Μπορεί ο Δήμος να σχεδίασε και να εκτέλεσε ένα έργο αρκετών εκατομμυρίων για την ενοποίηση των πλατειών όμως – ανεξάρτητα με τις διαφωνίες που μπορεί κάποιος να είχε για  επιμέρους στοιχεία – αποτελεί ένα έργο κομβικό για τη διευκόλυνση των πεζών. Κάποιοι όμως έχουν αντίθετη άποψη. Είναι οι κάφροι της πόλης που δεν χάνουν ευκαιρία να επιδεικνύουν την αναισθησία τους και  τη βεβαιότητά τους ότι θα παραμείνουν ατιμώρητοι.

Είναι λοιπόν αυτοί που -μέρα ή νύχτα, όπως φαίνεται στις δύο φωτογραφίες- επιμένουν να μας λένε ότι θα παρκάρουν όπου ακριβώς θέλουν τα ΙΧ τους, αδιαφορώντας για τον πεζό και την πόλη. Είναι δεδομένο ότι θα έφταναν μέχρι το ρολόι αν αυτός ήταν ο προορισμός τους, εφόσον δεν τους εμπόδιζαν οι μπάρες. Φρόντισαν όμως να κλείσουν μπροστά στον ΟΤΕ κάθε πιθανή δίοδο πεζού και πολύ περισσότερο ΑΜΕΑ, μητέρας, ακόμη και ποδηλάτου παρκάροντας ακριβώς στα σημεία που μπορεί να διέλθει κάποιος τόσο προς την πλατεία, όσο και προς το Διοικητήριο. Δύο φορές τους τελευταίους μήνες, Πυροσβεστική χρειάστηκε να πάει προς τα Δικαστήρια και σε μια τρίτη περίπτωση τα πράγματα ίσως αποβούν τραγικά για κάποιους.

Ήθελαν προφανώς να αποδείξουν ότι όσα βήματα και αν προσπαθήσει να κάνει η κοινωνία και όσα χρήματα δημοτών και αν επενδυθούν για την βελτίωση της ζωής τους, αυτοί θα κρατάνε την πόλη πίσω στον αιώνα που τους ταίριαζε καλύτερα. Όμως εφόσον είναι τόσο θαρραλέοι γιατί δεν τόλμησαν  μέχρι σήμερα να παρκάρουν σε κάποια από τις θέσεις των Ταξί ακριβώς δίπλα, που κατά τη διάρκεια της μέρας μένουν αρκετές φορές κενές; Προφανώς ξέρουν τι θα επακολουθήσει και ως γνήσιοι νεοέλληνες, εξαντλούν τη «μαγκιά» τους απέναντι στους πεζούς και τους ανυπεράσπιστους. Ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ΙΧ που κυκλοφορούν στην Δαγκλή ή τη Γ. Σταύρου, με τα δίκυκλα που θεωρούν ιδιωτικό δρόμο κάθε πεζόδρομο, και με τον κάθε «έξυπνο» που θεωρεί ζωτικούς τους χώρους, όλους τους ανοιχτούς χώρους της πόλης.

Ας μας πιστέψουν, κανένας δεν θα στεναχωρηθεί αν τα αυτοκίνητα που κλείνουν συστηματικά τις διόδους και αναιρούν στην πράξη ένα έργο τόσων εκατομμυρίων, βρεθούν γρατζουνισμένα. Είναι το ίδιο θλιβερό κάποιοι να σου καταστρέφουν την περιουσία με εύκολο τρόπο, γνωρίζοντας ότι δεν θα τιμωρηθούν. Και σε μια κοινωνία ζούγκλας, αυτή είναι μια μορφή απόδοσης δικαιοσύνης, (λίγα μέτρα από τα δικαστήρια). Ας μας πουν οι ίδιοι, ποια από τις δύο έκνομες ενέργειες έχει μεγαλύτερη βαρύτητα για την κοινωνία. Το βάρος δεν πέφτει στις αρχές που αστυνομεύουν,  αλλά πρωτίστως στους ηλίθιους που επιδεικνύουν προκλητικά το θράσος τους. Είναι ζήτημα καταρχήν κοινωνικό και μετέπειτα πολιτικό.

XanthiPress.gr