Προσωπικά, δεν προσδοκώ αντικειμενική ενημέρωση ή ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου από τους μεγαλοκαχαρίες της δημόσιας ζωής. Δηλαδή της διαπλοκής.
Όπως και οι 10 Σύμβουλοι της Επικρατείας που συγκρότησαν την μειοψηφία της απόφασης για το κλείσιμο της ΕΡΤ (1901/2014), κρίνοντας πως το Σύνταγμα ανέχεται βέβαια τη λειτουργία των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, αλλά “το βασικό κριτήριό της είναι η επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους και ενδεχομένως η εξυπηρέτηση διαφόρων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων”.
Η μειοψηφία αναφέρει, επίσης, χαρακτηριστικά: “οι ιδιωτικοί αυτοί φορείς προσφέρουν συχνά ένα πολύ χαμηλού επιπέδου ραδιοτηλεοπτικό προϊόν, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι ο εύκολος εντυπωσιασμός, η πολιτιστική ένδεια και η αύξηση με κάθε δυνατό τρόπο της ακροαματικότητας, σε βάρος της ποιότητας και της αντικειμενικότητας, αλλά και της νηφαλιότητας της παρεχόμενης πληροφόρησης.”
Στην κοινωνία, οι λίγοι που υπερασπίστηκαν τον κρατικό αυταρχισμό του “μαύρου”, επικαλέστηκαν με φανατισμό τις γνωστές παθογένειες της κρατικής ραδιοτηλεόρασης του παρελθόντος.
Έμειναν άφωνοι, όμως, όταν αποδείχθηκε το αναμενόμενο: ότι στο νέο φορέα που δημιούργησε η κυβέρνηση, η οποία -για να μην ξεχνιόμαστε- χτίστηκε στην αναλογία 4-2-1 για τις προσλήψεις, στο εξάμβλωμα που λέγεται “ΝΕΡΙΤ”, φρόντισε να κληροδοτήσει όλες αυτές τις παθογένειες στο μέγιστο βαθμό και, βέβαια, με τους κατάλληλους ανθρώπους.
Μέσα σε λίγους μήνες λειτουργίας, η ΝΕΡΙΤ, το “BBC” που είχε υποσχεθεί ο κύριος Κεδίκογλου, έχει περισσότερες παραιτήσεις με δημόσιες καταγγελίες από υψηλόβαθμα στελέχη του από όσες η ΕΡΤ σε μια δεκαετία. Δεν θα μακρηγορήσω γι αυτά, είναι γνωστά από την επικαιρότητα.
Με την ποιότητα του προγράμματος, που υποφέρεται μόνο όταν κάνει επαναλήψεις από το αρχείο της ΕΡΤ, με την ενημέρωση που στιγματίστηκε από το κόψιμο της ομιλίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, με την 26μελή αποστολή στον εορτασμό για τα 40 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας στη Χαλκιδική,
κι άλλες φαιδρότητες, η ΝΕΡΙΤ έχει καταφέρει να είναι ένα πλήρως απαξιωμένο κανάλι.
Ένα κανάλι, για το οποίο γνωρίζω πολλούς που το πρόσθεσαν στη μνήμη του τηλεοπτικού τους δέκτη στο Μουντιάλ και από τότε το ξαναθυμούνται, μόνο όταν το προσπερνούν στο ζάπινγκ.
Την ίδια ώρα, εδώ και 16 μήνες, η ελεύθερη ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση μας εμπνέει. 70 ακούραστες ψυχές λειτουργούν ως φάρος για χιλιάδες. Όχι μόνο με τον αγώνα τους, το γεμάτο πόνο, θυσίες, αλλά κι ενθουσιασμό, αλλά και με την ποιότητα του προγράμματος που διαμορφώνουν.
Χάρη, άλλωστε, σε αυτή την ποιότητα και τον αγώνα, σήμερα τολμάμε να ονειρευτούμε! Να σχεδιάσουμε και να δουλέψουμε. Ώστε αυτό το εγχείρημα να αγκαλιαστεί από ακόμα περισσότερους: από όσες και όσους αντιλαμβανόμαστε τη σημασία για τη δημοκρατία της αντικειμενικής ενημέρωσης και του πολιτισμού.
Σ’ αυτό το εγχείρημα ονειρευόμαστε την τοπική αυτοδιοίκηση, τα πανεπιστήμια, τα συνδικάτα, τα κινήματα, τις πολιτιστικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές συλλογικότητες να στέκονται δίπλα στους εργαζόμενους και τους αλληλέγγυους. Και να αναλαμβάνουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην ενημέρωση, το διάλογο και τον πολιτισμό.
Οραματιζόμαστε, ακόμα, μια πραγματικά αμφίδρομη τηλεόραση και ραδιοφωνία. Με ακροατές και τηλεθεατές, πολίτες και πολίτισσες σκεπτόμενους, άρα και ενεργούς. Με την κοινωνία αρωγό και όχι μόνο αποδέκτη.
Εμπνεόμαστε, ακόμα, από τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπου η δημοκρατία έχει προνοήσει οι πολίτες, μέσα από σχετικά συμβούλια, να συμμετέχουν στον κοινωνικό έλεγχο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Θέλουμε τους καλλιτέχνες και τους άλλους παραγωγούς ραδιοτηλεοπτικού υλικού να συνειδητοποιήσουν ότι η ελεύθερη ΕΡΤ μπορεί και πρέπει να αποτελεί φορέα ανάδειξης του έργου τους.
Από αυτό το βήμα, κάνουμε έκκληση, ήδη από σήμερα, όσοι και όσες πνευματικοί δημιουργοί δεν το έχουν κάνει, να το κάνουν. Δώστε στην ΕΡΤ το υλικό σας! Να γίνει ξανά η ΕΡΤ αυτό που ήταν πάντα: σημείο αναφοράς στον πολιτισμό. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε Έλληνες πνευματικούς δημιουργούς. Ένα τέτοιο κάλεσμα, με τη διεθνή απήχηση που έχουν ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η ΕΡΤ και ο αδιάκοπος ηρωικός αγώνας των εργαζομένων της από τότε, θα βρει ανταπόκριση διεθνώς.
Σήμερα, οι εργαζόμενοι έχουν αποδείξει ότι είναι πάνω από έτοιμοι να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης μίας κοινωνικής αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ. Σήμερα, πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, και το επόμενο βήμα. Άσχετα με τις όποιες προσδοκίες καλλιεργούνται για όταν επανέλθει η δημοκρατική τάξη στη χώρα. Γιατί ο αγώνας για μια πραγματικά δημόσια, ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη, κοινωνική ραδιοφωνία και τηλεόραση είναι αγώνας για τη δημοκρατία. Κι ένας τέτοιος αγώνας δεν μπορεί να λειτουργήσει με τη λογική της ανάθεσης. Δημιουργούμε εδώ και τώρα την ενημέρωση και τον πολιτισμό που μας αξίζει!
* Εισήγηση που έκανε η δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Ελεάννα Ιωαννίδου, εκ μέρους των αλληλέγγυων στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στην ΕΡΤ3, στην ανοιχτή συνέλευση που έγινε την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη για μια δημόσια, ανεξάρτητη, ακηδεμόνευτη ελληνική ραδιοφωνία και τηλεόραση.
