Θα ακουστούν και πάλι διάφορες φωνές. Οι ακραίες , οι οποίες είναι κάθετες εναντίον όχι μόνο στην ίδρυση Μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα, αλλά και στην παραχώρηση από το Υπουργείο Πολιτισμού , άλλων τεμενών που βρίσκονται , εν είδη μουσείου, σε άλλα μέρη της Ελλάδας για την τέλεση των θρησκευτικών υποχρεώσεων των πιστών. Υποστηρίζουν, μάλλον, «το εάλλω η Ελλάδα υπό των αλλοθρήσκων» αν διαβάσει κανείς τις παράτυπες φωνές τους , που  δημοσιεύονται στα ΜΜΕ , στις ιστοσελίδες και στον ηλεκτρονικό τύπο.

Φυσικά υπάρχουν και οι άλλες φωνές, οι αντικειμενικές , οι σύγχρονες οι οποίες υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν ζει την περίοδο των μέσων  του 20^ου αιώνα , όταν δεν υπήρχαν οικονομικοί μετανάστες διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων  ή δεν ήταν  αυξημένο τόσο το τουριστικό ρεύμα προς την Ελλάδα, ιδιαίτερα από τις Μουσουλμανικές χώρες και την Τουρκία, η οποία Τουρκία αναπτύσσει  πολύ τον ιστορικό και θρησκευτικό τουρισμό των πολιτών της προς τα Βαλκάνια. Ιδιαίτερα δε προς την Ελλάδα , η οποία έχει δεκάδες Οθωμανικά κτίσματα και Τεμένη τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε πόλους έλξης των Τούρκων επισκεπτών.

Μάλλον δεν έχουν  διδαχθεί οι «εθνικά υπερήφανοι» και  «εθνικά αλαλάζοντες, περί των ιερών και οσίων»  και  φωνασκούν κατά της ανέγερσης τεμένους στην Αθήνα, καθώς και της παραχώρησης δύο φορές τον χρόνο άλλων Μουσουλμανικών τεμενών στην επικράτεια, για την τέλεση προσευχής σε Μουσουλμάνους στο θρήσκευμα , κατά τις Μουσουλμανικές εορτές. Και θα προχωρούσα ακόμη περισσότερο ,γιατί όχι και σε κάθε αίτηση παραχώρησης Μουσουλμάνων οι οποίοι επιθυμούν να τελέσουν μία ακολουθία σε κάποιο συγκεκριμένο ιερό χώρο.

Και δεν έχουν διδαχθεί από τις παραχωρήσεις πού έχει κάνει η Τουρκία , όταν από τις αρχές του 2000 επιτρέπει την τέλεση ιερών ακολουθιών στην Τουρκική επικράτεια. Στην αρχή το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζήτησε να τελέσει θεία λειτουργία σε Ναό της Καππαδοκίας, στον Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης , στην Σινασσό. Υπήρξαν τοπικές και γενικές αντιδράσεις. Ξεπεράστηκαν όμως και τώρα κάθε χρόνο τελούνται ακολουθίες σε αρκετούς Ναούς όχι μόνο της Καππαδοκίας, της Προύσσας,  του Αϊβαλιού, της Προικονήσου, της Ανατολικής Θράκης,  του Πόντου, της Εφέσου, της Περγάμου, κ.α . Επί πλέον  επετράπη μετά  από 80 χρόνια να τελεσθεί ο Ακάθιστος Ύμνος και να ψαλλεί το «Χριστός Ανέστη» στην Σινασσό. Περιττό δε να σημειώσω ότι με την τέλεση των Ακολουθιών αυτών συνοδεύουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη ή τους Αρχιερείς ή τους απλούς ιερείς εκατοντάδες Ελλήνων από την Ελλάδα και από όλο τον κόσμο,  οι οποίοι επισκέπτονται τις πατρογονικές τους εστίες και συνομιλούν με τους εκεί ανθρώπους , οι οποίοι τους  ανοίγουν τα σπίτια τους.

Με την ευκαιρία λοιπόν της επερχόμενης εορτής της Θυσίας, θα ζήσουμε και πάλι στιγμές «απείρου κάλλους» στην Ελλάδα, αφού και πάλι δεν θα παραχωρηθούν Μουσουλμανικά τεμένη.Ήδη Μουσουλμάνοι που ζούνε στην Θεσσαλονίκη ζήτησαν από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης την παραχώρηση του Αλατζά Ιμαρέτ Τζαμί, ένα κτίσμα της εποχής του Σουλτάνου  Μεχμέτ του Β΄, το οποίο κοσμεί την Θεσσαλονίκη, για να τελέσουν την προσευχή τους.  Εάν όμως δεν ξεπεραστεί  το ζήτημα των νομίμων και μη νομίμων Μουφτήδων στην Θράκη,  που ταλανίζει αρκετές δεκαετίες τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και τους πιστούς , η ενδεχόμενη παραχώρηση από την Δημοτική Αρχή της Θεσσαλονίκης  του τεμένους , και πάλι θα προσκρούσει στο «ποιανού Μουφτή ο ιμάμης θα τελέσει την προσευχή». Οπότε , εάν δεν λυθεί έγκαιρα το ζήτημα , θα δούμε πιστούς να τελούν την προσευχή τους στα πάρκα, στα πεζοδρόμια και στα ξενοδοχεία.

Τούρκοι όμως , Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, για όλο τον χρόνο επισκέπτονται το τριήμερο Παρασκευή-Κυριακή , την Ελλάδα. Αυτοί πάλι που θα προσευχηθούν;

Το Υπουργείο Πολιτισμού , στο οποίο ανήκουν τα τεμένη , ως πολιτιστική κληρονομιά , το Υπουργείο Εξωτερικών, ως φορέας της προώθησης της καλής γειτονίας και το Υπουργείο Οικονομικών, ως φορέας  της συγκέντρωσης εσόδων και από τον τουρισμό , μήπως  θα πρέπει να  συμπράξουν για την  παραχώρηση όχι μόνο κατά τις εορτές , αλλά και για τις άλλες αιτήσεις , τεμενών και ιερών χώρων;

Για παράδειγμα, ως δείγμα φιλίας  και  σεβασμού των θρησκευτικών πεποιθήσεων των ανθρώπων, ας παραχωρηθούν για προσευχή κατά τις εορτές, το Αλατζά Ιμαρέτ Τζαμί της Θεσσαλονίκης, το Γιενή Τζαμί του 1825  που βρίσκεται στην Μυτιλήνη και κατακλύζεται από Τούρκους επισκέπτες, το «Κουρσούμ Τζαμί» του 1560 και βρίσκεται στα Τρίκαλα  και θεωρείται σημαντικό Οθωμανικό κτίσμα, το  Φετιγιέ Τζαμί  των Ιωαννίνων που θεωρείται δείγμα αρχιτεκτονικής.

Η παραχώρηση αυτή όχι μόνο θα περιορίσει τις υπάρχουσες διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όχι μόνο θα αυξήσει τα έσοδα τα προερχόμενα από τον ιστορικό και θρησκευτικό τουρισμό , αλλά το σημαντικότερο  θα αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τίποτε ή να φοβηθεί από την τέλεση Μουσουλμανικών ιερών Ακολουθιών, όπως δεν έχασε και η Τουρκία. Αντίθετα ωφελήθηκε από την συνύπαρξη των ανθρώπων που επισκέπτονται τις εκεί περιοχές.

Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι  κατά την τελευταία δεκαετία η Τουρκία έχει κάνει  πολλά ανοίγματα  για την λειτουργία Εκκλησιών στην Ανατολή, την πώληση Εκκλησιών που ανήκαν σε ιδιώτες και αγοράσθηκαν από Ρωμιούς, σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία , μάλλον, παραμένει  στο «χθες» , χωρίς να βλέπει  τα καλά που θα έρθουν από το «αύριο».