Όταν γίνονται εκλογές στη χώρα μας ανα- ή ξανα- ανακαλύπτουμε έκπληκτοι ή έκθαμβοι διάφορα πράγματα. Ένα από τα θέματα που τα Μέσα Ενημέρωσης – κυρίως τα εξ Αθηνών καθ’ ημάς ορμώμενα – ‘παίζουν’,  είναι τα σχετικά με τη μειονότητα της Θράκης, τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας. Έχω την αίσθηση, ότι συνήθως κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο, εαυτούς και αλλήλους. Προ ενός έτους δημοσίευσα ένα εκτεταμένο άρθρο με τίτλο «ΑΡΑΓΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΟΡΦΩΜΕΝΗ ΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ; »

Στο άρθρο μου αυτό προσπαθώ αντικειμενικά να εξετάσω τα προβλήματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση των μουσουλμανοπαίδων στη χώρα μας. Σημειώνω :

«Λαμβάνοντας υπόψη δύο βασικά δεδομένα : πρώτον ότι η μητρική γλώσσα των μουσουλμάνων της Θράκης δεν είναι ίδια για όλους / όλες (τουρκικά, ‘πομακικά’, ρομανί) και δεύτερον ότι αναφερόμαστε σε έλληνες πολίτες που ζουν και θέλουν να ζουν στην Ελλάδα, θα απαντήσω στα δύο σχετικά ερωτήματα – ποια είναι η σημασία της μητρικής γλώσσας και ποια γλώσσα είναι φρόνιμο να γνωρίζουν οι κάτοικοι της Ελλάδας, ανεξάρτητα καταγωγής και προέλευσης. Το πρώτο ερώτημα θα το διερευνήσω επιστημονικά, το δεύτερο πρακτικά και εμπειρικά. Πάντοτε, όμως, στις προσεγγίσεις μου προέχει το ανθρωπιστικό / ανθρώπινο στοιχείο και κριτήριο. Να προσθέσω, βέβαια, ότι όλα αυτά που συζητούμε έχουν και μια πρόσθετη ευρωπαϊκή διάσταση».

Αφού εξέταζα και τις τρεις γλώσσες διατύπωσα τις εξής απόψεις:

«Οι ομάδες των μουσουλμάνων δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να διακρίνονται σε ανώτερες και κατώτερες, ούτε πρέπει τα κριτήρια για την όποια αναφορά μας σ’ αυτές να είναι αριθμητικά, αλλά μόνο ανθρωπιστικά. Αυτό σημαίνει ότι οι προτάσεις, οι θέσεις και οι λύσεις στα όποια προβλήματα είναι απαραίτητο να κυριαρχούνται κατεξοχήν από σεβασμό του προσώπου – ανεξάρτητα από χαρακτηριστικά επίκτητα / συγκυριών και σκοπιμοτήτων.

Τα παιδιά της μειονότητας όπως και όλα τα ελληνόπουλα είναι χρέος της ελληνικής πολιτείας να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα. Αυτό είναι ανεξάρτητο από τις διεθνείς συμβάσεις, για την παιδεία των παιδιών της μειονότητας. Στους τόπους που υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα πρέπει να υπάρχουν δύο ειδών σχολεία : α) ελληνικά σχολεία προσχολικής, υποχρεωτικής (δημοτικό – γυμνάσιο) και λυκειακής εκπαίδευσης (γενικής και επαγγελματικής), β) μειονοτικά σχολεία – σύμφωνα με τις συμβάσεις – στα ελληνικά και στη μειονοτική γλώσσα που επιλέγουν οι κάτοικοι. Επειδή όμως η μειονότητα δεν είναι γλωσσικά ενιαία, όπου χρειάζεται, θα υπάρχει εκπαιδευτική δομή ‘φροντιστηρίου’ για τη μειονοτική γλώσσα που δε διδάσκεται στο σχολείο. Ούτως ή άλλως η μητρική γλώσσα πρέπει να γίνεται αντικείμενο σπουδής. Βασικός στόχος είναι να μάθουν την ελληνική γλώσσα, από τη στιγμή που τα παιδιά ζουν στην Ελλάδα».

Το Νοέμβριο του 1997 δημοσίευσα το άρθρο «Πολιτιστική συγκρότηση = Πολιτιστική συγκράτηση». Αναφέρομαι σε Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Νεοπρόσφυγες.

Παραθέτω την § 4 που αναφέρεται στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό.

«Στο υποχρεωτικό για όλους εκπαιδευτικό σύστημα, θα πρέπει να μαθαίνουν όλοι τέλεια την κοινή γλώσσα – την ελληνική, και επίσης τέλεια τη μητρική τους. Να μαθαίνουν την κοινή ιστορία και πολιτισμό της περιοχής, της Θράκης, αλλά και την ιστορία και τον πολιτισμό των άλλων ομάδων. Ο κάτοικος στους Θράκης πρέπει να γνωρίζει το ‘δικό’ του και τα ‘άλλα’, που τον περιβάλλουν. Φορείς του πολιτισμού και της ιστορίας είναι οι άνθρωποι. Για να τους γνωρίσω και να τους αγαπήσω, οφείλω να γνωρίσω τι κουβαλά ο καθένας. Αυτό οφείλει να μου το προσφέρει η υποχρεωτική εκπαίδευση. Πάντοτε μιλούσαμε για την ανάγκη να εισαχθεί η τοπική ιστορία και ο πολιτισμός στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Να προσθέσω ότι στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, εκτός των πολλών άλλων που πρέπει να γίνουν, πρέπει για διδάσκοντες και διδασκόμενους να εισαχθεί ως μάθημα η γνώση της περιοχής».

Κλείνοντας παραπέμπω σε ένα άρθρο μου που δημοσίευσα το 1994 στο ‘Εμπρός’ – πριν από 20 ολόκληρα χρόνια. Ο τίτλος του άρθρου – είναι εύγλωττος : Θρακοσωτήρες και Θρακέμποροι (Θρακοθήρες). Δε χρειάζεται επεξήγηση. Μόνο ο επίλογος αρκεί :

«Φτάνει πια! Δε θέλουμε πνευματικούς σωτήρες. Δεν μπορούν μερικοί να μας βλέπουν, όπως οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες έβλεπαν τους ιθαγενείς. Θρακική αφύπνιση τώρα!».

Πολιτική – και δη προοδευτική και αριστερή – χωρίς δημοκρατία, αλήθεια και ανθρωπισμό, δεν είναι σωστή πολιτική.