Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βλέπει κανείς τον κόσμο και τα πράγματα που μας
περιβάλλουν.

Η όραση παρουσιάζει ως αίσθηση τόσες ποικιλίες όσοι είναι και οι
άνθρωποι, τόσες παραλλαγές όσες είναι και οι πιθανές ο­πτικές γωνίες. Η εικαστική
δημιουργία προϋποθέτει μια χαρι­σματική δυνατότητα: τη δυνατότητα του
καλλιτέχνη να συναιρεί τις οπτικές διαφοροποιήσεις και να παράγει εικόνες που
συνοψίζουν την ουσία των πραγμάτων και λένε την αλήθεια με αφοπλιστική
ειλικρίνεια και ευθύτητα. Έτσι, ακόμη και αν είσαι αμύητος ή προκατειλημμένος, δεν
μπορείς παρά να αποδεχτείς την αλήθεια της εικόνας, διότι, απλούστατα, αισθάνεσαι
πως αυτή περιέχει τη δική σου αλήθεια, που είναι συχνά απολύτως προσωπική και
σχεδόν πάντα αδιαπραγμάτευτη. Γι’ αυτό η πιο απολαυστική αίσθηση που μπορεί να
αποκομίσει κανείς από ένα έργο τέχνης είναι η αίσθηση της οικειότητας, από την
οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό αν μας αρέσει ένα έργο τέχνης και πόσο.
Μια τέτοια αίσθηση οικειότητας αποκομίζει κανείς βλέποντας τα έ­ξοχα γλυπτά του
Γιώργου Καλτσίδη. Πρόκειται για αίσθηση διαρκή και σταθερή, που εξακολουθεί να
υπάρχει όσες φορές και αν δει κανείς έργα του Καλτσίδη και σε οποιαδήποτε διάταξη
παρουσί­ασης, ακόμα και στη χαοτική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα γλυπτά
μέσα στο ερ­γα­στη­ριο του καλλιτέχνη. 
Τα έργα του Γιώργου Καλτσίδη, τα περισσότερα ξυλόγλυπτα, αποτυ­πώνουν με μέσα
απέριττα και τρόπους ανεπιτήδευτους την απλή και ταυτόχρονα βαθυστόχαστη
αλήθεια της ύπαρξης στην πιο δυναμική της έκφανση: την ερωτική. Με τη λιτότητα
αλλά και την εκφραστική πολυσημία γιαπωνέζικου χάικου ο καλλιτέχνης διατυπώνει
μια δική του εξελικτική θεωρία μετατρέποντας την ύλη του ξύλου σε γλώσσα
εκμυστήρευσης. Φυτά ανθρωπομορφικά και φυτόμορφες ανθρώπινες φιγούρες
εμφανίζονται σε συνθέσεις που ενέχουν το νόημα της συνύπαρξης ή την επιθυμία για
συνύπαρξη, τη μελωδικότητα της σχέσης ή την αρμονία της αναπαραγωγής. Σε άλλα έργα
η ανθρώπινη παρουσία υπονοείται από τα ίχνη της (αποτυπώματα ποδιών ή χεριών) κατά
τρόπο που μας παραπέμπει στο αυθεντικότερο εικαστικό λεξιλόγιο, εκείνο του
ανθρώπου που ανακαλύπτει για πρώτη φορά τον εαυτό του. 
Βλέποντας τα έργα του Γιώργου Καλτσίδη διαπιστώνει κανείς ότι η τέχνη δεν είναι
ούτε υπόθεση σαλονιών ούτε αποτέλεσμα μεγαλομανίας. Είναι η γνήσια μεταγλώττιση
του ήθους και της αλήθειας που ενυπάρχει στην ψυχή του δημιουργού και που απλώς
μεταγγίζεται στο κοινό μέσω των αισθήσεων.