Η Χρυσή Αυγή ήλπιζε ότι το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, αν και κατώτερο των προσδοκιών της, θα εξασφάλιζε έναν νέο κύκλο πολιτικής νομιμοποίησης για την ηγεσία της, που αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Όμως, την τελευταία βδομάδα τα χαστούκια που έφαγε η οργάνωση διαδέχονται το ένα το άλλο.

Η δημοσίευση του βίντεο Πατέλη άνοιξε τον χορό των αδιάσειστων αποκαλύψεων για τον οργανωμένο χαρακτήρα των δολοφονικών επιθέσεων της Χρυσής Αυγής κατά μεταναστών και ιδεολογικών της αντιπάλων. Η Χρυσή Αυγή δεν αντέδρασε ποτέ δημόσια και οι συνήγοροί της στο δικαστήριο οχυρώθηκαν πίσω από την αδιέξοδη γραμμή τού “αν υλοποιήθηκε” η επίθεση στο παζάρι της Παναγίτσας. Βέβαια, δεν υπάρχει νομικός που να σέβεται τον εαυτό του και το πτυχίο του που να μην γνωρίζει ότι η τέλεση ή μη της πράξης που περιγράφει στο βίντεο ο Πατέλης είναι παντελώς αδιάφορη για την πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης του άρθρου περί εγκληματικής οργάνωσης (α. 187ΠΚ).

Ακολούθησε η τελεσίδικη καταδίκη (στο δεύτερο βαθμό) των μελών της οργάνωσης Σιατούνη και Στράτου για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια το 2008. Ο Σιατούνης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης και η επίθεση καλύφθηκε επίσημα από τη Χρυσή Αυγη, με τη φυσική παρουσία Κασιδιάρη και Λαγού σε προηγούμενες δικασίμους (παρουσία που προκύπτει ακλόνητα από τα πρακτικά δημοσιευμένων δικαστικών αποφάσεων). Η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Εφετείου είναι κεφαλαιώδους σημασίας στην εξέλιξη της ποινικής δίωξης της Χρυσής Αυγής, γι’ αυτό εξάλλου και η απόλυτη σιωπή της συμμορίας. Η απόφαση για την επίθεση στο Αντίπνοια συνοδεύτηκε από την καταδίκη σε δεύτερο βαθμό του χρυσαυγίτη οδηγού του ΟΑΣΘ και την αθώωση των συνδικαλιστών που αντιστάθηκαν στη ρατσιστική αιμοδοσία στη Σάμο.

Ενόσω διεξάγονταν αυτά τα δικαστήρια, στη δίκη στον Κορυδαλλό ο αστυνομικός Γιώργος Ρώτας “έδινε” στεγνά τη ναζιστική οργάνωση, δηλώνοντας χωρίς ίχνος αμφιβολίας ότι έξω από το Κοράλλι υπήρχε συγκροτημένο τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Οι αντιδράσεις των συνηγόρων των κατηγορουμένων ήταν πανικόβλητες και συγκεχυμένες: άλλοι προσπάθησαν να “αποδείξουν” ότι το τάγμα των μαυροφορεμένων δεν ήταν Χρυσαυγίτες αλλά λάτρεις του death metal, άλλοι υποστήριξαν ότι οι συγκεντρωμένοι ήταν “οπαδοί” και όχι μέλη της Χρυσής Αυγής, άλλοι αποδέχτηκαν ότι όντως υπήρξαν μέλη της Χρυσής Αυγής, αλλά δεν εμπλέκονται με τη δολοφονία Φύσσα για την οποία μόνος υπεύθυνος είναι ο Ρουπακιάς. Η αντιφατικότητα των ισχυρισμών προκάλεσε γέλια στο ακροατήριο και εκνευρισμό στην πρόεδρο του δικαστηρίου. Όσο για τους ασύρματους και τα αλεξίσφαιρα γιλέκα, η φαεινή ιδέα της υπερασπιστικής γραμμής περί “αγοράς τους από τα Jumbo” σήμανε την επίσημη αποδοχή (και πάντως όχι την άρνηση) της κατοχής αντικειμένων που παραπέμπουν σε παραστρατιωτική οργάνωση. Μάλιστα, σημασία έχει ότι τη σχετική δήλωση την έκανε δικηγόρος υπεράσπισης βουλευτή της οργάνωσης, καταγραφόμενη δηλαδή στο δικαστήριο ως επίσημη θέση της ηγεσίας.

Ήταν τόσα τα χτυπήματα αυτή τη βδομάδα, που η Χρυσή Αυγή αναγκάστηκε να αποσυρθεί από κάθε τηλεοπτική και ραδιοφωνική παρέμβαση (που να μην είναι απολύτως ελεγχόμενη), ώστε να αποφύγει ερωτήσεις στις οποίες οι εκπρόσωποί της θα αναγκάζονταν να απαντήσουν επί θεμάτων που θα αξιολογούνταν ποινικά. Αυτή ήταν και η αιτία για το “ξέσπασμα” Λαγού στη Βουλή και το σώου της επίθεσης στο ΚΚΕ. Όμως το σώου έγινε μπούμερανγκ: οι τραμπουκισμοί Λαγού κατέστρεψαν εν μία νυκτί την πολύμηνη προσπάθεια της οργάνωσης να εμφανιστεί πλέον ως ένα “κανονικό κόμμα” (ο Παππάς το είχε περιγράψει ως ωρίμανση από ένα “ατίθασο πουλάρι” σε ένα “καθαρόαιμο άλογο”). Η Χρυσή Αυγή αδυνατεί να επανεμφανιστεί στο δρόμο και, γι’ αυτο, της έχει απομείνει μονάχα η οδός των θεατρικών ακτιβισμών εντός της Βουλής, με δεδομένη την ανοχή που της επιδεικνύουν τα κόμματα, με πρώτιστη την ευθύνη της κυβέρνησης. Το πάθημα Κοτζιά έδειξε πόσο “εμπιστεύσιμη” είναι η ηγεσία της ναζιστικής συμμορίας.

Και φυσικά το τέλος της βδομάδας σημαδεύτηκε από την αντιφασιστική διαδήλωση στη Λέσβο που εμπόδισε τους Χρυσαυγίτες να στήσουν φιέστα υποδοχής του νεοναζί συμμορίτη Λαγού, ο οποίος φυγαδεύτηκε από τα γραφεία της οργάνωσης με αυτοκίνητο της κρατικής ασφάλειας. Αυτός τελικά είναι και ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός που καθορίζει και όλες τις υπόλοιπες εξελίξεις, από τις δικαστικές αίθουσες μέχρι το Κοινοβούλιο. Οι συζητήσεις περί “νέου ακροδεξιού φορέα” (βλ. ρεπορτάζ Real News) είναι ενδεικτικές του ότι όλο και περισσότεροι, ακόμα και μέσα στα “εθνικιστικά” κυκλώματα, αντιλαμβάνονται ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια τοξική απειλή για τον “χώρο” και η καταδίκη της ηγεσίας της στο δικαστήριο μοιάζει πλέον αναπόδραστη.

Το χειρότερο είναι πως όλοι καταλαβαίνουν (εκτός ίσως από έναν στενό κύκλο “συμβούλων” περί τον Αρχηγό που δεν έχει πλέον καμία σχέση με την πραγματικότητα) ότι αυτή η διαβολοβδομάδα δεν θα είναι η τελευταία. Και ότι η συνέχιση της δίκης στον Κορυδαλλό κρύβει μεγάλες εκπλήξεις…

Από το Jail Golden Dawn