Παρασκευή βράδυ σε Live Streaming μια αγνώριστη ΕΡΤ. Ο «κοιμισμένος γίγαντας» ελεύθερος από τις αλυσίδες της κυβέρνησης έδειχνε τι θα μπορούσε να κάνει αν το άφηναν ελεύθερο. Η συζήτηση για την πιθανότητα η ΕΥΔΑΠ να ιδιωτικοποιηθεί είχε πάρει μια απρόσμενη τροπή. Στο τηλέφωνο ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυγερόπουλος, ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ «Πωλείται Ζωή» μιλούσε για την μεγαλύτερη αγορά νερού στον κόσμο που έχει στηθεί στην Χιλή. Εκεί όπου το νερό έχει μετατραπεί από δημόσιο αγαθό ζωής σε ιδιοκτησία. Ένας καλεσμένος μίλησε για το Παρίσι όπου μετά από 25 χρόνια ιδιωτικοποίησης του νερού επέστρεψε σε δημόσιο φορέα

Με αφορμή το κλείσιμο της, η ΕΡΤ άρπαξε την ευκαιρία να μιλήσει για τα δημόσια αγαθά. Και η κουβέντα δεν θύμιζε καθόλου τα συνηθισμένα πάνελ της δημόσιας τηλεόρασης με τους μοιρασμένους καλεσμένους και τις ίδιες απόψεις-κονσέρβα που σερβίρονται κάθε φορά. Δημοσιογράφοι και καλεσμένοι ήταν ελεύθεροι να εκφραστούν χωρίς να αισθάνονται την καυτή ανάσα της κυβερνητικής επιτήρησης στο σβέρκο τους.

Ακούγονται πολλά για την ΕΡΤ αλλά λίγοι μιλούν για αυτή «την καυτή ανάσα» που αισθάνθηκαν όσοι τόλμησαν να βγουν έξω από τα πλαίσια που κινούνται οι εργαζόμενοι σε κρατικό κανάλι. Όπως για παράδειγμα ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης που ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση βρέθηκε εκτός. Η δημοσιογράφος Έλλη Στάη επίσης που της ασκήθηκε κριτική για τον τρόπο που λειτούργησε όταν προβλήθηκε βίντεο-διαφήμιση εφημερίδας.

Το θέμα παραμένει: Όσοι θα εργάζονται στην νέα δημόσια τηλεόραση που οραματίζεται η κυβέρνηση θα μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα χωρίς κυρώσεις; Γιατί αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες είναι άνθρωποι να μιλούν μπροστά στην κάμερα σαν να απελευθερώθηκαν από τα δεσμά της κυβερνητικής επιτήρησης. Σαν κάποιος να τους έβγαλε το τσιρότο από το στόμα.

Η δημόσια τηλεόραση μπορεί να γίνει μια ελεύθερη τηλεόραση ή θα παραμείνει το όργανο της κάθε κυβέρνησης; Γιατί αυτό είναι το ζήτημα για τον τηλεθεατή: Άνθρωποι πίσω από το γυαλί που μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα και πολιτισμένα. Αρκετά έχουμε δει από αυτούς που περιορίζονται εξαιτίας του άγραφου νόμου της σιωπής που επιβάλει η εκάστοτε κυβέρνηση. Η ιδιωτική tv έχει ήδη καθημερινά πολλές τέτοιες «απαγγελίες ποιημάτων».

Πηγή: www.lifo.gr