους αντιμετώπισης τους , ας βαθμολογηθούν όλοι με άριστα, ας καταγραφεί η κριτική σκέψη των υπαλλήλων. Ποιος θα μπορούσε να μη δώσει σημασία στο σύνολο των θέσεων αυτών; Δεν θα αποτελούσε καλύτερο τρόπο, πόσο μάλλον εφόδιο στη φαρέτρα της ΑΔΕΔΥ, στη διαδικασία του ανασχεδιασμού του μηχανισμού αξιολόγησης;

Η δύναμη κάθε εργασιακής ομάδας και συνολικά της τάξης είναι η ουσιαστική συνείδηση που αποκτά. Οι παλαιοκομματικές και παλαιοσυνδικαλιστικές μέθοδοι ήθελαν και φρόντιζαν να λειτουργούν με στρατούς εργαζομένων που ακολουθούσαν τη γραμμή χωρίς να γνωρίζουν περαιτέρω πράγματα.
Σήμερα συνάμα της συνείδησης περπατά η γνώση που προέρχεται από την πληθώρα των μέσων ανεύρεσης που παρέχονται μέσω της εξέλιξης και που σίγουρα διαπλάθει την πρώτη.
Είμαι πεπεισμένος πώς η γνώση , που πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα για την επιστημονική και επαγγελματική κατοχύρωση των υπαλλήλων της Δημόσιας Διοίκησης, πρέπει ταυτόχρονα να αποτελεί και την αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια για την ανατροπή αντι -δημοσιοϋπαλληλικών νόμων και πρακτικών.

Βασίλης Ταματέας
ΑΠ.Δ Μ-Θ