Τις τελευταίες ώρες λαμβάνουν χώρα τόσο σημαντικά γεγονότα, πολυσήματα και τραγικά, πέρα από λογική και δεοντολογία. Παρ’ όλα αυτά μερικοί/μερικές εξακολουθούν να αναλίσκονται σε αστειάκια.

Σε κείμενό μου του 2011 αναρωτιόμουνα “Πότε θα βρεθούμε στον πάτο;” και έγραφα κλείνοντας :
“Δεν καταλάβαμε ότι η Παγκοσμιοποίηση δημιουργεί μια μεταβατική κατάσταση σε όλη την Ανθρωπότητα, που ή θα την οδηγήσει πιο βαθιά στο Μεσαίωνα που διέρχεται ο Άνθρωπος ή θα την οδηγήσει στο χαμένο δρόμο που ψάχνει εδώ και αιώνες• το δρόμο του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας;

Ας ξαναδούμε πια ολόκληρο τον Άνθρωπο, ολόκληρο τον εαυτό μας και το διπλανό μας. Τότε θα ξαναπιάσουμε το κομμένο νήμα. Θα το κάνουμε όχι μόνο για τον Έλληνα, θα το κάνουμε για τον Άνθρωπο”.

Άρχισα να εννοώ δυστυχώς ότι κάτι άλλαξε στην άτακτη αυτή πτώση μας.