Είναι δεδομένο ότι η χώρα βιώνει την χειρότερη κατάσταση της σε ειρηνική περίοδο. Τα λάθη του παρελθόντος είναι καταγεγραμμένα.

Στη συνείδηση όλων, δεδομένοι είναι και οι ένοχοι. Πολλοί είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα, συμμετέχουν ως κυβερνητικοί, στελέχη διοίκησης αλλά και αντιπολιτευόμενοι με καθημερινή παρουσία κριτικής και θεωρητικής ανάλυσης χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι προκαλούν. Η κοινωνία τους έχει πλέον κατατάξει και η ”κάθαρση” μπορεί να φτάσει μέχρι ένα σημείο, από εκεί και πέρα το λόγο τον έχουν οι ψηφοφόροι. Έτσι πρέπει να γίνει. Η Ελλάδα είναι μία Δημοκρατική χώρα και ο λαός της είναι αυτός που με την υπεύθυνη ψήφο του επιλέγει ποιος και πως θα τον κυβερνήσει. Πέρα από τις προσωπικές μας επιθυμίες και το πόσο σωστές ή λάθος είναι, η γνώμη των πολλών είναι αυτή που πρέπει και τελικά υπερισχύει. Λογικές αποχής ή άρνησης δεν προσφέρουν αλλά ενδεχομένως ενισχύουν τη θέση που θέλουν να πλήξουν.

Η έως σήμερα ανεπάρκεια που παρουσιάζεται, είναι απόρροια της χαμηλού επιπέδου ικανοτήτων που αποδεδειγμένα πλέον φαίνεται ότι υπήρχε στην εκλεγμένη πολιτική ηγεσία. Περίπου δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ‘’ανανεωμένο’’ ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν παρουσιάζεται βελτίωση αλλά παρά τα υποσχόμενα και δήθεν εγγυημένα, η πορεία της χώρας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η στάση των ευρωπαίων ηγετών είναι επίσης κατώτερη των περιστάσεων. Οι ευρωπαίοι κινούμενοι σε μία σαφώς πιο οριοθετημένη οικονομικοπολιτική κατάσταση, ασκούν απλή διαχείριση χωρίς να θέλουν να επεκταθούν σε μία πραγματικά Ευρωπαϊκή πολιτική. Ασκούν πολιτική εθνική και μονοσήμαντη η οποία πορεύεται καθαρά από πελατειακά εκλογικά συμφέροντα. Και εκεί λοιπόν, η ανάγκη να μαζέψουν ‘’ψηφους’’, τους οδηγεί. Χάνουν όμως την ουσία της ευρωπαϊκής ένωσης, πιέζοντας και υβρίζοντας τους δήθεν ‘’σπάταλους’’ και ‘’δύστροπούς’’ Έλληνες. Χρειαζόμαστε αλλαγές, χρειαζόμαστε γρηγορότερους ρυθμούς, κανείς δεν αντιλέγει. Χρειαζόμαστε όμως και χρόνο να το κάνουμε, η σημερινή πορεία με αφαίμαξη της μικρομεσαίας τάξης, της Ελληνικής επαρχίας και των αδυνάτων αυτής της χώρας, θα οδηγήσει στην καταστροφή. Πρώτα των Ελλήνων και κατόπιν της Ελλάδας. Η κατάρρευση όμως δεν θα σταματήσει εδώ, είναι βέβαιο ότι θα επηρεαστούν οι κραταιές χώρες της Ευρώπης σε ένα ντόμινο ύφεσης χωρίς τέλος. Οι Αμερικανοί το έχουν αντιληφθεί και πιέζουν να το καταλάβουν και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι. Εάν δεν γίνει ‘’Ευρωπαία’’ η Μέρκελ, η Ευρώπη όπως την ξέραμε θα τελειώσει.

Λογικά λοιπόν, φαίνεται ότι το πανευρωπαϊκό έλλειμμα πραγματικών ηγετών με όραμα, είναι αυτό που φταίει για την σημερινή μας κατάντια και την αυριανή κατάρρευση της ευρωπαϊκής ένωσης. Εγωπαθείς και νάρκισσοι οι πολιτικοί διαχειριστές, όπως ο κος Παπακωνσταντίνου, μειωμένης ικανότητας και αντίληψης, χωρίς διάθεση αυτοκριτικής, αλλά και χωρίς πολιτική ευθιξία να μας απαλλάξουν από τις υπηρεσίες τους. Ελπιδοφόροι, λαοπλάνοι, με ύφος και ευφράδεια, όπως ο κος Βενιζέλος, αλλά χωρίς ουσιαστικό έργο. Τέτοιους είχε και έχει και η Νέα Δημοκρατία, χρησιμοποιώ όμως τα πρόσφατα παραδείγματα κυβερνώντων.

Αποτέλεσμα αυτών ο πανικός και συνέπεια τα μέτρα χωρίς μέτρο.

Πορεία στραγγαλισμού της οικονομίας, καταστροφής του μέσου πολίτη. Ούτε αυτοί οι πολιτικάντηδες όμως φταίνε. Φταίμε εμείς. Φταίμε όλοι εμείς που όταν θα κλιθούμε να ψηφίσουμε, θα ψηφίσουμε και πάλι τα ‘’ιερά τέρατα’’, ορμώμενοι από αιτίες φτηνές, μικρές, προσωπικές. Κάποτε κάποιον δικό μας βόλεψαν, πήραν τηλέφωνο έναν δημόσιο υπάλληλο για χάρη μας, μας έταξαν θέση στο εργοστάσιο. ‘Έτσι όμως φτάσαμε στο σήμερα, το εργοστάσιο που μας έβαλαν έκλεισε, η υπηρεσία με τους υπεράριθμους είναι ελλειμματική και πρέπει να απολύσει, η χώρα καταρρέει και αυτοί που έβγαλαν λεφτά από τη διαχείριση του τόπου μας, αυτοί που στις πλάτες μας γελούσαν, πάλι σήμερα γελάν. Το ίδιο και στην Ευρώπη, μην τους ακούτε, και εκεί ‘’ψήφους’’ μετρούν και εκεί μίζες δίνουν και εκεί συγκαλύπτουν και στην πλάτη του ευρωπαίου γελούν.

Κάποιος φίλος λέει ότι δεν έχουμε Δημοκρατία, έχουμε Δημοκρατική Ολιγαρχία: μας διαλέγουν τους ποιους θα εκλέξουμε. Ίσως δεν έχει άδικο, αλλά μέσα στους λίγους πάντα υπάρχουν κάποιοι.Τη λύση λοιπόν, εάν υπάρξει, ένας μπορεί να τη δώσει, ο λαός. Όταν θα κληθούμε να ψηφίσουμε, αργά ή γρήγορα, για τη Βουλή, την Περιφέρεια, το Δήμο, θα επιλέξουμε και θα διαλέξουμε. Τον ‘’Θεόσταλτο παντογνώστη πολιτικάντη’’, το ‘’ αλάθητο ιερό τέρας με την πολιτική κληρονομιά’’, τον ‘’φίλο του λαού’’, τον ‘’άρχοντα των γύφτων’’, το ‘’βασιλιά του ρουσφετιού’’ ή …Εγώ πιστεύω ότι όλοι εμείς έχουμε τόσο μυαλό που ξέρουμε τη ψηφίσαμε, ξέρουμε γιατί ψηφίσαμε, ξέρουμε τι πρέπει να ψηφίσουμε. Δεν θα πω τι θέλω και τι θεωρώ σωστό.Στην κάλπη, τη ζυγαριά τη βλέπουμε μόνο εμείς, αν κλέψουμε πάλι στο ζύγι δεν θα φταίνε οι άλλοι.