Με ένα σύντομο αλλά μεστό νοήματος και πληθωρικό από συγκίνηση και αγάπη για τον άνθρωπο και θεατρικό του πατέρα, ο οποίος άφησε το καλλιτεχνικό στίγμα του στον τόπο μας, η Θεατρική Σκηνή και το Θεατρικό Εργαστήρι Ανατολικά του Νέστου “λέει το αντίο” στον Κώστα Λειβαδίτη:

“Σήμερα αποχαιρετήσαμε τον θεατρικό μας πατέρα…

Για όλες εκείνες τις ανάσες που μοιραστήκαμε, τις αγωνίες στα παρασκήνια, τα δάκρυα συγκίνησης που πλημμύρισαν την ψυχή μας, τα τρανταχτά γέλια που ήχησαν στα αυτιά μας, στη Σκηνή, στις πλατείες των χωριών, στις σχολικές αυλές και όπου ”στήναμε” κάθε φορά το θεατρικό μας σπίτι και μοιραζόμασταν τις ιστορίες μας… για τα μάτια που είδαμε να λάμπουν από ζωή, για όλες εκείνες τις στιγμές…τις στιγμές αλήθειας ….για το θεατρικό ήθος που μας δίδαξες, για την πίστη και τη δύναμη που μας κληροδότησες …

Σε Ευχαριστούμε…

Αντίο φίλε Κώστα… Πατέρα… Δάσκαλε”

Στην απώλεια που θα είναι για καιρό νωπή στην τοπική κοινωνία, αναφέρθηκε με δημόσιο μήνυμά του και ο Δήμαρχος Ξάνθης : 

“Ο Πολιτισμός στην Ξάνθη, θρηνεί την απώλεια του αγαπητού σε όλους, Κώστα Λειβαδίτη.

Ο Κώστας Λειβαδίτης, έβαλε στην Ξάνθη, τα θεμέλια της Θεατρικής Τέχνης, ως πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου, με την επί  δεκαετίες δραστηριοποίησή του στην ευρύτερη περιοχή, ως σκηνοθέτης, ηθοποιός και θιασάρχης.

Ίδρυσε το «Ανατολικά του Νέστου» και έδωσε πνοή έκφρασης στους νέους ανθρώπους, που συνεργάστηκε δημιουργικά μαζί τους, προσφέροντας στην Ξάνθη, στην ύπαιθρο, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με μαθήματα, εργαστήρια, σεμινάρια, παραστάσεις και ταυτόχρονα έκανε γνωστή την Ξάνθη στο Πανελλήνιο.

Η συνεργασία του με τον Δήμο Ξάνθης,  πάντα είχε θετικό πρόσημο, δίνοντας απλόχερα, από το περίσσευμα της καρδιάς του, ιδέες ρεαλιστικής έκφρασης στους μεγάλους θεσμούς μας, όπως και σε ιδιαίτερες προτάσεις, που είχαν να κάνουν με την εκπαίδευση, τη νεολαία, τα ήθη και έθιμα, τον πολιτισμό.

Τα τελευταία χρόνια, στο «Ανατολικά του Νέστου», έδωσε τη σκυτάλη σε νέους ανθρώπους και ζούσε, με το πάντα γνώριμο πάθος του για την τέχνη, τροφοδοτώντας  με την εμπειρία του τα εργαστήρια με τους μικρούς και μεγάλους μαθητές του θεάτρου, αφήνοντας, τελικά, μια μεγάλη παρακαταθήκη για τον τόπο.”