Επιστολή προς τον πρωθυπουργό της χώρας, απέστειλε την Τρίτη 15 Μαρτίου ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης Άρης Γιαννακίδης, για την ανάγκη στήριξης, από μεριά της κυβέρνησης, του εργοστασίου Ζάχαρης στην Ορεστιάδα.

Ο κ. Γιαννακίδης αναφέρει στην επιστολή του ότι το εργοστάσιο Ζάχαρης της Ορεστιάδας έχει μέλλον στην περιοχή και τονίζει ότι στη νέα διαπραγμάτευση των αγροτικών προϊόντων που θα γίνει εντός του 2012, η ζάχαρη θα έχει καλύτερη τύχη και το εργοστάσιο μπορεί όχι μόνο να συνεχίσει απλά τη λειτουργία του αλλά και να την ενδυναμώσει.

Τέλος ο Περιφερειάρχης απευθύνει έκκληση προς τον Πρωθυπουργό, ώστε να σταματήσει κάθε διαδικασία αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της βιομηχανίας της οποίας η συζήτηση και μόνο έχει δημιουργήσει αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στο βόρειο Έβρο.

Το κείμενο της επιστολή του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, έχει ως εξής:

«Κύριε Πρωθυπουργέ,

Επικοινωνώ μαζί σας για να σας εκφράσω την αγωνία των συμπολιτών μου για το μέλλον μίας ιστορικής βιομηχανίας του Βορείου Έβρου, του εργοστασίου παραγωγής ζάχαρης στην Ορεστιάδα.

Πρόκειται για μία μονάδα που επί δεκαετίες αποτέλεσε το σημείο της αναπτυξιακής αναφοράς του Βορείου Έβρου και δημιούργησε μία σημαντική παραγωγική διαδικασία η οποία συνδέθηκε με την στήριξη χιλιάδων αγροτών τευτλοπαραγωγών σε μία ακριτική περιοχή.

Το εργοστάσιο της ζάχαρης στην Ορεστιάδα όπως γνωρίζετε πολύ καλά αποτέλεσε από 1975 μέχρι και πρόσφατα την ταυτότητα του Βορείου Έβρου έχοντας προσφέρει στην περιοχή πολύτιμη εισοδηματική πρόσοδο που καμία άλλη πηγή δεν έχει μέχρι τώρα καταγράψει.

Δεν θα πρέπει επίσης να μην επισημανθεί η δημιουργία εκατοντάδων έμπειρων στελεχών αγροτών και εργαζομένων που μέσα από την Βιομηχανία της Ζάχαρης απέκτησαν και κατέθεσαν πολύτιμη εμπειρία πάνω στην οποίο στηρίχθηκε το σύνολο σχεδόν της παραγωγικής διαδικασίας του πρωτογενούς τομέα του Βορείου Έβρου.

Δυστυχώς μετά το 2006, έτος απόφασης για μείωση της παραγωγής από τα 27 μέλη κράτη της Ε.Ε. και την απόφαση για αλλαγής λειτουργίας  των εργοστασίων της Ξάνθης και της Λάρισας η επεξεργασία ζαχαρότευτλων κατέστη διαδικασία με αμφίβολο κέρδος, ιδίως σε περιοχές όπως η Θράκη με τις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες αλλά και σοβαρούς αστάθμητους παράγοντες. Παρόλα αυτά έγινε σοβαρή προσπάθεια για στήριξη της καλλιέργειας.

Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί πως στο Εργοστάσιο υπήρξαν:

• 247 μόνιμα εργαζόμενοι  (το έτος 1992),
• 160 Επαγγελματίες με συγκομιστική μηχανή τεύτλων,
• 300  τουλάχιστον μεταφορικά μέσα (τρακτέρ  ή φορτηγά),
• 50  Επαγγελματίες εξειδικευμένοι ψεκαστές,
• 250 Εποχιακά εργαζόμενοι στην διάρκεια της παραγωγής ( Σεπτέμβριο – Νοέμβριο) σε 4 ομάδες εργασίας,
• απασχολούνταν επίσης πάρα πολλοί στα τευτλοχωραφα για διάφορες εργασίες,
• ένα πλήθος άλλων επαγγελμάτων (συνεργεία επισκευών, ανταλλακτικών, ελαστικών  μεταφορικών εταιρειών  κλπ) είχαν αναπτυχθεί και λειτουργούσαν στην περιοχή.

Από το 1992 και μετά δεν προσελήφθη κανένας εργαζόμενος σαν μόνιμος υπάλληλος. Το μόνιμο προσωπικό σήμερα είναι 76 και στο τέλος του χρόνου θα είναι 70. Από το 2006 και μετά οι επαγγελματίες με συγκομιστική μηχανή μειώθηκαν σε 60. Οι εποχιακά εργαζόμενοι μειώθηκαν σε 150 και για χρονικό διάστημα μόνο 25 ημερών.

Τα 35 χρόνια λειτουργίας του εργοστασίου σημάδεψαν την ανάπτυξη της περιοχής, σταμάτησαν την μετανάστευση. Οι καλά οργανωμένες γεωπονικές υπηρεσίες διδάξαν στους αγρότες την τέχνη του Γεωργού όχι μόνο για την καλλιέργεια του ζαχαρότευτλου αλλά και στις άλλες καλλιέργειες.

Καθημερινά προσέρχονται στο εργοστάσιο έμποροι και να ζητούν  να αγοράσουν ζάχαρη για να την πουλήσουν στις γειτονικές χώρες (Βουλγαρία και Ρουμανία) χωρίς καν να ρωτούν την τιμή αγοράς αποτελεί από μόνο του ένα κραυγαλέο στοιχείο που συνηγορεί στην ανάγκη στήριξης του εργοστασίου της ζάχαρης στην Ορεστιάδα.

Πιστεύω λοιπόν ότι το εργοστάσιο Ζάχαρης της Ορεστιάδας έχει μέλλον στην περιοχή απλά περνάει μια μεταβατική κρίση που οφείλεται στον κανονισμό του 2006 και θα λήξει το 2012.

Στην νέα διαπραγμάτευση των αγροτικών προϊόντων που θα γίνει εντός του 2012 πιστεύουμε ότι η ζάχαρη θα έχει καλύτερη τύχη και το εργοστάσιο μπορεί όχι μόνο να συνεχίσει απλά τη λειτουργία του αλλά και να την ενδυναμώσει.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Γνωρίζετε πολύ καλά τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της περιοχής μας. Πιστεύω ότι η Ζάχαρη μπορεί να συνεχίσει μέσα από λογικές ενδυνάμωσης και εξωστρέφειας να αναδιαρθρωθεί παραγωγικά και να αποτελέσει το σημείο αναφοράς μίας νέας αναπτυξιακής εξελεγκτικής πορείας.

Σας απευθύνω λοιπόν έκκληση να σταματήσει κάθε διαδικασία αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της βιομηχανίας της οποίας η συζήτηση και μόνο έχει δημιουργήσει αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στο βόρειο Έβρο.

Το εργοστάσιο της Ζάχαρης είναι μοχλός ανάπτυξης και ως τέτοιο πρέπει να το προστατέψουμε.

Γνωρίζοντας την ευαισθησία σας αλλά και με συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται η χώρα και προαπαιτούν εθνική συνεννόηση είμαι βέβαιος ότι θα στηρίξετε το δίκαιο αυτό αίτημα όχι μόνο των τοπικών κοινωνιών αλλά ολόκληρης της αναπτυξιακά αδιαίρετης Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.”