Γράφει ο Νίκος Αρβανίτης

Με τροπολογία του υπουργείου Υγείας σε νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, επεκτείνεται ο αυτόματος μηχανισμός επιστροφής υπερβάσεων (clawback) και υποχρεωτικές εκπτώσεις (rebates) και στις θεραπείες που αφορούν στην ειδική αγωγή.

Με την προωθούμενη αλλαγή των συμβάσεων από τον  ΕΟΠΥΥ σημαίνει ότι οι γονείς  από τη Δευτέρα το πρωί  της 2/1/2017 θα πρέπει να βρούμε κέντρα που έχουν συμβάσεις  και τα παιδιά που χρήζουν ειδικής αγωγής θα πρέπει να έχουν συνταγογραφημένα ηλεκτρονικά παραπεμπτικά για να ξεκινήσουν τη λογοθεραπεία ή οποιαδήποτε άλλη θεραπεία  και να πάρουν οι πάροχοι τα χρήματά τους μετά από 6 μήνες. Οι περισσότεροι γονείς εν μέσω εορτών δεν έχουν ιδέα για τις αλλαγές, ενώ άξιο απορίας είναι ποιος θα συνταγογραφήσει όλα αυτά τα παιδιά  σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα

Κι όλα αυτά τη στιγμή που εκ των 200.000 παιδιών με αναπηρίες μόνο τα 31.761 φοιτούν σε κάποιο σχολείο , δηλαδή μόλις το 15%!!!

Η εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες  στην Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα λόγω εσφαλμένης εφαρμογής του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου.Το προσωπικό των ΚΕ∆∆Υ είναι ανεπαρκές με αποτέλεσμα να δημιουργούνται καθυστερήσεις στη διαδικασία αξιολόγησης. Επιπλέον, τα ΚΕ∆∆Υ δεν εκτελούν επαρκώς τα λοιπά καθήκοντά τους όσον αφορά, μεταξύ άλλων, τη διάγνωση ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών όλων των παιδιών προσχολικής ηλικίας, την παρακολούθηση της εκπαιδευτικής προόδου των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, την υποστήριξη των εκπαιδευτικών και των γονέων και την υποβολή προτάσεων για εναλλακτικούς τρόπους εξέτασης των μαθητών με αυτισμό. Επιπλέον, στις νησιωτικές περιοχές υπάρχουν λιγότερα ΚΕ∆∆Υ με αποτέλεσμα η πρόσβαση σε αυτά να καθίσταται προβληματική.

Επίσης οι μόνιμες θέσεις εκπαιδευτικών  σε «ειδικά σχολεία» δεν καλύπτονται επαρκώς ενώ υπάρχουν καθυστερήσεις στην πρόσληψη και την τοποθέτηση εκπαιδευτικών και των ειδικών εκπαιδευτών (λογοθεραπευτές, εργασιοθεραπευτές κ.λπ.) και του βοηθητικού προσωπικού. Επιπλέον, υπάρχει έλλειψη προσαρμοσμένων βιβλίων, ειδικών εκπαιδευτικών  προγραμμάτων και προγραμμάτων συστηματικής παρέμβασης όπως τα προγράμματα  εργασιοθεραπείας και λογοθεραπείας που παρέχουν στήριξη σε μαθητές με αναπηρίες.

Βεβαίως, το βασικότερο από όλα τα προβλήματα εν μέσω οικονομικής κρίσης  αφορά στην σημαντική μείωση του οικογενειακού εισοδήματος , παράγοντας που  συνέβαλε στον περιορισμό της δυνατότητας των οικογενειών να δαπανούν χρήματα για πρόσθετες ειδικές θεραπείες (οι οποίες δεν καλύπτονται από την κοινωνική ασφάλιση), υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης και υπηρεσίες ανάπαυλας οι οποίες δεν παρέχονται από το κράτος. Η αυξανόμενη ανεργία οδηγεί επίσης στην απώλεια παροχών κοινωνικής ασφάλισης από τους γονείς (οι οποίες συνδέονται με την απασχόληση). Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά με αναπηρίες χάνουν το δικαίωμά τους σε ιατρική περίθαλψη, ειδικές θεραπείες και ιατρική υποστήριξη.

Επιπλέον, οι συνεχείς περικοπές των δημοσίων δαπανών έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα των υπηρεσιών υγείας που παρέχονται στους δημόσιους οργανισμούς υγείας καθώς και στην ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται σε παιδιά με αναπηρίες στους ιδρύματα κοινωνικής φροντίδας κλειστού τύπου. Η διακοπή ειδικών προγραμμάτων για παιδιά με αναπηρίες σε κοινοτικό επίπεδο και ο συνεχής κίνδυνος της απώλειας του επιδόματος αναπηρίας δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση των παιδιών με αναπηρίες στην Ελλάδα.

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα οι ιδιώτες είναι οι μόνοι που παρέχουν συστηματικά υψηλής ποιότητας υπηρεσίες ειδικής αγωγής (Λογοθεραπείας, Εργοθεραπείας, Φυσικοθεραπείας, Ειδικής Διαπαιδαγώγησης, Συμβουλευτικής, Ψυχολογικής Υποστήριξης) όταν όλο το δημόσιο καταρρέει. Οι υπηρεσίες ειδικής αγωγής που παρέχονται στην Ελλάδα ιδιωτικά, αποτελούν πρότυπο διαχείρισης περιστατικών τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος, καθώς όλο και περισσότερες οικογένειες από το εξωτερικό (Αγγλία, Σουηδία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράκ κ.α.) ακολουθούν θεραπευτικά προγράμματα βραχείας ή/ και μακράς διάρκειας σε χώρους στην Ελλάδα.

Η σημερινή Κυβέρνηση καλείται να μην συνεχίζει την τακτική των μνημονιακών κυβερνήσεων με τη μείωση των δημόσιων δαπανών για την υγεία στο 6% του ΑΕΠ . Ας μην ξεχνούμε ότι  τα μέτρα λιτότητας έπληξαν τη διαθεσιμότητα της υγειονομικής περίθαλψης, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο. Οι λειτουργικές δαπάνες, δηλαδή τα κονδύλια για φάρμακα, υγειονομικό υλικό, ορθοπεδικό υλικό, αντιδραστήρια κ.λπ. από 2,81 δισ. ευρώ του 2009 κατρακύλησαν στο 1,610 δισ. το 2014 και στα 1,450 δισ. για το 2015. Δηλαδή, έχουμε συνολική μείωση κατά 48,4% την περίοδο 2009-2015, πράγμα που σημαίνει ότι από χρόνο σε χρόνο, ο ρυθμός μείωσης είναι 10,4%.

Ας μη μείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  στη μνήμη μας ως αυτή που όχι μόνον δεν ενισχύει την ειδική αγωγή αλλά ταυτόχρονα δίνει bonus στους συνταξιούχους ψηφοφόρους στερώντας πόρους από τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών μας.

Άλλωστε μόνον αν σώσουμε τα παιδιά μας υπάρχει ελπίδα…