Εντονες αντιδράσεις παρατηρούνται, τελευταία, σε θέματα μειονοτικής εκπαίδευσης στη Θράκη, στη δημιουργία «Κατεύθυνσης Μουσουλμανικών Σπουδών» στο τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης, στην κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό και σε κάθε τι το οποίο θεωρείται ότι δημιουργεί «πρόβλημα».

Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου η τέλεση των θρησκευτικών του καθηκόντων Στέλνονται από «επαΐοντες» υπομνήματα για την κατάργηση της μειονοτικής εκπαίδευσης, που παραβλέπουν τα διεθνώς κρατούντα και τα διμερή μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας πρωτόκολλα.

Αλλοι πάλι αποστέλλουν υπομνήματα και επαναφέρουν στο προσκήνιο το ζήτημα ανοικοδόμησης ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα και ζητούν την κατάργηση της απόφασης, προβάλλοντας ως επιχείρημα την ύπαρξη πολυπληθούς παρουσίας μεταναστών οι οποίοι έχουν νομιμοποιηθεί και ταυτόχρονα αντιδρούν στο γεγονός ότι το τέμενος μπορεί να το ζήτησε η Τουρκία, σε ένδειξη καλής θελήσεως από την Ελλάδα. Επιχειρηματολογούν δε προβάλλοντας το ριζοσπαστικό Ισλάμ, το οποίο καταδικάζει σύσσωμος ο μουσουλμανικός κόσμος και υποστηρίζουν, οι κύκλοι και υποστηρικτές του αιτήματος, ότι η ανέγερσή του θα επιφέρει «πολλά δεινά».

Υπομνήματα όμως εστάλησαν και για την ίδρυση κατεύθυνσης «Μουσουλμανικών Σπουδών» στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Εκφωνήθηκαν «πύρινοι» λόγοι και ο «πιστός λαός» υποκινούμενος στράφηκε κατά της απόφασης της Σχολής και κατά της πολιτείας, η οποία θέλησε να ιδρυθεί αυτή η κατεύθυνση, όπως υπάρχει σε πολλά Πανεπιστήμια στον κόσμο.

Είναι άξιον απορίας πώς ομάδες λαού, σωματεία, σύλλογοι εκτός γνωστικών τους αντικειμένων αποφασίζουν και υπογράφουν κείμενα, τα οποία εν πολλοίς δεν διαβάζουν ή και ακόμη δεν κατανοούν, και ζητούν οι αποφάσεις τους να υλοποιηθούν. Δεν γίνεται κατανοητό γιατί πειράζει ή θίγει τα χρηστά ήθη των πολιτών η ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, όταν η τέλεση των θρησκευτικών υποχρεώσεων των πιστών είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Ακατανόητες και οι έντονες αντιδράσεις στην ίδρυση της κατεύθυνσης «Μουσουλμανικών Σπουδών» στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, στην οποία η διαφορετικότητα θα μπορούσε να αποτελεί τον πλούτο της. Πώς γίνεται κάποιοι κύκλοι να δηλώνουν «δεν θέλουμε το Ισλάμ στο Πανεπιστήμιο»; Με πόση άνεση εκστομίζονται παρόμοιες θέσεις, οι οποίες προβληματίζουν όλους εμάς που δεν ανήκουμε σε ομάδες, κύκλους, οργανώσεις εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές, ακραίων αντιλήψεων, και πώς επεμβαίνουν και παρεμβαίνουν σε «χώρους» εκτός του αντικειμένου τους, ιδιαίτερα σε χώρους που άπτονται της γνώσης και της επιστήμης;

Αστοχες επίσης θεωρούνται και οι απόψεις όλων αυτών που ασχολούνται με ζητήματα μειονοτικής εκπαίδευσης της Θράκης, οι οποίοι ζητούν από την πολιτεία να εφαρμόσει απολίτικες πολιτικές.

Πάντοτε στα χρόνια που πέρασαν προβληματιζόμουν για το ποιες αιτίες οδηγούν μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων πολιτών να υποστηρίζουν «αλλότρια» προς αυτούς θέματα. Και επί πλέον γιατί να παρουσιάζονται σαν να «φοβούνται» κάτι. Ούτε το Ισλάμ είναι επικίνδυνο ούτε η μειονότητα της Θράκης αποτελεί «κίνδυνο» για τον τόπο. Κίνδυνο αποτελούν οι οπαδοί μιας μισαλλόδοξης ιδεολογίας, οι οποίοι έφθασαν σε σημείο να χαρακτηρίζουν «επικίνδυνο» κάθε τι που δεν είναι δικό τους και δεν ταυτίζεται μαζί τους.

Σέβομαι τις απόψεις όλων. Δικαιούμαι όμως να τις σχολιάζω με επιχειρήματα και όχι με απόψεις μιας νοσηρής φαντασίας. Μιας φαντασίας που «πόρρω απέχει από την πραγματικότητα».

Θα πρέπει λοιπόν, στη σημερινή εποχή όπου επικρατούν οι συγχύσεις και οι τοπικές συγκρούσεις, οι οποίες έχουν τα αίτιά τους σε οικονομικοπολιτικά συμφέροντα, να υπάρχει φειδώ στα λεγόμενα για να μη διεγείρεται ο αδαής άνθρωπος εις βάρος συνανθρώπων του. Ολοι μιλάνε για «ριζοσπαστικό Ισλάμ», χωρίς να γνωρίζουν ακόμη και τι σημαίνει. Ομως το «ριζοσπαστικό Ισλάμ» δεν νομίζω ότι απέχει πολύ από το «ριζοσπαστικό Χριστιανισμό», όταν ο τελευταίος γίνει «πιόνι» και «παιχνίδι» στα χέρια κάποιων που αγνοώντας τις συνέπειες χρησιμοποιεί τα καλώς εννοούμενα θρησκευτικότητα και πατριωτισμό.

Ας μη διαφεύγει δε από κανέναν ότι τελευταία οι συγκρούσεις γίνονται με το πρόσχημα των διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών, που στη βάση τους όμως βρίσκονται οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές απαιτήσεις άλλων. Δεν είναι τυχαία η καρατόμηση της Σερβίας ούτε η τριχοτόμηση που γίνεται στο Ιράκ. Και ούτε τυχαία είναι η παρουσίαση του άκρατου θρησκευτικού μένους του ΙΚΙΛ στη Μ. Ανατολή. Ας μη λησμονιέται ότι πάντοτε «η δράση φέρνει αντίδραση».