Εκεί ψηλά στο κορφοβούνια του Νέστου

εκεί που ατενίζεις τα ποτάμια να ανταμώνουν το νερό και  τη θάλασσα

μαζεύοντας στο διάβα τους ρέματα, εικόνες κι ομορφιά

σμιλεύοντας τοπία, φτιάχνοντας και χαλώντας κόσμους

Εκεί που ο κύκλος της ζωής εξελίσσεται  

αλλάζοντας τα δεδομένα…..

αφήνεις τον κάμπο…τραβάς αψηλά

περνάς τη στράτα την παλιά…

Ίμερα… πέτρα και χώμα

βράχια και ομορφιά απέριττη

ζωή και τέλος μαζί

παρελθόν και παρών αντάμα

Στην κορυφή όλα είναι μαγικά

μια σιωπή… ύμνος στην ομορφιά της φύσης

βλέπεις, ανακαλύπτεις, εκπλήσσεσαι, δέχεσαι

θυμάσαι, θέλεις, μπορείς

Κρωμνικό, Λιβερά, Κομνηνά

γαλαρίες, μονοπάτια και μαίανδροι

στη μαγεία του σήμερα…

στον Νέστο των προγόνων μας

στα Θρακικά Τέμπη της ιστορίας