“My great hope is to laugh as much as I cry, to get my work done and try to love somebody and have the courage to accept the love in return”, Maya Angelou

Τα λόγια αυτά ανήκουν σε μία πολύ σπουδαία γυναίκα που μέσα στο 2014 έφυγε από κοντά μας.. «Η μεγάλη μου ελπίδα είναι να γελάω τόσο όσο κλαίω, να κάνω τη δουλειά μου και να προσπαθήσω να αγαπήσω κάποιον και να έχω το θάρρος να αποδεχτώ την αγάπη που μου επιστρέφει», θα μπορούσε να είναι μία μετάφρασή του..

Πόσο αληθινά λόγια και τι βαθύτερο νόημα κρύβουν από πίσω τους. Εάν προσπαθούσα να τα αναλύσω και να εστιάσω στις αυτόματές μου σκέψεις, θα εστίαζα :

• Στην ανάγκη να έχουμε μία ισορροπία στη χαρά και στη λύπη, στο φόβο και στην απόλαυση
• Στην προσπάθεια που χρειάζεται για να αγαπήσουμε κάποιον και
• Στην προσπάθεια, στο θάρρος να αποδεχτούμε τη δική του αγάπη

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, όλοι όσοι έχουν βιώσει κάποια τραυματικά γεγονότα στη ζωή τους (ένα έντονο πένθος, μία κακοποίηση, μία απώλεια, επαναλαμβανόμενες φοβίες, έντονα άγχη, ψυχοπιεστικά γεγονότα) να είναι φοβισμένοι, να νιώθουν ένα αίσθημα απειλής, άγχος και να εστιάζουν στα αρνητικά περισσότερο από ότι στα θετικά.

Γενικά η αντιληπτική μας ικανότητα χαρακτηρίζεται από μία επιλεκτική προσοχή και από την προσπάθειά μας να εστιάσουμε μόνο στα γεγονότα τα οποία σχετίζονται με αυτό που φοβόμαστε.

Αυτή η πολύ σπουδαία γυναίκα λοιπόν μας προτείνει κάτι πολύ απλό : την ισορροπία.. Πόσο δύσκολος στόχος και ταυτόχρονα όμως ένας μονόδρομος.

Γιατί στην πραγματικότητα οι άνθρωποι έχουμε μάθει να είμαστε καχύποπτοι, ακόμα και αν δεν το θέλουμε, στην προσπάθειά μας να μειώσουμε τις πιθανότητες να πληγωθούμε ξανά. Το μόνο όμως που καταφέρνουμε είναι να είμαστε σε ένα μόνιμο status άγχους, απειλής, φόβου.

Αλήθεια, τι πειράζει εάν πληγωθούμε ξανά; Γιατί να θεωρώ τον εαυτό μου μη ικανό να το διαχειριστώ;

Άλλωστε όταν εστιάζουμε μόνο στα αρνητικά εμείς οι ίδιοι δεν πληγώνουμε τον εαυτό μας;

Γιατί να μην ακολουθήσουμε τις συμβουλές της Maya Angelou, η οποία πολύ σοφά μας προτείνει να προσπαθήσουμε με κουράγιο να αποδεχτούμε την αγάπη του άλλου; Ας κρατήσουμε λοιπόν τη λέξη «κουράγιο»..

Κουράγιο, γιατί ουσιαστικά πρέπει να μειώσουμε τις φοβίες μας, κουράγιο γιατί πρέπει να αφεθούμε, κουράγιο γιατί πρέπει να μειώσουμε την προσπάθειά μας να ελέγχουμε όλες τις παραμέτρους, κουράγιο γιατί πρέπει να αποδεχτούμε ότι τελικά μπορεί να αξίζουμε να αγαπηθούμε και όχι όπως φοβόμασταν να περιμένουμε το επόμενο αρνητικό γεγονός. . .

Κουράγιο και θάρρος γιατί πολύ απλά πρέπει να δώσουμε στους άλλους την ευκαιρία να βρίσκονται κοντά μας, χωρίς να φοβόμαστε..

Κουράγιο και θάρρος γιατί πρέπει να προσφέρουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα να απολαύσει χωρίς το φόβο ότι θα χάσει αυτό που απολαμβάνει..