Υποτίθεται οι εκλογές αυτές θα γίνονταν για να αλλάξει το κλίμα. Άλλαξε βέβαια. Δεν ξέρω έναν που να είναι σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση σήμερα απ’ ότι πριν από τις εκλογές. Ακόμη και τις μέρες που ψηφίζονταν τα μέτρα καλύτερα ήμασταν.

Κάτι περιμέναμε και σίγουρα το διακύβευμα για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, ήταν ένα σενάριο, αρκετά μακριά ακόμη από την πραγματικότητα. Σήμερα έχουμε ήδη ξεχάσει το μεγάλο κούρεμα που πέτυχε η κυβέρνηση Παπαδήμου. Ακούμε τους απ’ έξω να λένε ότι μας θέλουν βέβαια στο ευρώ αλλά ωστόσο ετοιμάζονται για την πιθανή αποχώρησή μας και λέμε ότι δεν τα εννοούν. Μας παίζουν. Προφανώς μας παίζουν προς το παρόν… από τις εκλογές και μετά δεν είμαι σίγουρη ότι θα μας παίζουν.

Συμπεριφερόμαστε σαν να είναι αναστρέψιμη η έξοδός μας από το ευρώ από τη στιγμή που θα γίνει και μετά. Επιπόλαια. Λες και είναι σαν τις εκλογές που επαναλαμβάνουμε. Βεβαίως δεν είναι. Αν βγούμε, βγήκαμε. Ο κ. Στρατούλης για παράδειγμα επέμενε τις προάλλες στο MEGA «εμείς θα ακυρώσουμε το μνημόνιο». Και σκέφτομαι ίσως παραπάνω απλοϊκά απ’ όσο πρέπει: Αν το μνημόνιο είναι μία δανειακή σύμβαση που ξαφνικά ακυρώνεται, άρα σταματάμε να πληρώνουμε αν και χρωστάμε (μαθημένοι κατά το σηκώνω μπάρες και περνάω;) και παύουμε να δεχόμαστε και χρήματα. Πώς θα ζήσουμε αφού χαλάμε παραπάνω απ’ αυτά που βγάζουμε και πώς παρά το γεγονός ότι συμβαίνει τούτο, δεσμευόμαστε να μεγαλώσουμε το κράτος; Να μεγαλώσουμε κι άλλο τον δημόσιο τομέα δηλαδή. Τους ιδιωτικούς τους ρωτάει κανείς εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ αν επιθυμούν να δουλεύουν και να φορολογούνται για τους μισθούς των δημοσίων; Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έλεγαν ότι με τα μέτρα έρχονται απέναντι δύο κοινωνικές ομάδες –δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιωτικοί- λες και εδώ που τα λέμε ποτέ δεν ήταν απέναντι… Και τώρα το κάνουν αυτοί. Πάμε να μεταφέρουμε ουτοπίες σε μια κατάσταση της απόλυτης πραγματικότητας.

Ομοίως και για τον μαγικό τρόπο -που όμως δεν περιγράφεται σχεδόν από κανέναν τους- με τον οποίο θα επαναφέρουν τους μισθούς και τις συντάξεις εκεί που ήταν πριν τις περικοπές. Η μία μου σκέψη είναι πως μοιάζει σαν να προκαλούν τα άλλα κόμματα να τάξουν πράγματα αδύνατα εν είδει πλειστηριασμού. Αντικείμενο η κυβέρνηση όπου όποιος κάνει τη μεγαλύτερη προσφορά, αυτός και θα την πάρει… Δεν είναι έτσι και ούτε πρέπει να είναι. Η χώρα δεν είναι σε θέση να αντέξει το «πείραμα». Εδώ δεν έχουμε κάνει πραγματικές επαναστάσεις για όλα αυτά που δίνουν σε κάποιους το δικαίωμα να μας χαρακτηρίζουν «Κωλοέλληνες» και πάμε να επαναστατήσουμε για τι ακριβώς;

Πηγή: www.protagon.gr