Απάντηση του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Γιώργου Καλαντζή, σε εκπαιδευτική ιστοσελίδα για την ποσόστωση εισαγωγής των μουσουλμάνων της Θράκης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση:

ο νόμος δεν αφορά γενικά και αόριστα όλους τους Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος αλλά μόνο τους Έλληνες πολίτες που είναι μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, β) οι θέσεις, οι οποίες προβλέπονται ειδικά για τα μέλη της μειονότητας, είναι επιπλέον του αριθμού των εισακτέων (όπως αυτός ορίζεται κάθε φορά), δηλαδή κανένας άλλος Έλληνας πολίτης (Ορθόδοξος Χριστιανός ή όποιου άλλου θρησκεύματος) δεν χάνει το δικαίωμα εισαγωγής που έχει κερδίσει με την επίδοσή του σε κάποιο ίδρυμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, γ) ο λόγος, για τον οποίο ο νόμος αναφέρεται στο θρήσκευμα (μουσουλμάνοι), έγκειται ακριβώς στο ότι η μειονότητα της Θράκης είναι θρησκευτική.

Μαρούσι, 26/9/2013

Αξιότιμοι Κύριοι,

διάβασα το άρθρο του κ. Β.Καλόγηρου (Υπ. διδάκτωρ Π.Θ., Επιστημονικού ΥπευθύνουEmploy) στην ιστοσελίδα σας http://kathigitis.org/stous-468-i-fitites-mousoulmanikis-mionotitas-sta-ai-ke-ti-me-chamiles-vasis/ (ημ. ανάκτησης 22/9/2013), το οποίο αναφέρεται σε νέους και νέες που είναι Έλληνες πολίτες και μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης με τον τίτλο «Δεν θα χάσουν τα προνόμια τους». Επιτρέψτε μου να θέσω υπ’ όψιν σας ορισμένα επιχειρήματα τα οποία πιστεύω ότι αποδεικνύουν ότι η λέξη «προνόμια» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Λόγω του εκπαιδευτικού συστήματος που έχει καθιερωθεί στη Θράκη από το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης, πλείστοι Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος που είναι μέλη της μειονότητας φοιτούν στα μειονοτικά σχολεία. Σε συνδυασμό με μια σειρά και άλλων παραγόντων, το γεγονός αυτό οδηγεί στο αποτέλεσμα να μην γνωρίζουν καλά –ή και να μην γνωρίζουν καθόλου- την ελληνική γλώσσα. Η άγνοια της ελληνικής γλώσσας στέρησε από πολλούς μουσουλμάνους νέους και νέες της μειονότητας της Θράκης το δικαίωμα να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στη συνέχεια να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ της πατρίδας τους. Σε πολλές περιπτώσεις, αν όχι σε όλες ιδίως πριν την εισαγωγή του «προνομίου», υποχρεώθηκαν να φοιτήσουν σε Πανεπιστήμια άλλων χωρών.

Ο ν.2341/1995, ο ν.2525/1997, ο ν.2909/2001 και εν συνεχεία η Υπουργική ΑπόφασηΦ.151/20049/Β6/2007 (ΦΕΚ 272/Β’/1.3.2007) συμπεριέλαβε και τους Έλληνες πολίτες μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στις «ειδικές κατηγορίες» (Τέκνα Ελλήνων του Εξωτερικού, Τέκνα Ελλήνων υπαλλήλων αποσπασμένων σε ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες στο εξωτερικό ή σε διεθνείς οργανισμούς, Έλληνες απόφοιτοι ξένων Λυκείων ή αντίστοιχων σχολείων που λειτουργούν στο εξωτερικό, Αλλοδαποί-Αλλογενείς, Απόφοιτοι Λυκείων Κρατών Μελών της Ε.Ε. μη ελληνικής καταγωγής, Υπότροφοι αλλογενείς-αλλοδαποί, Υπότροφοι Ομογενείς, Πάσχοντες από σοβαρές ασθένειες, Διακριθέντες στη Βαλκανική ή Διεθνή Ολυμπιάδα μαθηματικών, πληροφορικής, φυσικής ή χημείας). Η απόφαση αυτή είναι απολύτως συμβατή με το Ελληνικό Σύνταγμα και τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και αποτελεί μια από τις αυτονόητες και αποτελεσματικές επιλογές, ώστε νέοι Έλληνες πολίτες, οι οποίοι για τους προαναφερθέντες λόγους δεν γνωρίζουν επαρκώς την ελληνική γλώσσα, να έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν στην πατρίδα τους κι όχι σε ξένες χώρες. Ο νόμος αυτός ήταν και είναι μια ακόμα απόδειξη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ουσιαστικής υποστήριξης μιας μειονότητας, προκειμένου να ενταχθεί η ίδια ισότιμα στην κοινωνία και στη χώρα, μέσα στην οποία ζει και εργάζεται. Ο νόμος αυτός δημιούργησε ένα ισχυρό κίνητρο για τη φοίτηση μουσουλμανοπαίδων στα δημόσια σχολεία, γεγονός που οδήγησε στην εντυπωσιακή μείωση της μαθητικής διαρροής και άρα στην αύξηση της δυνατότητας των μειονοτικών να έχουν ένα ισότιμο μέλλον με την πλειοψηφία. Η μεγαλύτερη επιτυχία του νόμου και η απόλυτη δικαίωση του νομοθέτη θα είναι η στιγμή εκείνη που θα καταστεί ο νόμος άχρηστος, καθώς οι νέοι Έλληνες πολίτες-μέλη της μειονότητας θα γνωρίζουν τόσο καλά την ελληνική γλώσσα, ώστε να μην χρειάζονται τις διατάξεις του για να σπουδάσουν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια.

Εξαιτίας της παραπληροφόρησης και της κατασυκοφάντησης του νόμου, ειδικά από το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, κινδυνεύει να δημιουργηθεί μια εντελώς ψευδή εικόνα γύρω από το θέμα, και γι’ αυτό τον λόγο θα ήθελα να έχετε υπ’ όψιν σας τα εξής: α) ο νόμος δεν αφορά γενικά και αόριστα όλους τους Έλληνες πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος αλλά μόνο τους Έλληνες πολίτες που είναι μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, β) οι θέσεις, οι οποίες προβλέπονται ειδικά για τα μέλη της μειονότητας, είναι επιπλέον του αριθμού των εισακτέων (όπως αυτός ορίζεται κάθε φορά), δηλαδή κανένας άλλος Έλληνας πολίτης (Ορθόδοξος Χριστιανός ή όποιου άλλου θρησκεύματος) δεν χάνει το δικαίωμα εισαγωγής που έχει κερδίσει με την επίδοσή του σε κάποιο ίδρυμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, γ) ο λόγος, για τον οποίο ο νόμος αναφέρεται στο θρήσκευμα (μουσουλμάνοι), έγκειται ακριβώς στο ότι, όπως άριστα γνωρίζετε, η μειονότητα της Θράκης είναι θρησκευτική. Συνεπώς, για την Ελληνική Πολιτεία ο μόνος τρόπος για να προσδιοριστούν τα μέτρα και οι πολιτικές που αφορούν τη μειονότητα είναι η αναφορά στο θρήσκευμα.

Κάθε μέτρο που ενισχύει την ισότιμη ενσωμάτωση των Ελλήνων πολιτών, και ειδικά της μουσουλμανικής μειονότητας, στην ελληνική κοινωνία αποτελεί συνταγματικό, δημοκρατικό, πολιτισμικό αλλά και πατριωτικό καθήκον. Αντίθετα, κάθε πολιτική ή πρακτική που συντείνει, άμεσα ή έμμεσα, στην περιθωριοποίηση και εν τέλει στον απομονωτισμό της, πάντα θα αποτελεί το μέσο που μόνο δεινά θα επιφέρει στην Ελλάδα και τους πολίτες της ανεξαρτήτως θρησκεύματος.