Μέρα χαράς η σημερινή. Για πιστούς και μη, η χαρά ίδια. Η Ανάσταση, η αναστημένη φύση, το μπούτι που σιγοψήνεται στο φούρνο, ο οβελίας για τους έχοντες και για τις μεγαλύτερες συνάξεις, οι σαλάτες που ετοιμάζονται, το κρασί που γεμίζει τα ποτήρια μας με ευχές, τα αυγά που τσουγκρίζουμε.

Μέρα ευλογημένη για όλους. Τα σκέφτομαι και, σαν κοιλιόδουλος που είμαι, μου τρέχουν τα σάλια. Η χαρά περνά πάντοτε από το στομάχι.

Μια χρονιά όμως το πασχαλινό τραπέζι ήταν αλλιώτικο από το συνηθισμένο. Το θυμάμαι και γελάω. Σε σπίτι φίλων στη Μακρινίτσα. Δύο ζευγάρια με τα παιδιά μας, πάνε σχεδόν τριάντα τόσα χρόνια τώρα. Μετά την Ανάσταση της προηγούμενης στο χωριό, το ξύπνημα δύσκολο την Κυριακή. Κατά τις δωδεκάμισι ξυπνάνε και τα παιδιά. Πρωινά και τέτοια. Περασμένες μία, η Β. και η Ε. έχουν την φαεινή ιδέα μιας βόλτας στη χαράδρα όπου «η ανοιξιάτικη φύση οργιάζει». Το βλέπω νάρχεται το πράγμα, αλλά δεν λέω τίποτε. Εγώ θα κάτσω εδώ να σας περιμένω να πάμε στο χωριό για το αρνί και το πασχαλινό τραπέζι. Περνάει μια ώρα, άφαντη η υπόλοιπη παρέα. Εμένα στο μεταξύ με ζώνουν τα φίδια. Σκέφτομαι τον οβελία και μου τρέχουν τα σάλια. Περνάει και η ώρα και τα ανακλαστικά του Ορλώφ με έχουν για τα καλά κυριεύσει. Να μη σας τα πολυλογώ περασμένες τρεις εμφανίζεται η παρέα καταχαρούμενη, με ροδοκόκκινα μάγουλα από το περπάτημα, και αρμαθιές αγριολούλουδα στις αγκαλιές. Εγώ ο κακομοίρης  έχω λιώσει από την αναμονή. Το μυαλό μου καρφωμένο στον οβελία και τις πετσούλες. Τι ώρα είναι αυτή βρε παιδιά. Έχει πάει σχεδόν τέσσερις! Πω πώ πως πέρασε γρήγορα η ώρα με τη βόλτα λέει η Β. Και με αποτελειώνει. Έ τώρα πέρασε η ώρα, που να ανεβαίνουμε στο χωριό. Άλλωστε δεν θα έχει μείνει και τίποτε. Μη στενοχωριέστε όμως. Θα φτιάξω μια ωραία και πλούσια σαλάτα με ότι έχουμε και θα φάμε μια χαρά. Έτσι κι έγινε.

Έκανα δυο μέρες να ξαναμιλήσω. Πασχαλινό τραπέζι να σου πετύχει…

Πηγή: www.protagon.gr