Υποθέστε πως ζείτε στη Σιγκαπούρη. Σε περίπτωση που είστε ιδιοκτήτης κάποιας ιστοσελίδας ειδησεογραφικού περιεχομένου, λογικά, θα κάνετε τα πάντα για να ανεβάσετε τα κλικ που παίρνετε. Ωστόσο, όταν ξεπεράσετε τους 50.000 χρήστες που σας επισκέπτονται θα έχετε ένα πρόβλημα, αφού ο Λι Χσιεν Λουνκγ, ο εκεί πρωθυπουργός, θέλει να ελέγχει το περιεχόμενο που διακινείται στο site σας, σε ένα ούτως ή άλλως ελεγχόμενο mediaκό σύστημα (149η θέση στην ελευθερία των Μέσων). Πώς φτάνει -όμως- κάποιος στις 50.000 επισκέψεις το μήνα; Υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο εύκολος και ο δύσκολος. Στη δεύτερη περίπτωση πρέπει να έχεις ένα καλό, σχετικά, περιεχόμενο. Να βρεις την είδηση γρήγορα, να την επεξεργαστείς, να φιλτράρεις τις πηγές και να δώσεις μια άλλη οπτική από τον ανταγωνισμό της αγοράς. Υπάρχει και ο εύκολος τρόπος. Να αποκτήσεις το αποτέλεσμα, παρακάμπτοντας το παραπάνω «πακέτο».

Αυτό μπορεί να γίνει είτε με αγορά επισκεψιμότητας, είτε με likes στο facebook και με followers στο twitter. Σε μεταγενέστερο στάδιο με SEO (Search Engine Optimization) και γενικότερα το σχεδιασμό στρατηγικής marketing στο δίκτυο. Τι πετυχαίνετε; Άνοδο στην κατάταξη της Google, την οποία μπορείτε να «πουλήσετε» αργότερα ως brand name και ένα ισχυρό προφίλ μιας επιτυχημένης εταιρείας. Όλα εικονικά, όλα φαινομενικά αληθινά και φυσιολογικά. Στο διαδίκτυο, ωστόσο, όλα είναι μετρήσιμα κι έτσι τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι, τουλάχιστον για μεγάλο διάστημα.

Οι ψεύτικες διαφημίσεις, οι fake χρήστες, το κύκλωμα των κλικ, τα banner και όλο το σύστημα, δεν είναι τίποτα άλλο από γρανάζια μιας καλοκουρδισμένης μηχανής, η οποία καίει καύσιμα αξίας 2,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο. Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος, κι έτσι και σε αυτή την περίπτωση η τελεία μπαίνει όταν την όλη «δημοτικότητα» που έχεις χτίσει για την εταιρεία σου πάνω στις σαθρές βάσεις προσπαθήσεις να την εξαργυρώσεις. «Οι σοβαρές διαφημιστικές ή οι εταιρείες που κάνουν μετρήσεις για λογαριασμό τους μπορούν» να «φιλτράρουν» τη… γνησιότητα της επισκεψιμότητας», τονίζει ο κ. Ζιάκας, πρόεδρος της FOCUS-ON Group. «Το fake υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Όσο μας ενδιαφέρει το like και η επισκεψιμότητα μόνο, χωρίς να εξετάζουμε τι υπάρχει από πίσω, τότε θα υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι το βρεφικό στάδιο», συμπληρώνει για να εξηγήσει πως «αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο», αφού στο εξωτερικό είναι πιο συχνά τέτοια κρούσματα».

Όλο το παραπάνω σύστημα θυμίζει λίγο τη διασκέδαση στην Αθήνα. Περιοχές όπως το Ψυρρή, το Γκάζι, η Πανόρμου φούσκωσαν, έκαναν το “μπαμ”, επήλθε ο κορεσμός και παρέδωσαν σκυτάλη. Έτσι κι εδώ, μόνο που αυτό γίνεται πολύ πιο γρήγορα. Εταιρείες που λανσάρουν την ταμπέλα των social media experts ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια. Οι πιο «χωμένες» στο κόλπο έχουν έδρες σε φορολογικούς παραδείσους και μεγαλύτερους τζίρους. Πάρτε εδώ μια ιδέα για τα ποσά. Τα παραπάνω δεν είναι ο κανόνας, αλλά οι παρενέργειες της επιχειρηματικότητας γύρω από το δίκτυο. Η κατασκευή ενός site, το branding και το socialising και η στοχευμένη παρουσία στο Google αφορούν τους πραγματικούς επαγγελματίες, οι οποίοι αναλαμβάνουν και τις καμπάνιες των πολιτικών.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένας νόμιμος και αξιόπιστος τρόπος, εύκολα προσβάσιμος στον απλό χρήστη για να μάθει εάν το ειδησεογραφικό site που εμπιστεύεται είναι το «πρώτο στην πιάτσα». Εάν από εκεί που ψωνίζει είναι το μαγαζί με τα περισσότερα «χτυπήματα» και εάν ο πολιτικός που είναι σαΐνι στη διαδραστικότητα με τους followers στο twitter, τους έχει αγοράσει. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να αξιολογείτε το «περιεχόμενο» το οποίο αγοράζετε για την ενημέρωση, τη διασκέδαση, την ψυχαγωγία σας. Όπως, εξάλλου, συμβαίνει και στην αγορά της πραγματικής ζωής.

πηγή: www.protagon.gr