Οι πλέον ευφάνταστοι ονειρεύονται την Γερμανία στη θέση της Ελλάδας, όταν η πρώτη αναγκαστεί να προσφύγει στο Μηχανισμό Στήριξης αφού προηγούμενα πληρώσει τα 160 δις ευρώ των πολιτικών αποζημιώσεων στη χώρα μας. Οι πιο πραγματιστές θεωρούν ότι έστω και θεωρητικά, η Ελλάδα θα πάρει τη ρεβάνς απέναντι στην γερμανική αλαζονία με τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς περί τεμπέληδων, διεφθαρμένων κλπ. που επιβαρύνουν τους γερμανούς φορολογούμενους.

Το θέμα είναι ότι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το Βερολίνο κάτι θα αναγκαστεί να πληρώσει, έστω και συμβολικά καθώς η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που δεν αποζημιώθηκε για τις ζημιές που υπέστη από τα στρατεύματα κατοχής. Αδιαφορία των πολιτικών μας ηγετών, διατήρηση λεπτών ισορροπιών στο μεταπολεμικό στάτους, φόβος του αδύνατου μπροστά στον ισχυρό, ότι θέλει μπορεί να υποθέσει κανείς.
Από αυτή όμως την παράλειψη και το δίκαιο της ηθικής και υλικής αποκατάστασης των παθόντων, μέχρι την έκρηξη λαϊκισμού για τις πολιτικές αποζημιώσεις υπάρχει μεγάλη απόσταση. Αρκεσε η διεθνής εκστρατεία που ξεκίνησε και συνέχισε με επιμονή μέχρι το Δικαστήριο της Χάγης για τους πολίτες του Διστόμου, εδώ και χρόνια ο αποθανών νομικός και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Σταμούλης , για να εμφανιστούν αιτήματα αποζημιώσεων σε όλη την Ελλάδα.

Εχουν δίκιο αλλά
Μετά το Δίστομο και την κυβερνητική υποστήριξη που εξασφάλισε η απαίτησή τους, πολλές άλλες περιοχές της χώρας άρχισαν να προβάλλουν ανάλογες αξιώσεις. Ο Βιάννος στην Κρήτη, η Κεφαλονιά με τον σφαγιασμό κατοίκων και ιταλών στρατιωτών που περιγράφονται στο χολιγουντιανό «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι», διάφορα νησιά του Αιγαίου που υπέστησαν βομβαρδισμούς άρχισαν να προβάλλουν αξιώσεις έναντι της Γερμανίας. Μόνο τα μαρτυρικά Καλάβρυτα, το κορυφαίο θύμα της ναζιστικής θηριωδίας με συνοπτικές εκτελέσεις όλου του ανδρικού πληθυσμού, δεν έχει προβάλει ακόμη, ως θα ήταν φυσιολογικό και δίκαιο, τις μεγαλύτερες αξιώσεις.
Όχι πως δεν έχουν δίκιο αυτοί που ζητούν. Κάθε άλλο και είναι μάλιστα επιβεβλημένο τουλάχιστον για να τιμηθεί η μνήμη των πεσόντων αφού ούτε οι νεκροί μπορούν να γυρίσουν πίσω, ούτε να αποκατασταθούν οι καταστροφές. Ολοι αυτοί όμως που διεκδικούν, σύλλογοι, φορείς, ιδιώτες ακόμη και το κράτος που σήμερα υπερθεματίζει, που άραγε βρισκόταν τόσα χρόνια μετά το τέλος του β΄ παγκόσμιου πολέμου;

Εχει άραγε σκεφτεί κανείς ότι με αυτή τη «βιομηχανία διεκδικήσεων» κινδυνεύουμε να γίνουμε γραφικοί και να φανούμε αναξιόπιστοι στα μάτια της κοινής γνώμης όλης της Ευρώπηs; Σοβαροί επιστήμονες έφτασαν να υποστηρίζουν δημοσίως ότι οι αποζημιώσεις που πρέπει να διεκδικήσει η Ελλάδα από τη Γερμανία υπερβαίνουν μαζί με τους τόκους το 1 τρις ευρώ… Δηλαδή αντί να μας δανείσει η Γερμανία, θα πρέπει να δανειστεί από εμάς για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Άλλο η σοβαρή και αιτιολογημένη διεκδίκηση κι άλλο ο λαϊκισμός. Σε μία στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα χρειάζεται όσο ποτέ τη διεθνή υποστήριξη.

πηγή: www.sofokleousin.gr