Την αντίδραση ομάδας αντιεξουσιαστών στην πόλη της Κομοτηνής προκάλεσε η γνωστή υπόθεση των τελευταίων ημερών με το Μάριο Ζ που συνελήφθη στην πορεία της 11^ης Μαρτίου στην Αθήνα  και παραμένει κρατούμενος., αντιμετωπίζοντας ιδιαίτερα αμφισβητούμενες κατηγορίες

Οι διαμαρτυρόμενοι βρέθηκαν στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Κομοτηνή όπου κρεμάσαν πανό από το μπαλκόνι και μοίρασαν φυλλάδια. Στο κείμενό τους αναφέρουν: «Το κράτος και οι διωκτικοί μηχανισμοί του για ακόμα μία φορά έδειξαν τον εκδικητικό χαρακτήρα τους. Η ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες, η ακραία βαρβαρότητα των αστυνομικών στο δρόμο, οι τόνοι καρκινογόνων χημικών, οι δεκάδες προσαγωγές δεν είναι ικανά να εξαλείψουν τη μανία τους.

Αντίθετα η προκλητικότητά τους φτάνει στο σημείο να οδηγεί με στημένα κατηγορητήρια ανθρώπους στη φυλακή, όπως έκανε με το Μάριο Ζ., ο οποίος συνελήφθη στην πορεία της Πέμπτης 11 Μάρτη και με συνοπτικές διαδικασίες κρίθηκε προφυλακιστέος. Ο λόγος ήταν επειδή συμμετείχε στη διαδήλωση ενάντια στα νέα μέτρα για τη σωτηρία των αφεντικών και των μηχανισμών εξουσίας. Ο αστυνομικός που τον συνέλαβε αφού τον οδήγησε στην ΓΑΔΑ κατέθεσε σε βάρος του ότι είχε κρυμμένα τα χαρακτηριστικά του, ότι του είχε εκσφενδονίσει μολότωφ και ότι κινδύνεψε από φωτιά.

Στην προανάκριση προσκομίστηκε οπτικο-ακουστικό υλικό που αποδεικνύει αδιάψευστα ότι το πρόσωπο του ήταν εντελώς γυμνό, ότι καμία μολότωφ και καμία φωτιά δεν υπήρχε στην γύρω περιοχή και ότι στο σημείο εκείνο δεν υπήρχε καμία ένταση, που να μπορεί να ταιριάξει με την κατάθεση του αστυνομικού. Εξάλλου, κατά την ανάκριση επικαλέστηκε δεκάδες πολίτες, που βρίσκονταν παρόντες στο γεγονός και που προσφέρθηκαν αυθόρμητα να καταθέσουν την αλήθεια.

Όμως, ανακριτής και εισαγγελέας αφού άκουσαν εκτός διαδικασίας τους μάρτυρες αστυνομικούς και από την άλλη αγνόησαν τους δεκάδες μάρτυρες υπεράσπισης και το οπτικοακουστικό υλικό, προχώρησαν στην πρωτοφανή απόφαση για προφυλάκιση του Μάριου Ζ. Οι μαφιόζικες αυτές πρακτικές μας φέρνουν στο νου άλλες εποχές, αλήστου μνήμης,  όπου το παρακράτος ασκούσε την απόλυτη εξουσία.

Είναι ξεκάθαρο ότι το δόγμα μηδενικής ανοχής αποτελεί πλέον τον πρωταρχικό κανόνα άσκησης της εξουσίας. Η κυριαρχία, όντας σε πανικό, προσπαθεί με όρους τρομοκρατίας να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση απέναντι στην «σωτηρία της χώρας» και των αφεντάδων της. Ζούμε τη διεύρυνση της αστυνομικής δικαιοδοσίας σε όλο και μεγαλύτερο φάσμα δραστηριοτήτων. Ανέτειλε η νέα εποχή της ενοχής, όπου ενοχή είναι οτιδήποτε εναντιώνεται στην κυριαρχία. Το καθεστώς προσπαθεί με το τελευταίο χαρτί που του έχει απομείνει (βία και τρομοκρατία) να πετύχει τη νομιμοποίηση του απέναντι στην κοινωνία. Πρέπει να τους σταλεί το μύνημα ότι οι μεθοδεύσεις τους δε θα περάσουν.

Καταγγέλουμε την αναίτια και εκδικητική προφυλάκιση του Μάριου Ζ. Η εξεγερμένη αξιοπρέπεια της κονωνίας δε θα αφήσει κανέναν όμηρο στα χέρια του κράτους.»