Για τον κυρ-Αντώνη Σκουλούδη, του Γλυκού Ψωμιού, της γλυκιάς κουβέντας, του γλυκού χαμόγελου και των γλυκών μας αναμνήσεων.

Με άφθονα και πηγαία δάκρυα συγκίνησης συγγενείς και πλήθος φίλοι αποχαιρέτησαν για το τελευταίο του ταξίδι τον αξιαγάπητο Συμπολίτη μας κ. Αντώνη Σκουλούδη, που αναπαύθηκε χτες 19 και κηδεύτηκε σήμερα 20 Νοεμβρίου 2013 από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Καβακίου Παλιάς Ξάνθης.

Ο κύριος Αντώνης μαζί με τη γυναίκα του, τη γλυκιά κυρία Παρασκευή και με τη βοήθεια των δύο θυγατέρων τους ενίοτε μας χόρτασαν με τα νόστιμα παραδοσιακά ψωμιά τους, τις πίτες, τα τσουρέκια, τα κουλούρια, τις φρυγανιές, τα σταφιδόψωμα και άλλες λιχουδιές από τον περίφημο φούρνο Σκουλούδη που λειτουργούσαν για δεκαετίες στην είσοδο της παλιάς της Ξάνθης, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το καφέ “Ψωμί και σοκολάτα”. Ο ιστορικός αυτός φούρνος , τον οποίο είχαν κληρονομήσει από τους προγόνους τους αποτέλεσε για δεκαετίες όχι μόνο “πηγή ζωής” , ως πηγή ψωμιού που ήταν, αλλά σημείο αναφοράς και “εντευκτήριο” , τόπο καθημερινής συνάντησης και επικοινωνίας των ανθρώπων μιας μεγάλης γειτονιάς στα όρια παλιάς και νέας πόλης. Ποτέ δεν πήγαινες εκεί μόνο για να αγοράσεις ψωμί ή κάτι άλλο. Πήγαινες για να πάρεις και τις καλημέρες σου , να μάθεις τα νέα, να ζητήσεις συμβουλή και συνταγές από την κυρία Παρασκευούλα, να μάθεις μυστικά για την επιτυχία των τσουρεκιών , να φέρεις για ψήσιμο το φαΐ σου ή τα τσουρέκια σου. Αχ! Όταν έφερναν για ψήσιμο τα τσουρέκια οι νοικοκυρές. Τι συνωστισμός από ταψιά και μυρωδιές και πλουμίδια με σουσάμι και μύγδαλα και κουβέντες (“εμένα φέτος δε φούσκωσαν καλά” , “εγώ έπρεπε να βάλω λιγότερη ζάχαρη” κ.α τέτοια.)

Και ήταν η ευγένεια, η ζεστασιά, η καλή κουβέντα και το χαμόγελο του κυρ – Αντώνη και της κυρίας Βούλας που έδιναν χώρο σε όλα αυτά, που σε έκαναν να νιώθεις σα στο σπίτι σου, που εμένα προσωπικά μ’ έκαναν να μπαίνω στο φούρνο κι όταν δεν ήταν να αγοράσω τίποτα, έτσι μόνο για το χαμόγελο και την καλημέρα – για να πάρω θετική ενέργεια , όπως θα λέγαμε σήμερα.

Για όλα αυτά μας έλειψε και μας λείπει αυτή η παλιά ζεστή γωνιά με τους ζεστούς ανθρώπους των αναμνήσεών μας.

Ευτυχώς έχουμε ακόμα την τύχη να γευόμαστε τις γεύσεις και την ποιότητα των ψωμιών με συνταγή και τέχνη “Σκουλούδη” , γιατί μετά τη συνταξιοδότησή του ο κυρ-Αντώνης δίδαξε την τέχνη του και τις συνταγές στα νέα παιδιά που ίδρυσαν και λειτουργούν το φούρνο της Σμίνθης.

Μεγάλη ήταν η χαρά μου, όταν τύχαινε να συναπαντήσω αυτόν ή την κυρία Βούλα,στην πόλη και να πάρω πάλι τα δώρα τους: καλή κουβέντα, γλυκό χαμόγελο, ευχές, ευλογία. Και είμαι ευγνώμων στην τύχη που έφερε μετά από καιρό τον κυρ-Αντώνη μπροστά μου στην πρόσφατη “αγορά χωρίς μεσάζοντες”. Και ευτύχησα πάλι να πάρω μια γενναία δόση από τα παραπάνω “δώρα”.

Λυπήθηκα για την αναχώρησή του αλλά απάλυνε τη λύπη μου η παρουσία τόσων ανθρώπων γύρω από τη σωρό του, ανθρώπων που για όσα αυτός τους χάρισε του ανταπέδωσαν ευγνωμοσύνη και σεβασμό με ό,τι πολυτιμότερο είχαν : με τα δάκρυά τους και τα λόγια εκτίμησης και αναγνώρισης. Γλυκός αποχαιρετισμός, κύριε Αντώνη, όπως σου ταίριαζε.

Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά σου , την άξιά σου γλυκιά σύντροφο κυρία Βούλα , τις κόρες , γαμπρούς και εγγόνια σου , που ευτύχησαν να σε έχουν στη ζωή τους. Να είναι όλοι γεροί και να σε θυμούνται μαζί με όλους εμάς , που σε γνωρίσαμε , σε αγαπήσαμε και μας αγάπησες. Αιωνία σου μνήμη. Θα σε θυμόμαστε με τις πιο γλυκιές αναμνήσεις.

Δήμητρα Κατάκη

20 Νοεμβρίου 2013