Σε μία ακόμη μέρα που θα πιάσει αρκετό χώρο στα μελλοντικά βιβλία της ιστορίας, οι Έλληνες βουλευτές αποφάσισαν να ανάψουν το πράσινο φως στο νέο μνημόνιο.

Γιατί ψήφισαν ΝΑΙ οι 199;

Επειδή πιστεύουν ότι αυτό θα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από τη βαθιά οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα; Επειδή  ένιωσαν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή; Επειδή υπέκυψαν στην όψη της κοφτερής κομματικής λαιμητόμου; Επειδή ένιωσαν να εκβιάζονται;  

Και γιατί είπαν όχι οι 74;

Θα εξαιρέσω από τον προβληματισμό τους βουλευτές της Αριστεράς, οι οποίοι διατύπωσαν άλλες, πιο ριψοκίνδυνες και πιο ανατρεπτικές εναλλακτικές λύσεις για την κρίση χρέους. 

 Οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που αρνήθηκαν την θετική ψήφο, γιατί το έκαναν;

 Το έκαναν επειδή δεν πιστεύουν ότι το μνημόνιο θα βγάλει τη χώρα από την κρίση; Επειδή έβλεπαν ότι υπήρχε άλλη λύση; Επειδή είχαν ανάγκη να απαλλαγούν από το κοινωνικό ανάθεμα; Επειδή αναζητούσαν μία ηρωική έξοδο από τα κομματικά τους δεσμά; Επειδή δεν πιστεύουν στην απειλή  μίας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας;

 Πόσα ερωτήματα πίσω από μία ψηφοφορία…

 Και πόσα ακόμη μετά από αυτήν…

 Θα πετύχει η συνταγή του νέου μνημονίου; Θα εφαρμοστούν τα μέτρα; Κι αν εφαρμοστούν θα αποδώσουν; Θα βρουν αντίκρισμα οι θυσίες των Ελλήνων; Θα γλιτώσει η Ελλάδα τη χρεοκοπία;

 Ποια θα είναι η στάση των εταίρων από εδώ και στο εξής; Θα σταθούν στο πλευρό της Ελλάδας; Θα επικρατήσουν οι ψύχραιμοι ή θα επιβληθούν οι ακραίοι; Και τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο για την Ευρώπη;  Για την παγκόσμια οικονομία; Για το σπίτι του καθενός μας;

 Θα αντέξει η κοινωνία; Πού θα φτάσει η υπομονή; Πού θα βγάλει η απαξίωση του πολιτικού συστήματος; Και πού το στρίμωγμα των ξένων;

 Τι σημαίνει ο κατακερματισμός των ελληνικών κομμάτων; Πού θα οδηγήσει; Ποιος θα είναι ο πολιτικός χάρτης ως τις εκλογές και ποιος μετά; Και τι σηματοδοτεί αυτό για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης;

 Ερωτηματικά, ερωτηματικά, ερωτηματικά… 

Μες στην ομίχλη και την αβεβαιότητα των καιρών, οι απαντήσεις είναι σχεδόν αδύνατες. Τη θέση τους παίρνουν οι εκτιμήσεις, οι προσεγγίσεις, οι υποθέσεις, αλλά και οι ευχές.

 Και πέρα από τα “πώς”, τα “που” και τα “τι”, υπάρχουν και τα μεγάλα “γιατί”.

  Έχουν έρθει έτσι τα πράγματα στη χώρα μας που οι γνώμες για τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ είναι πολλές. Τόσες πολλές και τόσο σθεναρές που ήδη μας έχουν διχάσει.

 Φταίει το ΔΝΤ και η θεραπεία του σοκ; Φταίει η αλλοπρόσαλλη, δειλή και ασθενής Ευρώπη; Φταίει η αυταρχική γερμανική στάση; Φταίει η ελληνική κυβέρνηση που υποτάχθηκε; Φταίει που δε διαπραγματεύθηκε; Φταίει που άλλα έλεγε το πρόγραμμα και άλλα έκανε; Που φοβήθηκε να συγκρουστεί με τους λίγους και ήρθε σε μετωπική με τους πολλούς; Φταίμε εμείς που δε θέλουμε να αλλάξουμε; Κάποια από τα παραπάνω ή όλα μαζί;

Ερωτήματα μεγάλα, καυτά και κρίσιμα. Και -για φαντάσου-, μπροστά στα νέα μπήκαν στην ουρά…

Πηγή: kosioni.skai.gr
www.skai.gr