Διαβάζοντας το πρόγραμμα της διημερίδας με την πλούσια θεματολογία για τη Γλώσσα και κυρίως για την Ελληνική Γλώσσα, τους εκλεκτούς επιστήμονες και τους ειδικούς καθηγητές που θα την αναπτύξουν, αισθάνθηκα δέος!

Αναρωτήθηκα τι μπορεί να προσθέσει ένας αμπελοκαλλιεργητής από τη Θράκη, έστω κι αν ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής γλωσσικής κληρονομιάς, στο σύντομο χαιρετισμό του.

Μετά από ώριμο προβληματισμό παίρνω το θάρρος να μοιραστώ μαζί σας τρεις σκέψεις, μία πρόταση και μία επισήμανση.

Πρώτη σκέψη: Υπάρχει λαός που να μην είναι υπερήφανος για τη Γλώσσα του; Πιστεύω πως όχι. Η Γλώσσα είναι φορέας πολιτισμού και συνεπώς κάθε Λαός είναι υπερήφανος για το δικό του πολιτισμό.

Δεύτερη σκέψη: Είναι αντικειμενικό ή αλαζονικό να θεωρείς ότι η δική σου Γλώσσα είναι ανώτερη των άλλων ; Μήπως υποκρύπτει ιμπεριαλισμό; Πιστεύω πως όχι, όταν συντρέχουν προϋποθέσεις όπως:

* Αν η Γλώσσα σου είναι η αρχαιότερη Γλώσσα που διεσώθη μέχρι σήμερα γραπτά και παραμένει ζωντανή.
* Αν στη Γλώσσα σου εκφράσθηκαν παγκόσμιες φιλοσοφικές ιδέες επίκαιρες μέχρι σήμερα.
* Αν η Γλώσσα σου ανάμεσα στο 300 π .Χ. και 300 μ .Χ. – και θα το επεξέτεινα μέχρι το 1000 μ .Χ.- ήταν η κύρια Γλώσσα συνεννόησης στην τότε παγκοσμιοποίηση.
* Αν η Γλώσσα σου βοήθησε στην εξάπλωση του Χριστιανισμού . Τέλος
* Αν οι λέξεις της είναι κλειδιά της σύγχρονης επιστήμης και βάση άλλων Γλωσσών.

Νομίζω πως η Ελληνική Γλώσσα πληροί αυτές τις προϋποθέσεις.

Τρίτη σκέψη: Χρειάζεται η Γλώσσα μας προστασία ή τις αρκούν οι δάφνες και τα παράσημά της; Πιστεύω πως ναι. Χρειάζεται σεβασμός στη χρήση της και αποφυγή της συρρίκνωσής της που πηγάζει από την ανεξέλεγκτη εισαγωγή άσχετων ξένων λέξεων. Ας μη ξεχνάμε ότι η υποδούλωση ενός Λαού ξεκινά από τη γλωσσική του αλλοτρίωση.

Έρχομαι στην πρόταση: Εφόσον θέλουμε μια αποτελεσματική διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, αυτή θα πρέπει να γίνεται σε ώριμη ηλικία και θα πρέπει να διδάσκεται όχι ως νεκρή Γλώσσα.

Τέλος, έρχομαι στην επισήμανση: Θεωρούμε εκ των ων ουκ άνευ στην Ελλάδα ότι, όπως υπάρχει ανεξιθρησκεία, έτσι υπάρχει και η ελευθερία στο να ομιλεί κάποιος τη μητρική του Γλώσσα η να χρησιμοποιεί το γλωσσικό του ιδίωμα. Δυστυχώς όμως υπάρχει μία μικρή πληθυσμιακή ομάδα – οι Πομάκοι – που αφ΄ενός η Ελληνική Πολιτεία τους υποχρεώνει να μαθαίνουν τουρκικά, αφ΄ετέρου όσοι αισθάνονται Πομάκοι και ομιλούν την πομακική διαπομπεύονται από τους ανθρώπους του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής και απομονώνονται από τη μικρή τους κοινωνία. Αυτή την κραυγή αγωνίας τους σας μεταφέρω.

* Από το χαιρετισμό του Π.Σγουρίδη στην έναρξη των εργασιών της διημερίδας για την Ελληνική Γλώσσα της «Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς», της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος, στην Ακαδημία Αθηνών. Παρέστησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, Αρχιεπίσκοπος και ο Υπουργός Παιδείας.