Όπως σημείωσα παλιότερα, συγκεκριμένα το 2003: «Για τις μεγάλες ώρες ο καθένας έχει τη δική του κατάθεση, όπως μπορεί. Το πολυτεχνείο και τα γεγονότα του 1973 δεν είναι μόνο η 17^η Νοέμβρη, είναι ένα κορυφαίο σύνολο γεγονότων που τριάντα χρόνια τώρα περιβάλλει τη Νεοελληνική πραγματικότητα, από το ‘Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται’ ως το ‘Ο αγώνας τώρα εξαργυρώνεται’».

Πίστευα και πιστεύω ότι «Ο αγώνας δικαιώνεται όσο / αν συνεχίζεται».

Τα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας είναι γεμάτα αγώνες και θυσίες. Γι’ αυτό γράφω :

1- Κάθε μέρα να γιορτάζουμε την Ελληνική Ιστορία

Γιατί είναι ιστορία ανθρώπων, καθημερινών.

2- Σήμερα το Ο Χ Ι

Αύριο το Ο Χ Ι

Πάντοτε το Ο Χ Ι

ο λαός.

Κάποια ποιήματα γράφτηκαν εκείνες τις μέρες και σχετίζονται με τον αγώνα του Πολυτεχνείου. Από την πρώτη συλλογή «Ο ήλιος σκιάδιο» (έκδ. 1978, με ποιήματα 1967 – 1977):

3- Ανύποπτα χαμένος

Θαμένος στις δάφνες κάτω

Ένωσες την καρδιά σου

Με τα χέρια του Σολωμού και του Κάλβου

Για να γραφεί το καινούριο θούριο

«για τη χαμένη τη γενιά του 73»,

Αν και πολύς ο κίνδυνος να γυρι-

στεί και σήριαλ…

4- Δεν βγήκα σήμερα έξω

Και πού να πάω

Μ’ αυτή την πληγή στο στήθος

Όλοι θα με κοιτάζουν

Μπορεί να πέσεις κάτω και νεκρός

Μπορεί να γίνεις ήρωας

Απ’ αυτή την ασήμαντη πληγή.

Εσύ γι’ άλλες πληγές πολέμησες

Κι αυτές δεν φαίνονται

Γιατί δεν βλέπουν τέτοιες πληγές

Οι άνθρωποι.

Ένα ραγισμένο κέλυφος ελπίδας

Δεν κάνει ήρωες, για τους ανθρώπους

Μόνο μια στο στήθος πληγή.

5- Μέσα στο τρόλεϋ,

Που μεταφέρει τους –

Μαθητές κι εργάτες –

Ανθρώπους,

Το δάκρυ μιας γηραιάς

Κυρίας

Και το δάκρυ μιας γηραιάς

Δεσποινίδας,

Το δάκρυ τους

Γηρασμένο κι αυτό  μαζί τους,

Είναι τόσο γλυκό

Για τους φοιτητές,

Που στο κατάστρωμα,

– ιερή του τρόλεϋ δίοδο –

της οδού, δείχνουν τις

αληθινές διαστάσεις …

Η αγωνιστικότητα είναι το μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής παρουσίας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.  Από  τη συλλογή «Διοίκηση Αλλοτρίων»(ποιήματα 1970 – 81, 1982):

6 – Καλότυχος που, στο δρόμο,

Φυλακές θα συναντήσεις

Και «γεια σου!»

Θα σου πουν

Τα παλικάρια από μέσα,

Στους τοίχους γαντζωμένοι.

Καλότυχος, αν, από μέσα,

Γαντζωμένος

Στης φυλακής τους τοίχους,

Μπορέσεις

Ένα «γεια σου!»

Να πεις σ’ αυτόν που περιμένει

Κάτι πια κι από σένα.

Ή μέσα,

Ή έξω:

Καλότυχος, τον ήλιο που θα δεις

Να λάμπει

Ρόδινο.

Καλότυχος, ή μέσα, είτε έξω…

Αυτό τον καιρό πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Σπανίδη η συλλογή «Περίπατος με στίχους σε κήπους μαγικούς», με ποιήματα που αναφέρονται στην πρώτη εφηβεία. Κλείνω με ένα ποίημα:

Χιλιάδες χρόνια / Σκάβεις τη γη,

Άνθρωπε.

Χιλιάδες χρόνια

Βαδίζεις σ’ ανατολή και δύση

Σε βορρά και σε νότο,

Άνθρωπε, ψάχνεις

Τον άνθρωπο

Ακούραστα